Sunset of Times

Kabanata 6

"Ayos ka lang ba? Namumutla ka Luke!"

After helping Calie to come down, sabay naming nilingon ang kotse nina Tanya. I saw her standing infront of Luke while he was still inside the car. Nakatingin lang sila sa isa't isa at dahil kita sa gawi namin ang mukha ni Tanya, tumaas ang kilay ko dahil puno ng pag tataka ang ekspresyon niya.

Lumapit kami doon at mas tumaas ang kilay ko dahil namumutla nga siya pero pulang pula naman ang tenga niya.

Muli akong tumingin kay Tanya, pagkatapos ay kay Luke, at sunod naman muli si Tanya.

Napailing iling ako at sandaling umirap sa ere. Siraulong Luke, masyadong halata.

"May problema ba kayo dyan?" Tanong ni Matt at natuon naman agad ang atensyon ni Tanya sakanya,

"Wala." Sabi niya saka lumayo na sa kotse

"Oh yes! Nanalo kami! Oh ano, nawala na ba ang astig mo, Tanya?" Ngumisi si Colleen at umakbay sa kaibigan niyang walang pakialam.

"Hoy Tanya! Ikaw manlilibre sakanila, bahala ka!" Turo ni Archie sakanya at ngumuso pa

"Why did we slowed down? Sayang naman Miss karera," Tawa ni Cole at kumibit balikat lang si Tanya

"Wala lang. Tinamad na ako makipag unahan kay Colleen," Sabi niya

Tumagilid ng kaunti ang ulo ko kasabay ng pag lingon ko kay Luke na kinagat ang ibabang labi saka napakamot sa batok. Iniiwas niya ang tingin niya saamin pero dahil nakikita ko ang reaksyon niya ay halata naman may nangyari kaya natalo si Tanya sa karera. What the heck happened anyway?

Patuloy lang sila sa pag babayagan. Lalo na si Archie na ayaw manlibre at sinisisi si Tanya sa pag kakatali nila. Tumatawa naman si Cole at sinusuportahan lang ang reklamo ni Archie habang sina Colleen, Matt, at Enzo naman ay nagyayabang sa kanilang pagkapanalo. Axel and I were just looking at them.

But then something's missing...

Nilingon ko ang paligid at lumayo ng kaunti sakanila to find something that I want to find. And when I saw her walking away from us and entering a small gate, sinundan ko siya roon.

Naglakad ako hanggang sa unti unti iyon bumagal dahil unti unti na rin akong nakakalapit sakanya. I saw how she smiled to her self as she look at the wishing fountain infront of her. Sumulyap ako roon at napamangha saglit dahil maganda ang anyo nito. Vintage type but at the same time, it looks modern. Lumingon naman ako sa bahay na nasa harap namin. Parang spanish theme dahil gawa iyon sa kahoy lang at malaki. May mga muwebles, tapos ay mga nakasabit na parang bell sa itaas ng balkonahe nito. I'm not good at describing things but seeing this place is like being on a fantasy world.

Lalo na't siya ang nasa harap ko ngayon.

May kinuha siya sa bulsa niya saka hinawakan iyon ng mahigpit bago ipinikit ang mga mata niya. For some reason, my world suddenly stopped again and the only thing that I can see right now is her.

Huminga ako ng malalim kasabay ng pag galaw muli ng mga paa ko para malapitan siya. She finally opened her eyes and threw the coin into the fountain.
I smiled as I saw her eyes sparkling for the first time. Dahil simula nung nakita ko siya, wala akong makitang kahit anong ekspresyon sa mga mata niya. It was so empty and so does her small smiles.

But looking at her right now, smiling to her self and having the brightest and alive eyes I've ever seen,

It made me believe that not all people that has been experiencing and has experienced bad past deserve to be sad forever. Na hindi porket may pinagdadaanan ay hindi na pwedeng maging masaya.