Win Your Heart

Chapter 23.1: Everything has Changed

A/N: Hello guys! Sorry po for the late update gruuuabe 3 weeks walang update :( Sabaw po kasi ako :(

Pero ito na po yung update, may part 2 pa po!

--

Daniel's POV

To do or not to do?

Grabe. Kinakabahan ako ngayong araw nato. Ngayon ko na malalaman ang kasagutan sa lahat ng mga pagsusumikap habang nanliligaw ako kay Kath. Hayy. Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko.

Una, masaya ako dahil binigyan ako ng pagkakataon ni Kath na patunayan sa kanya na mahal ko siya. Na totoo ang nararamdaman ko at walang halong biro. Na umabot sa ganito katagal ang panliligaw ko at hindi umabot sa puntong nagsasawa na siya o pinapatigil na ako. Wala siyang sinabi na "Daniel stop this thing. Nagsasawa na ako. Ayaw ko nang makita ka!" There are other girls who act like that na ang dami-daming effort na binibigay ng guy para mapasagot niya yung girl pero sa bandang huli, busted din pala. Saklap yun dre. Buti nalang, hindi ganun si Kath. Masaya ako dahil dun.

Pangalawa, nakakaramdam ako ng takot at pag-aalala. Natatakot ako na baka mauwi sa wala ang lahat ng expectations ko at effort. Ang lahat ng oras na magkasama kami ni Kath. I really treasure our moments together in my heart. Tama nga ang sinasabi ng iba, "Don't expect too much. Masasaktan ka lang sa huli." I expected too much on what is between me and Kath. Umasa ako na everything I do will work things out, as well as Kath. She cooperates with me on this thing. I expect na hindi niya ako bibitawan sa huli. Pero kung ano man ang mangyari ngayon na iba sa inaasahan ko, bahala na. Hindi mo naman ito mapipigilan. Yun na. Desisyon ni Kath yun.

Today is January 7. Back to classes na naman. Tapos na ang maligayang bakasyon. Well honestly, I did enjoy my vacation sa province. We spent our Christmas vacation on Davao. So what does that mean? Hindi ko 'siya' nakasama. But we still often texted and called each other. Nagalit nga one time sina Mama dahil hawak ko lang daw ang cellphone ko at hindi nakikihang-out sa mga cousins ko. Minsan nalang nga daw kami mauwi sa Davao, ganun pa daw attitude ko. After nun, sinabihan ko muna si Kath na hindi muna kami magtext and call until the end of our vacation. She understood me naman.

Masaya sa Davao. Nandun pa rin ang mga cousins ko na naging mga playmates ko nung kabataan days ko pa. Hindi sila umalis at hindi rin sila nakalimot kahit na 5 years na since huling balik namin dun. Ganun pa rin ang samahan namin. Walang anumang awkward feeling. We moved kasi to Manila dahil nandun ang work ni Dad.

Pero unexpectedly, there I met again my ex-bestfriend..

who was my first love...

but she chose to break my heart.

Si Hope Soberano. The girl I used to dream and the girl that first entered my heart..

FLASHBACK

A/N: We're shifting POV's here. This is not a POV of Daniel or Hope or Kath or any of the characters. This will be a Third Person POV. So that means I am the one who will narrate the events. Got it?