Kabanata 1

41 2 1
                                    

After closing my laptop and putting it back on its bag, I went back to my sit as our teacher stood up infront of the class. Tapos na ang defense namin and I believed we did great. Sana talaga...

"Steph, Next time wag mo na kalimutan isend yung part mo sa research paper ha? Alam ko namang busy ka sa practice niyo pero kinabahan rin ako eh... Buti nalang online ka kagabi."

I pouted and gave our Leader a sorry look. Hindi ko talaga sinasadya and good thing she's a good person!

"Sorry talaga Elli... Hindi na mauulit." I said and then after that, nag ring na ang bell at pumunta na kami ni Mika sa canteen para mag lunch.

Naroon na rin sina Zeya sa isang table kaya um-order muna kami ni Mikaela ng food and then sat with our other friends.

"Late ka diba umuwi kagabi? Ano sabi ni Tito?" I rolled my eyes and take sip of my favorite iced tea when Sid asked that annoying question.

"Tss. He wants me to stop playing. And maybe leave the band which will never happen by the way! Music is half of my life! Leaving it, its like killing myself slowly!" Arte kong sabi at tila gumawa pa ang actions.

"Sure ka bang hindi mo sinabatan si Tito Rei? Please tell me you still talk to him in a respectful way.." Mikaela's eyes is like saying a prayer as she look at me kaya ngumuso ako at hindi sumagot.

And because of my silence, Napasalpak ng mukha ang mga kaibigan ko at mukhang alam na kung ano ang nangyari. Tss.

"Your dad means well, Stephanie. He has reasons why he doesn't want you to pursue music. You just won't let him talk."

"What do you even know, Cassy? Sigurado ka bang may rason si Dad? Or maybe he just want me to stop for no reason and be a good daughter and study medicine in college!" Giit ko at magkadikit ang kilay habang sumubo ng lunch

"I wish Mommy's here to defend me. Why does she have to go abroad?!" Reklamo ko ulit

Right after our lunch, we decided to go on music room pagkat may natitirang twenty minutes pa kami. And because there's some instruments inside the room, agad akong umupo sa kung saan naroon ang drum. Lumapit naman si Zeya sa piano. We both look at each other as we smirk.

"Unang sayaw?" I ask her and she nodded.

"Ayan na, Kakanta na si Miss Drummer!" Tawa ni Sidney kaya ngumiti lang ako at sabay na kami nagpatugtog ni Zeya.

I smiled as I play the drums ng walang kahirap hirap and then stopped later on to sing.

"Tumatalon ang puso... sa tuwa ay patungo... Langit na ata... Ikaw ang kasama..." Pagkanta ko at napangiti pa sa sarili

"Sana all maganda boses!" Mika cheered.

Siraulo talaga itong babaeng ito. Mas maganda kaya boses niya!

"Sa titig palang tunaw na... Hawak sa kamay, wala na... Akong palag sa... Ay, pagibig sa ata," Pinanood ko lang si Zeya mag piano kahit mas maganda kapag may nag gui-guitara.

"Sa ilalim ng kalawakan... Pangalan mong isisigaw sa ilalim ng buwan ay titigan, at hawakan aking kamay... Isasayaw ka ng dahan dahan. Hanggang'di mo mamalayan ako na pala ang iyong kailangan at gusto mong pamahalaan..." Hinawakan ko muli ang drumsticks saka nagpatugtog,

I love to play. I feel like I was born to do this. To be on this path, playing is like an oxygen to me, kapag hindi ko ito nagagawa sa isang araw ay para bang ikamamatay ko... This is how drumming is very important to me. I just don't get why Daddy has to make me stop playing. It's my dream so he should support me. He should be the number one fan I should have. Bakit ayaw niya akong tumugtog?

Sunset of TimesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon