တိမ်တွေနေတဲ့ အရပ်ဆီ.....
တိမ်တိုက်ရဲ့ကိုယ်လေးကိုကုတင်ပေါ် ပစ်ချလိုက်သည်။
"ခေတ် မင်း...မင်းဘာလုပ်မလို့လဲ"
"ဘာလဲ ငါကမင်းကိုနတ်ပြည်ပို့ပေးမလို့လေ အဟက် မင်းကဒါမျိုးတွေကြိုက်တယ်မလား"
ခေတ်သူ့ကိုယ်ပေါ်ကအကျင်္ီကိုချွတ်လိုက်တော့တင်းမာနေတဲ့ ကြွက်သားများက ထွက်ပေါ်လာလေသည်။တဖြည်းဖြည်း တိမ်တိုက်အနားကပ်တော့ ခက်ထန်နေတဲ့ တိမ်တိုက်ကတွန်းချလေသည်။
"မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ ငါထိုးမာနော် ခေတ်"
"မင်းထိုးရင်လည်းခံရုံပေါ့ ဒါေပမယ့်ငါလုပ်တာအရင်ခံကြည့် လာစမ်း"
ခေတ် တိမ်တိုက်ရဲ့ အဝတ်တွေကိုအတင်းဆွဲချွတ်လေသည်။အနူနည်းဖြင့်မရတော့ အကြမ်းနည်းသာသုံးရတော့မည်။ငါ့မျက်စိရှေ့မှာ အခြားတစ်ယောက်နဲ့ ပျော်မြူးနေတာကိုလုံးဝ ခွင့်မလွှတ်ဘူးတိမ်တိုက်။ဒါငါပေးတဲ့အပစ်ဒါဏ်ပဲ။တိမ်တိုက်ရဲ့အဝတ်တွေချွတ်လိုက်တော့ ရှက်နေတဲ့ကလေးလေး။သူ့ပစ္စည်းတွေကို အတင်းလိုက်အုပ်နေတော့သည်။ခေတ် တိမ်တိုက်ရဲ့ ဖြူဖွေးနေတဲ့ အတွင်းသားတွေကြောင့် ပို၍ပင်ရမ္မက်သားကောင်ကလိုချင်လာတော့သည်။
"ခေတ် ငါတောင်းပန်ပါတယ် ငါ့ကိုအက်လိုမလုပ်ပါနဲ့နော် ဟင့်ဟင့်"
"မင်းနောက်ကျသွားပြီ တိမ်တိုက်"
ခေတ် တိမ်တိုက်ရဲ့လည်ပင်းကိုစတင်နမ်းရှိုက်တော့ တိမ်တိုက်ဆီမှထွက်ပေါ်လာတဲ့ ငြီးသံလေး။လည်ပင်းကနေရင်ပြင်ပေါ်သို့။ ပြီးရင်တော့ နှုတ်ခမ်းလေးကိုတစ်လွှာခြင်းစားသုံးတော့သည်။လည်ပင်းတစ်ခုလုံးလည်းနီးမြန်းလို့ေနသည်။
"ဟင့် ....ဟင့်..."
စိတ်ကအဆုံးရောက်နေပေမယ့်တိမ်တိုက်ရဲ့ ငိုသံကြောင့်ရပ်တန့်လိုက်ရသည်။
"ငါမင်းကိုမုန်းတယ် ခေတ်....ဟင့်...ငါအစကတည်းလူမဖြစ်လာခဲ့ရမှာ...."
သွားပြီ။ငါဘာတွေလုပ်မိပြန်ပြီလဲကွာ။တိမ်တိုက်ကိုအခြားတစ်ယောက်နဲ့ပျော်နေတာမြင်ရတော့ စိတ်တိုမိတာ အမှန်ပင်။ဒါမယ့် ဒီလောက်တော့ မလုပ်သင့်ဘူးမလား။ခေတ်ချက်ချင်း တိမ်တိုက်ကိုယ်ပေါ်မှဖယ်ကာ အခန်းထဲကထွက်သွားလိုက်သည်။အခန်းအပြင်ရောက်မှ တံခါးကိုမှီကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ငါ မှားသွားပြိီကွာ .....။
YOU ARE READING
တိမ်တွေနေတဲ့ အရပ်ဆီ.....(Complete)
Romanceတိမ်တိုက်ရောင် "အထီးကျန်ခြင်းဆိုတာ ကိုကိုယ်တိုင်ဖန်တီးလို့ အထီးကျန်ရတာပါပဲ။လူတိုင်းက ပျော်ရွှင်အောင်နေလို့ရပါတယ်။အက်ဒီပျော်ရွင်မှုက ကိုယ်ချစ်တဲ့သူ ကိုယ်မြတ်နိုးတဲ့သူတွေနဲ့သာ ကုန်ဆုံးရင် မင်းေလာက်ပျော်ရွှင်ဖို့ကောင်းတဲ့သူ ဒီကမ္ဘာမှာ မရှိတော့ဘူးပေါ့"...
