Chapter 25
AZURE POV
I parked my car, nang makalabas ako ay nakita kung may isang kotseng puti ang nagpark at lumabas doon ang idol ni Amira I think her name is Natasha? I don't remember. Natataranta itong lumabas at lumapit sa may stretcher may isang babaeng nasa gilid no'ng babaeng model, tig-iisang nurse sa magkabilang gilid at may babae rin sa stretcher, I know she's a she, because of her maternity dress. I think she's delivering.
I didn't saw their faces because I'm far from them. Pumasok na sila sa entrance at hanggang nawala sila sa paningin ko.
I wish she will make it.
Rafael called me and I saw him standing in the entrance. Lunapit ako sakaniya at pumasok na kami sa loob. Naka-assign na sila sana ang pupunta ng Manila pero I volunteer na rito nalang gaganapin ang meeting dahil gustong-gusto kong maging magpaka-busy to forget her.
Napatingin ako sa mga bata na nasa loob ng mga kuna, tatlo lang ang naditong babies. A girl and two boys. But one baby boy got my attention. He's so cute, I move closer through the glass window then I saw his sparkling brown eyes. I smile.
Until someone staring at me so I look at my side. Medyo kumunot ang noo ko dahil alam kong bakla siya.
"Hi Doc Pogi!" bati niya at lumapit kaya napaatras ako. I just smile at him.
"Wow ang ganda ngumiti! Bayani na nga, guwapo pa!" Itinuon ko nalang ang tingin sa bata.
"Is that your baby?" Mayron naman kasing mga bakla na na nagkakaanak pa rin. Not unless if... Whatever. Itinuro ko ang bata. Napatingin naman siya sa itinuro ko.
"Hindi Doc noh? Kay Ami gurl 'yan." sagot niya na medyo nag-pout pa.
"What's the full name of the mother?" bigla kong tanong at binalingan siya. Hindi ko alam kung bakit gusto kong malaman ang pangalan ng ina ng bata.
"Bakit Doc, type mo si Ami gurl? Saktong-sakto wala iyong boyfriend o asawa, nang babae kasi!" he rolled his eyes while answering. "Ami-"
"Hoy gagong bakla! Lumalandi ka na naman! Tara na!" tahimik akong nanood sakanila habang sinusuway siya ng isang babae.
"Bro let's eat na sa canteen!" tawag ni Rafael sa 'kin. Napalingon naman iyong bakla at ang kasama niya kay Raf at ito na naman iyong bakla nagniningning na naman ang mga mata at ang nasa tabi namang niyang babae ay napairap.
"Bakla, tara na." nanggigigil na sabi ng babae.
"Ay nakakabwesit ka talaga!" lumingon siya sa 'kin ng nakangiti.
"Bye Docs!" pagpapaalam niya, then they walk away.
"Bakla 'yon ah?" tumatawa saad ni Raf sa 'kin. Tumahimik lang ako. Once again, I diverted my gaze into the baby and smile again.
"Bye, baby. I hope to see you soon!" I whispered. Umuna na akong naglakad, hinabol niya naman ako. How I wish meron din akong anak kay Mira.
•~~~••~~~•
"Nasusunog daw iyong room para sa mga babies, kawawa naman." nang marinig ko ang babae ay huminto ako sa pagkain at tumayo kaya napatigil din si Raf sa pagkain. Nagtataka siyang tumingin sa 'kin.
I don't know what into me, but I suddenly felt... nervous. Tumakbo ako patungo doon. Everyone's panic because of the fire. Naabutan kong makakapal na ang usok at malakas na rin ang apoy.
No! Shit! The babies!
Napailing-iling ako. Bigla nalang tumulo ang luha ko. I felt so guilty if I knew that this will gonna happen. I'm gonna get the baby! Even if I'm not the father!
Napabaling ang atensyon ko sa babae na nakahospital dress at kapansin-pansin ang tumutulo na niyang kamay. Siguro may anak siya sa isa sa mga babies.
Nagulat ako nang bigla nalang siyang papasok na sana sa loob buti nalang may yumakap sakaniya, isa pang babae. Hindi ko makita ang mga mukha nila dahil nasa malayo at nakatalikod sila sa 'kin. Napaupo sila sa sahig, not minding that it's cold.
"Ang anak ko. Iyong anak ko! Ang anak ko!" rinig kong sigaw ng babae at umiiyak na.
"Kasalanan ko 'to! Kung bakit nawala ang anak ko! Sana... sana hindi ko nalang siya binigay sakanila." nahihirapan na siyang magsalita. I feel sad for her. Even I, I don't want to lose my own child. Kahit ako, sisisihin ko ang sarili ko. Naririnig ko pa rin ang iyak ng babae habang inaalo siya ng babaeng nakayakap sakaniya.
"OMG!" rinig kong gulat na sabi ng babae. And it's Natasha again, kasama niya ang baklang nakilala ko kanina at iyung babae. May kasama pa silang isang bakla rin at medyo matanda ng babae. I saw sadness in their faces for their friend who still grieving for her lost child.
"Bro, bakit umiiyak ka?" Napalingon ako sakaniya. Makikita mo talaga ang pag-aalala sa mukha niya.
"Are you okay?" I quickly wipe my tears. I thought it just one tear will gonna out from eyes, because I didn't feel anything.
"Yeah but I just felt sad for her lost." tumango-tango siya.
"Yeah, nakakaawa nga." malungkot niya ring sabi.
"Doc, puwede po bang tulungan n'yo po kami?" Sumulyap ako sa babaeng nagsalita. I saw a girl with an old woman. Mabilis kong pinalitan ang babae.
I'm not the doctor here but as a doctor wherever you go even if you're not in the hospital, It's our responsibility to help them, because that's what I mean of being a doctor, to save lives by trying our best to save the lives of people.
Lumingon ako sa likod kung saan nandoon ang babae na kanina ko pa tinitingnan, lumapit na 'yong mga kasama no'ng model sa babae na hanggang ngayon ay umiiyak.
"Thanks po sainyo Doc." nakangiting pagpapasalamat ng babae sa 'min. I just smiled back to her and I excuse myself.
Being a doctor is not just for myself or I just took as a doctor because this is my dream it not just only about that, but to help anyone who needed my help. It's hard to be a doctor, lalong lalo na kung mawi-witness mo ang life and death situation ng isang tao. But it can be worth it if you'll gonna see their smiles after you help them.
BINABASA MO ANG
Our Beautiful Connection (On-going)
RomancePara sa mga ina ang pinakamasayang nangyari sa buhay nila ay ang magkaroon ng anak sa unang kita palang nila sa mukha ng mga anak nila ay para itong anghel na ipinababa sa langit. Pero gano'n din ka sobrang sakit sakanila ang mawalan ng anak dahilan...
