Our Beautiful Connection (On-going)

Chapter 12

Chapter 12

AZURE POV

"Bro, nandiyan na si Amira oh!" tawag sa 'kin ni Raf. Napalingon naman ako. Nakaupo ito sa isang bench, nagbabasa ng libro habang may headset sa tainga niya, as always ganiyan kasi siya ka da makikita ko siya. Walang araw na hindi ko siya malilimutan at walang araw na hindi ko siya makikita. I always think that if I see her everyday my day will always perfect and wonderful day.

She's so gorgeous. She has a long eyelashes, has a brown eyes the one that glamor me. A pointed nose and a pinkish lips that whenever I see it I always tempt to taste it.

2 years that I hide my feelings for her because of the thought the she will reject me and stay away from me.

Sinubukan kong makipagkaibigan at lumapit sakan'ya pero pinangungunahan ako ng pagkatorpe ko. Ngumiti siya habang nagbabasa pa rin ng libro. Her smiles that so very sweet. Iyong ngiti niyang mapapangiti ka nalang din kapag makikita mo ito.

"Ito na naman tayo tulala ka na naman bro." salita ni Raf sa gilid ko. Hindi ko pinansin ang sinabi ni Raf. Nakatitig lang talaga ako kay Mira, sa maganda niyang mukha.

"Bro, h'wag ka ng torpe-torpe diyan lapitan muna." pag-uudyok sa 'kin ni Raf. Oo nga I'm such a coward man. Na sa sobrang pagkatorpe ko hindi ko siya malapit-lapitan kahit 5 feet ang layo ko.

"Ba't hindi ka kasi gumaya sa 'kin? Tingnan mo ako ang dami ko ng past, present, and future girlfriends." proud niyang saad. Sana nga madali lang na tanggalin ang pagkatorpe ko edi sana kagaya lang ako sakan'ya na hindi mahihirapan na lumapit sa babaeng gusto ko.

Pero napag-isip-isip ko na kung parati lang akong ganito na pa torpe-torpe ay baka maunahan lang ako ng ibang lalaki at hinding-hindi ko iyon hahayaan na mangyari dahil paniguradong habang buhay akong masasaktan at mag-iisa kaya napag-desisyonan ko na, na lumapit sakan'ya.

Bumuntong-hininga muna ako at saka nag-aayos ng damit at buhok. I want to be presentable in the eye of my love when I'm in front of her. I stand after I fixed myself.

"Bro, maayos na ba?" pagtatanong ko kay Raf at saka humarap sakan'ya. He checked my head down to my foot. Then he thumbs up. "Goodluck!" rinig kong sambit niya dahil papalayo na ako sakan'ya.

In the second time I sigh after that I smile. I smile, the sweetest smile that she couldn't forget when she look into it and started walking from her direction. But I suddenly stopped when I heard the bell ringing and because of that Mira stopped reading at her book and close it. Tumayo na ito at saka lumakad na papalayo. My smile suddenly faded and I just stare at her back that walking away from me.

Bakit ngayon pa na handa na  sana akong lalapit at magpapakilala sakan'ya. May biglang umakbay sa 'kin pagtingin ko si Raf pala. Ngiting-ngiti ang loko.

"Sana kanina mo pa siya nilapitan ayan tuloy ang naging resulta. Tsk! Tsk! Tsk!" napailing-iling niyang sabi sa 'kin.

"Sana sa next time makalapit ka na nga sakan'ya." Sana nga. Hanggang sana nalang ba ako? Siguro nga hanggang sana nalang talaga sa tulad kong torpe. Hindi naman kasi malabo na isang araw malalaman ko nalang na may magugustuhan na siya or worst may maging boyfriend na siya sa mga may gusto sakan'ya. Oo marami ang nagkagusto kay Mira kaya paano nalang ako kung bigla nalang na may boyfriend na siya?

Ang lalaking tulad kong torpe ay paniguradong talo na ako kumpara sa mga may gusto kay Mira kasi naging magkaibigan na sila pero ako hanggang tingin lang ako sa malayo hindi nga ako nakakalapit sakan'ya kaya paano niya ako mapapansin?

Tok! Tok! Tok!

Napabalik ako sa realidad nang biglang may kumatok.

"Come in!" wala kong sambit. Nandito lang ako sa kama. Wala rin akong tulog. I saw my windy bestfriend. Yeah, I call him Windy since yesterday. It's because of his attitude. He always tell that he's a handsome.

"Yow! Morning. Mr. Broken Hearted!" bati niya sa 'kin na may halong pang-aasar. Naasar naman ako sa sinabi niya kaya bumawi ako.

"Morning. Mr. Windy!" balik ko naman na pang-aasar sakan'ya. I smirk.

"Mr. Windy?" kunot-noong tanong niya at saka humiga sa sofa.

"Yeah. Mr. Windy. Parati mo kasing ipinagsigawan na gwapo ka kahit hindi naman." pang-aasar ko sakan'ya na ikinabangon niya.

"What?! Ang gwapo-gwapo ko kaya! Ng dahil nga sa pagkagwapo ko ang dami ko ng past, present and future girlfriends eh. Atleast hindi ako broken hearted katulad mo!" naaasar niyang sabi sa 'kin, at saka pabagsak na bumalik sa pagkahiga sa sofa.

"Tsk!" I hissed of what he said. Pasalamat siya totoo 'yon. Yeah, I'm a broken hearted man now. I badly miss my love. I want her kisses every morning when she wake me and I miss her cooking for my breakfast, lunch and dinner. Speaking of breakfast. Shit gutom na ako I remember hindi nga pala ako kumain kagabi.

*kruuu~* *kruuu~*

Napahawak ako sa tiyan ko. Damn dinig na dinig ni Raf.

"Mr. Broken Hearted, kumain ka na sa baba. May nakahanda ng pagkain do'n hahaha." Aya ni Raf habang natatawa. I glared at him. Pero hindi naman ito nakatingin sa 'kin kaya wala lang silbi and paglilisik ko ng mata sakan'ya.

"Wala akong gana." Pagtanggi ko kahit gutom na gutom na talaga ako at nagkukunwari ako na walang gana nang pagkasabi ko no'n.

Tumayo ito at papaalis na nang tumigil siya. Sabay sabi ng nagpakagana sa 'kin. "Okay sige. Bye Mr. Broken Hearted. I forgot hindi ko pa pala na ubos 'yong Adobong Manok na luto ni Amira ka-"

"NO! DON'T YOU DARE RAFAEL LAZARO!" galit kong sigaw kay Raf.

"Yeah. That's my handsome full name Bro!" I heard him shouted.

I don't bother to look at him instead I run as fast I could. Nagmamadali ako sa pagbaba sa hagdan at pumunta sa kusina may nakahanda na sa lamesa.

Agad akong umupo at nagsandok ng Adobong Manok at kanin at nagsimula ng kumain. It's perfectly delicious. I really really missed this.

Napabaling ang atensiyon ko sa taong pumasok sa kusina. Akala ko ba wala kang gana? Hahaha." natatawa niyang tanong sa 'kin habang nakahawak pa sa tiyan niya ang isa niyang kamay.

"Shut up Raf!" inis kong sabi sakan'ya at nagpatuloy sa pagkain. Hindi na siya nagsalita at kumain na rin. Where are you now My Mira?