Yıldız +18

24

Sabah uyandığımda kucağımda emir yerine Sarp vardı. Ona sarılmıştım. Yarım yamalak gözümü açtım.

"Sarp?"

Sarp da yeni uyaniyordu. Kafasını itip yastığa bıraktım.

"Ahter?"
"Emire bakicam."
"Borayla markete gittiler."

İçim rahatlamıştı. Yataktan kalktım. Sarp da benimle beraber kalktı. Yatağı düzenledik.

"Kahvaltıdan sonra gideriz. Hazır mısın?"
"Ben o eve gitmek konusunda emin değilim. Ailen ve o kadın bir şey derse kendime hakim olamayabilirim."
"Daha önce yaptığın gibi tekrar bogarsin."
"Bu sefer kimse alamaz ama elimden."
"Sen sakin ol. Emire ve sana kimse dokunamaz. O eli kırarım. Tabii sen benden önce parçalarsın gibi de."

Hafifçe gülümsedim.

"Kesin olarak nişanı attın mı?"
"Evet. Artık onunla bir bağım kalmadı."
"Ya ailen?"
"O kadın bir daha sevdiğim kimseye yaklaşmayacak Ahter. En çok da sana. İmkanım olsa seninle aynı şehirde yaşamasına bile izin vermezdim."
"Sıkma canını boş ver. Ben burada yaşamıyorum zaten."

Kapı zilini duyunca kapıyı açmaya gittim. Mami benden önce açmıştı. Bora ve emir neredeyse tüm marketi satın almıştı. Emir gülümsüyordu. Elinde poşetlerle kapının önünde duruyordu.

"Ablacım naptiniz siz? Bora abinle marketten hisse mi aldınız?"

Emir gülümsedi ve elindeki poşetleri bana uzattı. Arkamdan Sarp da geldi. Emirin elindeki poşetleri aldı.

"Küçücük çocuğa mi tasitiyorsun poşetleri?"
"Ne küçücügu be? Aslan o aslan."

Emir kaslarini sıkınca hiçbirimiz kahkahamiza engel olamadik.

"Gel buraya!"

Emiri kucağıma aldım. Dudağının kenarında çikolata vardı.

"Kahvaltı yapmadan çikolata mı yedin!"
"Kızma abla bora abi aldı."
"Emir..."

Emir konuşmuştu. Gözlerim doldu. Hemen sarpa baktim o da çok mutlu olmuştu. Emire sıkı sıkı sarıldım.

"Kizmam ablacim. Hic kızar miyim ben sana?"

Boraya bakıp gözlerimle teşekkür ettim. O da demek istediğim şeyi anlamıştı ve gülümsedi.

Hep beraber içeri geçip kahvaltı hazırlamaya başladık. Posettekileri yerlestirirken Mami geldi.

"Yıldızım."
"Efendim."
"Biz berkle okula gidiyoruz. Siz takılın kafanıza göre. Akşam görüşürüz."
"Şey Mami."
"Birşey mi oldu?"
"Biz gidiyoruz."
"Nereye?"
"Sarplara geri dönüyoruz. Henüz Emire soylemedim ama akşam gideceğiz."

Mami biraz bozulmuştu ama belli etmemeye çalıştı.

"Tamam güzelim. Nasıl iyi olacaksanız öyle yapın. Bizim şimdi gitmemiz gerek. Ben ziyarete gelirim."
"Her şey için çok teşekkürler."

Mami ve Berk evden çıktı. Sarpa baktım. Bana bakıp gülüyordu.

"Ne? Neye gülüyorsun?"

Yaklaştı ve hızla bana sarıldı.

"Kabul edeceğini biliyordum."
"O yumuşak yatağı özledim sanırım."

Bora gelince bize baktı. Hemen gözlerini kapattı.

"Ulu orta yerde yapmayın şunu!"
"Bora!"

Bora hala gözünü kapatırken balkondan emir çıktı.

"Abla ne oluyor?"

Bora emir bizi göremeden kucağına aldı ve onunda gözünü kapattı.

"Kapat gözünü kapat!"

Elime geçen bezi boraya attım. Emiri alıp balkona geri gitti. Biz de sarpla gülmeye başladık.

"Kusuruna bakma. Arkadaş işte."
"Yok yok bakmiyorum. E hadi şu kahvaltıyı hazirlayalim sonra gidelim."

Sarpla gülerek kahvaltıyı hazırladık. Bora ve emir de sofrayı kurdu.

Yemekten sonra hazırlanıp Sarplarin evine geri gittik.