I wake up late than the usual. When I open my eyes I saw the sun rays peeping through my window.
Pag ganitong oras malamig pa sa Poblacion. Wala pa mang isang buwan, I already miss the cold breeze of Poblacion.
Akala ko pag nandito na ako sa Manila, makakalimutan ko na ang Poblacion -pero hindi. Every time I woke up in the morning hindi ko mapigilang mapatitig at matulala sa bintana. It takes a minutes before ma-process sa utak ko na wala ako sa Poblacion.
Para bang nagising ako sa isang mahabang panaginip at hindi naman talaga ako umalis ng Manila at pumunta nang Mindanao. I thought moving on is easy as piece of cake but it's not. No days pass I don't think him. Walang kami pero hirap na hirap akong kalimutan sya.
Iniisip ko na lang na baka sa paglipas ng panahon kusa ko rin syang makalimutan.
How ironic because supposed to be this will be my happiest day since I'm already home, but look at me now I feel home sick. Hindi ba dapat masaya ako dahil naka-uwi na ako?
I prayed this to be happen but now that I'm already here, I feel empty. Nandito ang pamilya ko, dito ako nakatira at dito ang buhay ko pero taliwas ang nararamdaman ko.
Isang katok mula sa pinto ko an gumising ng diwa ko. Dahan dahan akong bumangon at inayos ng kunti ang buhok ko bago pumunta ng pinto para tingnan kung sino ang kumatok.
"Anak, bumaba ka na. May naghihintay sayo." naka ngiting sabi nya.
Kahapon ko pa napansin na maaliwalas ang mukha ni Mama taliwas noong una akong dumating dito. Para bang wala syang problema ngayon. The way she smiled and act, as if there's nothing wrong.
"Maghihilamos lang ako, tapos baba na po," sabi ko.
"Bilisan mo ah," sabi nya pa bago ko tuluyang nasara ang pinto.
Wala akong ka buhay buhay na tinahak ang papuntang banyo. After I took a bath bumaba na rin ako para kumain. This day wala akong transaction, kaya dito na lang siguro ako sa bahay para hindi na ako mapagastos.
Pagbaba ko nang sala nagulat ako dahil nandito ulit si Benji and he's talking with Mama while her eyes is on magazine. Nang marinig nila ang mga yapak ko ay parehas silang lumingon. Tumayo sila parehas at nakangiting naka harap sa'kin.
"Alora, come here," excited na sabi nya.
Naguguluhan man ay naglakad ako papunta sa kanila. Pagdating ko sa pwesto nila agad akong pina-upo ni Mama. Bumaling ang tingin ko sa hawak nyang magazine. Nakita kong may iba't ibang klase ng gown.
"Alora, pumili ka na ng gown na gusto mo," sabi ni Mama at binigay sa'kin ang isa pang magazine sa na naka patong sa mesa.
Hindi na ako nag-abalang tingnan ang magazine.
"For what?" takang tanong ko.
Bumaling ang tingin nya kay Benji at awkward na ngumiti.
"Uhm Benj, can you leave us for a while?"
Benji nod and leave us. Nang maka-alis ang lalaki ay ako naman ang hinarap ni Mama.
"Alora, this is for your debut."
I scoffed for what I heard. Akala ko ba malinaw na to kagabi na hindi ko nga gusto ng engrandeng debut.
"Ma-" I'm supposed to speak but she stops me
"You deserve a debut anak. Nag-iisang anak ka lang namin ng Papa mo kaya kahit sa ganitong paraan man lang kami makabawi sa'yo."
"Ma, huwag na kayo mag-abala. Yung gagastusin sa debut ko, ipang dagdag na lang sa pambayad ng utang."
BINABASA MO ANG
Aroma of Love (1st Game)COMPLETED
General FictionUnder Editing & Revision... Falling in love with someone is unpredictable. Hindi mo alam kung kailan, saan at kanino ka ma-iinlove. Love is a beautiful feelings that make a thousand stories. And that happens to Alora, she never imagines herself fa...