Hiding from Fuertez (Hiding Series #1)

Chapter 26

Chapter 26: Paghigante

Ang paningin ko ay dumidilim at lumiliwanag. Parang pinupokpok naman ang ulo ko dahil sa sobrang sakit. Mas sumasakit ito sa mga nalaman. 

Ingat na ingat ako sa pag-drive. Kahit gumigiwang giwang ang sasakyan ay binilisan ko ang pagpapaandar. It's only now I realized that my selfishness has attacked me again. Nagawa kong paalisin si Reybien at sinabihang 'wag nang magpapakita sa amin, pero heto ako ngayon, patungo sa kaniya. Kahit malayo... makarating lang at makahingi ng tulong. 

Itinaboy ko siya nang hindi inisip ang kapakanan ni Reinzel kapag wala siya. Napakalaki kong tanga! Bakit hinayaan ko uling mangyari ang pagiging selfish ko! 

Matapos kunin si Cardo ng ambulansya ay umalis ako agad, naiwan ko ang cellphone ko. Pero nalaman ni Miss Tupiasan ang nangyari at siya ngayon ang kaharap ng mga pulis. 

Muling nanlabo ang paningin ko, hindi sa luha, kundi sa sobrang sakit ng ulo. Pinilig ko ang ulo ko para luminaw, ngunit sa pagpilig kong 'yun ay siyang pagbunggo ko sa tabing puno. 

"P-please... please..." Nabuhayan ako nang mapaandar ulit ang sasakyan. I felt something drip down my cheek along with the pain in my forehead. "K-kaya ko pa..."

Saka ko na iisipin ang dahilan ni Danrick kung bakit niya ginawa 'yun sa anak ko. Hindi naman umabot sa ilang oras ang byahe, 'tulad ng sabi ng Waze. Nang makarating ako ay agad akong nilapitan ng guard at tinutukan ng baril ang sasakyan ko. Nang lumabas ako nanlalaki ang mga mata ni Roberto. May kinausap siya sa earpiece niya, ako ay mabilis na lumakad palapit. 

"Mrs. Fuertez is here." Nilampasan ko lang siya. 

Muling nanubig ang mata ko. Muli kong matatapakan ang lugar na matagal ko nang kinalimutan. Binuksan ko agad ang fron door. Naabutan ko si Reybien na nasa mahabang sofa, tutok na tutok sa flat screen TV na palipat-lipat lang naman ang channel. He didn’t look at me even though I knew he knew I was here.

"R-reybien..." Nanginig ang boses ko.

"What do you need?" walang ganang sambit nito. "Didn't you say you don't want to see me anymore? What are you doing here?"

I swallowed hard the lump on my lungs. Hindi ko na kailangan pang magtagal. Baka kung ano'ng gawin nila Danrick sa anak ko at kay China. 

Napahikbi ako. Ramdam ko ang kagustuhan nitong lingunin ako pero pinipigilan niya lang. Gumalaw ang panga nito.

"A-ang anak natin... K-kinuha ni Danrick..."

Mabilis siyang napalingon sa gawi ko. Nanlaki ang mga mata niya nang makita ang hitsura ko. Agaran siyang tumayo at malalaki ang hakbang na tinungo ako.

"Rosie! Bring here the first aid kit! Faster!" sigaw nito na sakop na sakop ang buong mansyon. "Ano'ng nangyari sa'yo?!" 

His eyes were bloodshot with so much anger.

"I'm sorry f-for what I did…p-please help me. Si Reinzel, ang anak natin, Reybien…kinuha siya…” 

"F*ck! Don't worry. Let me handle it. Rosie!" Dinala niya ako sa sofa.

"Nariyan na ho!" 

"F*ck, Jimelle! May sakit ka?!" pigil na pigil niyang sigaw sa akin. My nose was bleeding. 

Hinawakan ko ang laylayan ng damit niya. 

"A-ang anak natin at si C-china, Reybien. P-puntahan na natin sila..."

"Hindi ka sasama. Dito ka lang." 

Sunod-sunod akong umiling. "Sasama ako!" 

Napahilamos siya sa mukha. "Hindi na. Dito ka na lang!"