Gölgemdeki Güneş || Yarı Texting

2.4

Beğenirseniz çok sevinirim,
keyifli okumalar...

Kamer Ulu'nun ağzından...

|04.10.2021|

"Çok saçma bence."

"Niye öyle diyorsun ki Bora. Gayet mantıklı."

Bora ve Alin yine bir konu hakkında tartışıyorlardı. Her konuda nasıl zıt düşünebildiklerini henüz hiçbirimiz anlamamıştık.

Bu seferki konuları da anonim olarak birine yazmaktı. Birisi Bora'ya bilmediğimiz bir numaradan mesaj atmıştı ve adını söylemiyordu. Bora numarasını araştırmış ama bulamamıştı. Büyük ihtimalle yeni hattı.

Kantin kapısından giren Güneş ve diğerleriyle bakışlarım Güneş'i buldu. Her zaman olduğu gibi. Çaprazımızdaki masaya oturduklarında Korhan'la gülerek konuştuklarını gördüm. Arel ise somurtmuş onları dinliyordu. Her zamanki neşesi yerindeydi Güneş'imin. Onu böyle görmek beni de gülümsetiyordu ve onun hep mutlu olmasını istiyordum.

"Sence de öyle değil mi Kamer?"

Alin'in bana sorduğu soruyla bizimkilere döndüm.

"Ne?"

"Ohoo uçmuş yine bizimki."

Bora gülerek konuştuğunda ona yalandan gülümsedim ve Alin'e sorarcasına baktım.

"Birini seviyorsun veya hoşlanıyorsun ama direkt gidip yüzüne söylersen seni reddedeceğini düşünüyorsun. Sonra bir numaradan ona yazıp kendini o şekilde tanıtıyorsun. Abi sonuçta her insanın ön yargıları vardır. Bence bu ön yargıları yıkmak için çok iyi bir yol bu. Böylece eğer sevecekse seni, sen olduğun için sevmiş olacak. Dış görünüş illaki yanıltır insanı."

Alin'in uzun konuşması sonucunda ona hak vermiştim.

"Öyle mi diyorsun?"

"Yani bence öyle."

Alin bana cevap verir vermez Bora tekrar lafa atladı.

"Valla benimle sevgili olmak isteyen cesur olsun abicim. Geçsin karşıma söylesin çatır çatır. Ben cesur kız severim bilirsiniz."

Bora göz kırptığında Alin göz devirmiş ve yine tartışmaya başlamışlardı. Cem ise hiçbirimizi takmadığını belirtircesine kulaklıklarını takmış müzik dinliyordu. Onları dinlemeyi bırakıp Alin'in söylediklerini düşünmeye başladım.

Herkes bana karşı ön yargılıydı bunu biliyordum. Daha doğrusu duyuyordum ama umrumda değildi. Çünkü hayatımda olmayan insanların benim hakkımda düşündüklerini umursayamazdım yoksa bir çıkmaza girerdim. Güneş'in de illaki bana karşı bir ön yargısı vardır diye düşünmeden de edemiyordum.

Zil çaldığında bakışlarımı Güneş'ten zor da olsa ayırdım ve ayağa kalktım. O sırada göz göze geldiğim Alin tek kaşını kaldırmış bir bana bir de çaprazımızdaki masaya bakıyordu. Bakışlarımı Alin'den kaçırıp yürüyecekken Alin kolumdan tuttuğunda durmak zorunda kalmıştım.

"Siz gidin, bizim az bir işimiz var."

Bora ve Cem'e yönelik konuşmuştu. İkisi de bir süre merakla bize baksa da başlarıyla onaylayıp yanımızdan ayrıldılar. Onlar gider gitmez Alin beni az önce kalktığım sandalyeye oturttu.

"Ne zaman anlatacaksın Kamer? Var sende bir şeyler. Anlamadım mı sanıyorsun? Bu zamana kadar bir şey sormadım çünkü senin anlatmanı bekledim ama sen anlatacak gibi değilsin."