တိမ်တွေနေတဲ့အရပ်ဆီ....
ခေတ်ရေမိုးချိုးအဝတ်လဲကာဆေးရုံသို့သွားရန်လုပ်တော့သည်။တိမ်တိုက်ကတော့မနက်စာလုပ်နေလေသည်။ခေတ်အားလုံးလုပ်ပြီးချိန်မှာတော့မီးဖိုထဲတွင်တိမ်တိုက်လည်းမနက်စာပြင်ဆင်ပြီးနေလေသည်။
"ရောင်လေးမွှေးနေတာပဲ ဘာတွေလုပ်ထားတာလဲဟင်"
"ခေါက်ဆွဲကြော်တာပါ"
"တော်လိုက်တာမောင့်ဇနီးလေးက"
"မောင်ကလည်း ဘယ်လိုတွေခေါ်နေပြန်ပြီလဲမသိဘူး ရော့စား"
"ချစ်သူတွေပဲကိုနောက်ဆိုရှက်မနေနဲ့သိလား"
ခေတ်ကခေါက်ဆွဲကြော်လည်းစားရင်းတိမ်တိုက်အားစနေတော့သည်။
"မောင် ငါလေဆိုင်ပြန်သွားလို့ရလားဟင်"
"ရောင်လေးက ပြန်သွားချင်လို့လား"
"ရောင်လေးလို့မခေါ်ပါနဲ့ကလေးကျနေတာပဲ"
"ဟောဗျာ ဒီလောက်ချစ်စရာကောင်းပြီးကလေးလေးနဲ့တူလို့မောင်ကအက်လို့ခေါ်တာပေါ့"
"ဟာ မသိဘူးမသိဘူး အက်လိုခေါ်တာမကြိုက်ဘူး"
"အက်ဆိုမောင့်ကိုဘယ်လိုခေါ်စေချင်လို့လဲ"
"အနောက်က လေး ကိုဖြုတ်ပြီးရောင် လို့ပဲခေါ်"
"အက်လိုကြီးက....."
"မောင်နော်"
"ကဲပါ ရောင်ဆိုတော့လည်းရောင်ပေါ့ ဟုတ်ပြီလား"
"ငါဆိုင်သွားလို့ရလားလို့"
"ရောင်သွားချင်တယ်ဆိုရင်တော့သွားပေါ့ ဒါမယ့်အရမ်းမပင်ပန်းစေနဲ့နော်"
"ဟုတ် ဟီး"
တိမ်တိုက်ရောင်မျက်လုံးလေးမှေးသွားသည်အထိရယ်လိုက်သည်။ရယ်လိုက်ရင်ထွက်ထွက်လာတဲ့ပါးချိုင့်လေးက အနားကခေတ်ကိုရူးသွားစေလောက်ပါသည်။မနက်စာပြီးခေတ်တို့ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။အရင်ဆုံးတိမ်တိုက်ရောင်ကိုဆိုင်သို့ပို့ပေးသည်။ပြီးမှဆေးရုံသို့သွားလိုက်သည်။
တိမ်တိုက်ရောင်ဆိုင်ထဲသို့ဝင်သွားလိုက်သည်။ရောက်ရောက်ချင်းသီဟ၏အသံကဦးဆုံးထွက်ပေါ်လာလေသည်။
YOU ARE READING
တိမ်တွေနေတဲ့ အရပ်ဆီ.....(Complete)
Romanceတိမ်တိုက်ရောင် "အထီးကျန်ခြင်းဆိုတာ ကိုကိုယ်တိုင်ဖန်တီးလို့ အထီးကျန်ရတာပါပဲ။လူတိုင်းက ပျော်ရွှင်အောင်နေလို့ရပါတယ်။အက်ဒီပျော်ရွင်မှုက ကိုယ်ချစ်တဲ့သူ ကိုယ်မြတ်နိုးတဲ့သူတွေနဲ့သာ ကုန်ဆုံးရင် မင်းေလာက်ပျော်ရွှင်ဖို့ကောင်းတဲ့သူ ဒီကမ္ဘာမှာ မရှိတော့ဘူးပေါ့"...
