Misery

kabanata 23

KABANATA 23

SA ISANG BUWAN Na nakasama ko si Adaliata ay ito ang araw araw na pagmamakaawa niya na pakawalan siya.

Pinaramdam ko sa kaniya ang impyerno na tinatamasa ko nuon sa palad ng mga taong nang gumamit lang sa akin. I always give her a tortured life every single of day we met.

"Bella, na-nagmamakaawa na ako plss... P-pakawalan mona ako!!" Halos araw araw ganun na lang ang lagi niyang sinasabi sa akin. Yun din ang bagay na hindi ko gagawin.

Sa isang buwan na ding iyon ay unti unti ng sumusuko ang mga magulang niya sa paghahanap sa anak nila. Ako na ang papalit kay Adaliata.

"Hanggang kailan moba pahihirapan si ms. Trinidad?" Tanong sa akin rafael.

" Ikaw, hanggang kailan kaba mag aalala sa kaniya huh?" Singhal ko sa kaniya. " Staka dapat magpasalamat ka sa akin, dahil mga latigo lang ang ginagawa ko sayo eh. Samantalang sa kaniya pan-

"Tortured, ganun ang ginagawa mo sa kaniya. Hindi kaba man lang naawa sa kaniya?!"

"Wala ka ng pakialam duon."

"May pak-"

Hinigpit ko ang hawak sa latigo ko sa kamay at marahas kong hinampas iyon sa kaniya. Nagbigay iyon ng ingay sa paglapat ng katawan niya sa paghampas ko. Gabi gabi ganito ang mga dinadanas ng mga taong nangingialam sa kaniya.

Isang oras ko na siyang nilalatigo, pero may lakas pa din ito na kausapin ako.

"Ahh!!" Daing nito sa bawat lapat ng latigo sa buong katawan niya.

Habang nilalatigo ko siya ay napadako ang tingin ko kay larisa na nakapikit at nakikita sa mukha niya ang pag aalala na bumabalatay sa mukha niya.

"Larisa!" Tawag ko sa kaniya.

Agad na humarap siya sa akin. Tumigil ako at inalok sa kaniya ang latigo na hawak hawak.

"H-huh?" Hindi maipinta niyang sabi sa akin. "A-ayaw ko." Iling niya sa akin.

"Kapag di mo kinuha iyon sa akin, ikaw ang papalit sa kaniya. Ikaw naman ang lalatiguhin nila." Turo ko sa mga kalalakihan na malapit sa amin.

"O-okay lang." Halos pabulong na niyang sabi sa akin.

Napakunot ang nuo ko sa sinabi niya. Anong meron sa dalawang ito??

Ngumisi ako. "Okay. Kayong dalawa, kuhain niyo siya at ipalit niyo sa kaniya."

Tumango ang dalawa. Agad na nila akong sinunod sa kaniya.

"Hindi na!! Ako na lang!! Ako na lang!!" Pilit na nilalayo ni rafael ang kalalakihan sa kaniya para hindi siya

"O-okay lang sa akin."

"Hindi!! Hindi ako papayag, ako na lang bella!! Wag na siya!!!" Pagmamakaawa niya sa akin.

" Enough!" Sigaw ko sa kanila. " Ibalik niyo na lang sila, aalis na ako."

Tahimik akong umalis. Tsk! Mamatay na ang Pulis na iyon, nakuha pang landiin ni Larisa. Tskk!

°°°°°

"BELLA, ANAK!"

Hindi kona napansin na nakapasok na pala ng kwarto ko si mama Melanie. "K-kayo pala mama." Umayos ako ng upo sa kama ko.

"Kanina pa kita tinatawag, ayos ka lang ba?" May pag aalala sa boses niya tanong sa akin.

Pinilit kong ngumiti sa kaniya. "O-opo mama."