အပိုင်း (17)🍑🍑🍑🍑
"အို..မင်းဘာလုပ်တာလည်း..."
"ခင်ဗျားကို ချော့မလို့..."
သူ ပြောပြီး ရှေးက်ို ခါးလေးကနေ
ဖက်ထားတော့ ရှေး သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ
မော့မော့လေးဖြစ်နေကာ ရှေးမျက်နှာလေး
ရဲနေတာကိုတော့ သူမြငိမှာမဟုတ်။
ရှေးသူ့ရင်ဘက်ကို ထုလိုက်၍..
"တော်ဝင်..မင်းငါ့ကို လွတ်..."
"ခင်ဗျားစိတ်ဆိုးနေတာ..မဟုတ်ဘူးလား..
ကျွန်တော်ချော့မယ်လေ..ခင်ဗျားပဲ
ကျွန်တော် အချော့ကို စောင့်နေတာ
မဟုတ်ဘူးလား..."
"အို..မဟုတ်ဘူးနော်.. ဖယ်..."
သူ့မျက်နှာ ရှေး မျက်နှာအနား ငုံ့ကာ
သူမနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ရန်ရှာ
လာတော့ ရှေတစ်ယာက် မျက်ဝန်းများပြာတက်သွားကာ ရင်တွေလဲတုန်၍ တဖြတ်ဖြတ် ဖြစ်သွားကာ..တစ်ကိုယ်လုံး ကတုန်ကရင်ဖြစ်ကာ ငိုချင်လာသောကြောင့် မျက်ရည်လေးများဝဲတက်လာတော့သည်။
သူ ရှေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို
ထိတွေ့လိုက်တာနဲ့
ရင်ခုန် သံတွေ ထိန်းမရတော့
အောင် ပြုစားနိုင်လွန်းသော သူမ
ပါပင်။
"တော်ဝင်..မင်းတော်တော့...အွန်း..."
ရှေး သူ့အနမ်းတွေကြား
အသက်ရူတွေကြပ်လာကာ
အတင်းရုန်းပြီးပြောသော်လဲ
ပြောမရတဲ့ လူရမ်းကားကတော့
သူလိုချင်တာတွေကို သူမကိုယ်လေး
ကို လှုပ်မရအောင် တင်ကြပ်နေအောင်
ဖက်ထားပြီး အနမ်း ကမ္ဘာကြီးထဲကို
ရှေးကို ခေါ်ဆောင်နေတော့သည်။
ရှေး...အသက်ရူတွေကြပ်လာကာ..
မျက်ရည်တွေကျလာပြီး သူနှုတ်ခမ်း
ကို ဖိကိုက်လိုက်တော့မှ သူလွတ်ပေး
ကာ...
"ဘာလို့လဲ.."
သူ သူမကို ပြုံးကာကြည့်လာပြီး
သူမကိုက်လိုက်သော နှုတ်ခမ်းကိုအသာ
ကိုင်ကာ မချိုမချဥ် မျက်နှာဘေးဖြင့်
မေးလာသော သူ့ကြောင့် ရှေး မျက်ရည်
လေးတွေ သုတ်လိုက်ကာ
မျက်စောင်းထိုးလိုက်၍..
"လူရမ်းကား နှာဘူးရဲ့ မင်းရတိုင်း..
ငါ့သက်ရူကြပ်နေပြီ မင်းမသိဘူးလား
အသက်ရူ ကြပ်ပြီး သေသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ...''
