အပိုင်း (21)🍊🍊🍊🍊🍊
သူ့အနမ်းတွေကြား အသက်ရူမဝ
ဖြစ်လာကာ သူ့ကိုယ်ကြီးအား
အတင်းတွန်းထုပ်သော်
လည်း သူကိုယ်ကြီးက မကြွ..ရှေး
သူ့အနမ်းတွေကို ရှောင်ကာ..
"တော်..တော်ဝင်..ငါ..အသက်ရူမဝဘူး
ဖယ်..."
တော်ဝင် ရှက်လို့ မျက်နှာလေးရဲနေသော
သူမကို ကြည့်ကာ..ပြုံးလိုက်မိ၏။
"ရှေး..အစမို့လို့ပါ..နောက်ပိုင်း
ယဥ်ပါးသွားလိမ့်မယ်..."
"အို..မသိဘူး...မင်းဖယ်ပေး.."
"ရှေး မောင်ပြောပြီးပြီးနော်..ဒီည မောင်
ရှေးကို အပိုင်သိမ်းတော့မှာ.."
ပြောပြီး သူထပ်နမ်းလိုက်တော့
ရှေးအတင်း အင်္ကျီမရှိတော့သော သူ့
ရင်ဘက်ကြီးကို အတင်းတွန်းကာ..
"တော်ဝင်..မင်း..မင်း...ငါ့ကို
အဲ့ဒီလို အတင်းမလုပ်ပါနဲ့.."
"ဟာဗျာ..ရှေးက ကျွန်တော့်မိန်းမ
ဖြစ်နေပြီး ဟန်ဆောင်မနေနဲ့ရှေးရာ..
ကြာတာဗျာ..."
"အို...မင်း.."
ပြောလည်းပြော ရှေးဂါဝန်လေး
မှာ ကုတင်အောက်ရောက်
သွားသလိူ ရှေး သူ့မျက်နှာကြီးကို
မကြည့်ရဲတော့ဘဲ ပြောမရ ဆိုမရတဲ့
သူ့ကြောင့် မျက်ဝန်းလေးသာမှိတ်လိုက်
တော့သည်။
ထို့နောက်နှုတ်ခမ်းလေးမှစ၍ တစ်ကိုယ်လုံး
သူ့ကိုယ်က အနွေးဓာတ်များ ကူးစက်လာလျှက်
ကောင်းကင်မှာတော့ လမင်းကြီးသာပြီး
ရောင်စူံကြယ်လေးများကလည်း လှပနေကာ..
တော်ဝင်နဲ့ ရှေးတို့အတွက်က ဒီညဟာ
အချစ်ည...
------------------------------------------^^^^^^🍊🍊🍊🍊🍊🍊🍊
"ဟီး.....မေမေကျိ လိုက်ပို့....
ဟီး...အဟင့်..."
အေးမာတစ်ယောက် နန်းဆန်လေးကို
ချီကာ...လိုက်ချော့နေမိသည်။
အကိုလေးအကြောင်းကို သိတာ
ကြောင့် ဒီအချိန် တံခါးသွားခေါက်
ဖို့ ဆိုတာ အေးမာအတွက် သေ
သွားတာမှ ကောင်းအုံးမည်။
မဖြစ်ဘူး နန်းဆန်လေးကို
ငါရအောင် ချော့ရမယ်...
"အို..နန်းဆန်လေးရယ်.မေမေက
အိပ်နေပြီလေ...ဒေါ်လေးမာ..
ချော့သိပ်မယ်လေနော်..."
