တိမ်တွေနေတဲ့အရပ်ဆီ......
တိမ်တိုက်မိုးရေထဲတွင်မည်မျှပင်ကြာသွားသည်မသိ မိုးတောင်ဆဲလုနီးပါးဖြစ်နေသည်။တချိန်လုံးငိုထားတာမို့ မျက်လုံးတွေလည်း စပ်နေလေသည်။
"ကျွီ"
ထိုအချိန်အနောက်မှတံခါးဖွင့်သံကြားလိုက်တာကြောင့် တိမ်တိုက်ချက်ချက်းပင်ထရပ်လိုက်သည်။ခေတ်ကိုတွေ့လိုက်တော့ အငိုသန်တဲ့ကျွန်တော်က ပိုလို့ပင်ငိုမိတော့သည်။တိမ်တိုက် ခေတ်အားတင်းကြပ်စွာဖက်ထားလိုက်မိသည်။
"ခေတ်မင်းဘာတွေဖြစ်နေတာလဲဟင် ငါမင်းကိုစိတ်ပူနေတာမင်းသိလား ဟင့်ဟင့်"
"အက်တိုင်းပဲငိုနေတော့မှာလား လာအထဲ၀င်ရအောင်အပြင်မှာအေးတယ်"
"ဒါမယ့် ငါ့ရင်ဘတ်ထဲကပူလောင်နေတယ်လေ"
"ချီးပဲကလေးကျနေတာပဲကွာ လာငိုပြနေတယ် လာအထဲဝင်တော့"
တိမ်တိုက်အား တတိယအကြိမ်ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။အားမရှိသောတိမ်တိုက်ရဲ့ကိုယ်လေးက အရုပ်တစ်ရုပ်အလားပင် ပေါ့ပါးနေလေသည်။ကုတင်ပေါ်တွင်တိမ်တိုက်အား အသာလေးချလိုက်သည်။
"ဟင့်..ဟင့်"
"ဟာကွာတိမ်တိုက်ဘာလို့ငိုနေတာလဲလို့"
"မသိဘူးသူ့ဘာသာထွက်နေတာမျက်ရည်တွေက"
"ကဲပါတိတ်တော့ မင်းအဝတ်အစားအရင်လဲလိုက်"
"ဟင်.. ခေတ်.မင်းလက်ကဘာဖြစ်တာလဲ"
ခေတ်လက်ကိုအနောက်သို့ပစ်လိုက်သည်။
"ဒီတိုင်းခိုက်မိတာပါ ဘာမှမဖြစ်ဘူး"
"ဘာလို့ဘာမှမဖြစ်ရမှာလည်း ဘာမှမဖြစ်ရင်ပတ်တီးကဘာလို့စည်းထားတာလဲ"
"ဟာ မဖြစ်ပါဘူးဆိုကွာ ငါမင်းစားဖို့ခေါက်ဆွဲသွားပြုတ်လိုက်အုန်းမယ်"
"ခေတ်...ဟာ"
တိမ်တိုက်အဝတ်စားလဲပြီးအောက်သို့ဆင်းလာခဲ့သည်။မီးဖိုခန်းထဲတွင်အလုပ်ရှုပ်နေသောခေတ်။ပျော်လိုက်တာ ခေတ်ဆီကနေဒီလိုဂရုစိုက်မှုလေးတွေရလို့။ငါ့ကိုအမြဲဒီလိုလေးဂရုစိုက်နေရင်ကောင်းမှာပဲ။ဒါပေမယ့် ဒါတွေကငါ့အတွေးသက်သက်ပါပဲ....
YOU ARE READING
တိမ်တွေနေတဲ့ အရပ်ဆီ.....(Complete)
Romanceတိမ်တိုက်ရောင် "အထီးကျန်ခြင်းဆိုတာ ကိုကိုယ်တိုင်ဖန်တီးလို့ အထီးကျန်ရတာပါပဲ။လူတိုင်းက ပျော်ရွှင်အောင်နေလို့ရပါတယ်။အက်ဒီပျော်ရွင်မှုက ကိုယ်ချစ်တဲ့သူ ကိုယ်မြတ်နိုးတဲ့သူတွေနဲ့သာ ကုန်ဆုံးရင် မင်းေလာက်ပျော်ရွှင်ဖို့ကောင်းတဲ့သူ ဒီကမ္ဘာမှာ မရှိတော့ဘူးပေါ့"...
