Liu Woods, starszy brat Jeffreya Woodsa. Jest niezwykle niebezpieczny, chyba, że nie znajdujesz się w kręgu ludzi, którzy zabijają.
Wszystko zaczęło się pewnej nocy. Nocy, w której Jeff Woods zamordował swoich rodziców i ukochanego brata, Liu. Nocy, kiedy Jeff przestał być chłopakiem jakim był, a stał się bezdusznym potworem z czystym pożądaniem, by zabijać. Ale czy Liu Woods naprawdę umarł po otrzymaniu wielu cięć i dźgnięć?
Nie. Przetrwałem, o dziwo, atak starszego brata. Ledwo pełznąc, wykrwawiając się kawałek po kawałku, biegłem. Moje płuca prawie eksplodowały, kiedy tonąłem we własnej krwi, moje serce pękało pod wysiłkiem, ale dalej trzymałem moją desperacką siłę do życia i złość na Jeffa. I nagle, wszytko stało się ciemne - zemdlałem.
Długo zajęło mi obudzenie się. Byłem w całkiem jasnym, wypełnionym rurkami i medycyną pomieszczeniu. Moje ciało bolało, nie mogłem jeść, rozmawiać, byłem karmiony przez rurkę, oddychałem przez respirator. Z trudem mogłem powiedzieć kim byłem, tylko słyszałem doktora mówiącego:
- Nie wiadomo, czy ten pacjent przeżyje, potrzebuje wielu, wielu przeszczepów; jego lewe płuco jest zapadnięte, serce jest bardzo delikatne i nerki są sponiewierane. To niemal niemożliwe by przeżył. - Te słowa odebrały mi całą nadzieję na przetrwanie tego, co się stało.
Ale potem, nadszedł ten dzień, w którym otrzymałem wszystkie moje przeszczepy. Dalej nie mogłem mówić, dalej byłem statyczny, nie mogłem wyrazić mojego szczęścia w tym momencie, więc zostawię to jak już się z tego wyliżę.
- Cześć, jestem Susan. Życzę ci wiele szczęścia, jesteś naprawdę silny, ledwo przetrwałeś próbę zabójstwa. Osobiście chciałam się tobą zająć, bo uwielbiam twoją siłę, chciałabym spotkać się z tobą kiedyś jak już wyjdziesz. - Z tymi słowami pocałowała mnie w policzek. Poczułem, że robię się czerwony. Susan, pielęgniarka, z pewnością była piękną kobietą, ale nie wiedziałem czy przeżyję.
Nadszedł czas, w którym zobaczę czy jestem ulepiony z gliny czy gówna, czy będę żyć, czy nie. Mimo tego, doktor powiedział, że silny, młody chłopak jak ja ma większe szanse przetrwania. Założono mi maskę i odleciałem, tylko, dlaczego dalej czułem? Teraz czułem zimny nóż przecinający mi serce w pół, pierwsze cięcie było największym bólem, potem czułem jak coś otwiera moją skórę, ból był coraz większy wraz z kolejnymi cięciami. Każde cięcie było gorsze. Największy ból był wtedy, kiedy wycinali mi serce z ciała, to był dopiero początek moich tortur. Godziny rosnącego bólu, z każdym cięciem każda część mojego ciała była zastępowana. Ten cały ból niszczył resztkę mojej poczytalności, dopóki nie pękła, umarła.
Spędziłem resztę dni nie mogąc się ruszać, nie mogąc mówić, tylko słuchając głosu pielęgniarki. Susan była ze mną cały czas, dzień i noc, mówiąc do mnie, mówiąc mi, żebym odpoczął, że chce mnie żywego. Naprawdę chciała mnie poznać, usłyszeć mój głos. Pewnego tygodnia, przyszła do mnie i śpiewała mi, słyszałem. Jednego dnia, nim mogłem cokolwiek zrobić, powiedziała,
- Chcę, żebyś się już obudził - po tym zdaniu pocałowała mnie i poczułem członki mojego ciała, otworzyłem oczy. Zobaczyłem ją, płakała ze szczęścia widząc mnie obudzonego.
- Cześć, Susan. Ja... Jestem Liu... Woods. - była zszokowana tym co powiedziałem.
- Naprawdę...?! Ty? Bratem Jeffa Woodsa? Był tu kiedyś, dowiedziałam się, że on oszalał kompletnie i zabił swoją rodzinę, jakim cudem ty przeżyłeś? Wiem też, że trzy dni temu spalił dom benzyną i wybielaczem. W domu, uh, cóż, w tym co z niego zostało, znaleziono parę zwłok, mówią, że przeżył, ale ciało brata Jeffa nie zostało znalezione. Nikt nie wie co się z nim stało, niektórzy mówią, że zabrał je, ale pokój gdzie on... znaczy, ty spałeś miał napisane na ścianie "Idź spać" krwią, a w łazience "uśmiechy" na lustrze. Jest mi bardzo przykro z powodu śmierci twoich rodziców, Liu, naprawdę. I jeśli nie chcesz wracać do tamtego miejsca, może chcesz spać u mnie przez jakiś czas? Cóż, jak skończysz rehabilitację i leczenie. Mieszkam sama, odkąd moi rodzice zginęli w wypadku samochodowym, więc mam dodatkowy pokój.
