Kabanata 12

11 2 0
                                    




Axel's POV

"Please drive faster, Sorry... Masyado naman akong demanding,"

I can't help but feel amuse. I chuckled and drove more faster but still making sure that I'm driving safely. After all, I'm with a lady, and even not, safety is the first thing in everything as always.

"It's not like Matt is a kid. I'm sure he's fine," I said softly.

"I know, But he's just... Longing for attention from a guardian. Lahat naman ng anak gusto andyan ang magulang but for Matt's case..." Bumugtong hininga siya kaya napalingon ako sakanya pero agad na binalik ang tingin sa daan.

"He's not close to his parents?" Hindi ko na napigilan itanong

"Yeah... His parents are... Well... Sakanya ka na lang mag tanong." Sagot niya. I compressed my lips, feeling guilty for asking. Hindi na sana ako nag tanong.

When we finally arrived, Nagulat pa ako dahil hindi ko na tuluyan napapatigil ang kotse ay binuksan na niya ito at walang pasabi na lumabas.

"Hey be care....ful...." This girl... Oh my god.

Napailing iling na lang as I went out of the car and went at the back. I thought she already went inside but then I just saw her standing outside the gate at nakatanaw sa itsura ng bahay.

Kinuha ko ang bag niya na nilagay ko sa likod ng kotse ni Colleen. Maging ang bag niya ay kinuha ko rin at binuhat iyon sa isa kong kamay while the other hand of mine is holding onto the baggage.

"This is Calie's house?" Mahinhin niyang salita.

Tumigil naman ako sa tabi niya atsaka napaangat na rin ng tingin sa bahay ni Calie. I nodded and tilted my head a bit,

"Actually, dito na kami mananatili. Until we leave for Manila. Nakakahiya pero mahirap din tumanggi talaga sa mga kaibigan mo," Tawa ko saglit at muling dinala ang mga gamit niya

"Really? Ang close niyo naman sakanila... How come I never heard about you?"

In a second of motion, sabay kaming napalingon sa isa't isa. I got stunned by it knowing that our faces were almost very close to each other. Sigurado akong pati siya ay nagulat din roon at hindi agad nakapag react. Ako na ang unang umiwas at napatikhim na lang.

"W-We uh.. Like uhm... We all just met a few days ago... Don't worry, pwede naman tayo mag get-to-know." Ngumiti ako sakanya at nakita ko naman kung paano siya natulala ulit saglit. But then she just smiled back and nodded.

"Shall we?" Tanong ko sakanya.

And because I insisted on bringing her things, siya na ang nag pasyang mag bukas ng gate. It was open though, probably stay it opened kasi andito pa ako sa labas. Pumasok kami sa loob ng bahay, and because she is still new here, sinabi kong dumeretso na kami umakyat dahil paniguradong naroon silang lahat.

At hindi nga ako nag kakamali. The moment we step on the last staircase, Ang nag hahabulan na si Luke at Archie at agad naming nakita. Tumatawa si Archie while holding a piece of underwear while Luke is wearing a crampled face as he tried to catch Archie.

"Oh come on! Kanina pa kayo! Tama na!" Luke shouted

Nakita ko naman na tumatawa lang si Enzo habang nakaupo sa sofa. But when his eyes landed at our direction, nawala ang tawa niya at napalitan ng gulat.

"Axel! Andito ka na pala... Ay hala sino iyan?" Turo niya kay Zarie na tahimik na nakatayo sa gilid ko

Napatigil naman sina Archie at Luke. Cole and Rei was nowhere to be found (baka nasa kwarto) and so does Calie, Colleen, and Tanya.

Sunset of TimesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon