Yıldız +18

8

Sarp'in bu kadar iyi olması karşısında ne yapacağımı bilemiyorum. Ona asla güvenmiyorum. Tamam korudu beni ama bir anda çıkıp geliyor ve sorgusuz sualsiz bana yardım ediyor. Çok saçma.

Emir ile beraber bir lokantaya gittik. Emiri yan sandalyeme aldım.

-Nasılsin?
-İyiyim.
-Ben uyurken fazla yormadın değil mi Sarp abini?
-Hayır. Sarp abi çok iyi birisi. Çok eğlendik.
-Emir, ona bir şey anlatmadın değil mi?
-Okul hakkında konuştuk. Arkadaşlarımı sordu. Seni sordu. Annemle babamı sordu. Gerçekten ablam olup olmadığını sordu.
-Anladım.
-Bak geliyor.

Parmakla Sarp'i gösterdi. Sarp elinde birkaç kıyafet ile geliyordu.

-Sipariş verdiniz mi?
-Seni bekledik.
-İyi yapmışsın. Al şunları. Büyük gelir biraz ama idare et.
-Sarp inan bana gerek yok.
-Ahter lütfen.

Onun kabanını çıkardım. Verdiği için bordo boğazlı kazağı tisortumun üstünde geçirdim. Gerçekten büyük oldu ama en azından sıcaktı.

Kabanı ona geri uzattım. Sandalyesinin arkasına asti. Bir garson geldi. Doğrusu şu anda hiçbir şey yiyesim yok. Bir an önce İstanbul'a varmam gerekiyor.

-Ahter siz ne alırsınız?
-Emir ne yersin?
-Patates kızartması.
-Patetes kızarması ile doymazsın.

Sarp araya girdi.

-Ondan önce bir kase çorba içer.

Emire göz kırptı. Emir gülümseyerek bana baktı.

-Tamam öyle olsun.

Sarp bana baktı

-Sen ne istiyorsun?
-Ben bir şey almayayım. Pek aç değilim.

Sarp garsona döndü.

-Ona da benimkinin aynısından yazın.
-Sarp.

Garson siparişleri okudu.

-O zaman son durumda 3 mercimek çorbası. İki pilav ve köfte. Son olarak patates kızartması.
-Aynen öyle. İçecek olarak da küçük bey gazoz alsın. Biz ayran alalım. İçer misin Ahter.
-Olur.

Garson fişi kesti. Yanımızdan hemen ayrılmadı.

-Maşallah. Çok gençsiniz ama güzel bir aile olmuşsunuz.

Garson sözünü tamamlayıp gitti. Ben Emire baktım. Benim aksime mutluydu.  Sarp ellerini masada birleştirip bana baktı.

-Anlat bakalım Ahter. Dinliyorum.
-Sarp iyi niyetin için teşekkür ederim ama...
-Ahter anlat diyorum. Sabah gelen kişiler hiç tekin kişiler değildi. Söyle.

Anlatsa mıydım?

-Yüz ifadenden bana güvenmediğini anlıyorum. Eğer merak ediyorsan polis değilim. Zaten resitsin. Emir de öz kardeşin.
-Biz kaçtık.
-Evden mi? Neden?
-Çok uzun hikaye Sarp. Boş ver sen.
-Anlatana kadar buradayız. Gerekirse otobüsü kaçırırız.

Biraz durdum. Kelimeleri toparlamaya çalıştım. Emirin yanında konuşmak ne kadar mantıklı bilemedim. Gözümle Emiri işaret ettim.

Sarp elini arka pantolonuna götürdü. Bir telefon çıkardı.

-Aslanım ben şu leveli geçemedim. Sen geçsene benim yerime. Al kulaklığı da.
-Tamam.

Emir kulaklık ve telefonu alıp oyun oynamaya başladı.

Sarp gözlerimin içine bakıyordu. Olayları bütün haliyle anlattım.

-Ne o şiddet yanlısı manyak ile evlenebilirdim ne de kardeşimi birakabilirdim. Başka şansım yoktu.