အပိုင်း (18)🍊🍊🍊🍊
တော်ဝင် သူ့ကို အဘွားစီက ပြန်လာ
ထည်းက စိတ်ဆိုးနေတဲ့ သူမကြောင့်
မျက်နှာကြီးမှာ မပြုံးမတည်ကြီး
ဖြစ်နေတော့သည်။
သူမနှုတ်ခမ်းထော်ပြီး သူ့အား
ဆူပုတ်နေပြနေတော်လဲ မနေတက်စွာ..
"ရှေး..ခင်ဗျာ..ဘာဖြစ်နေတာလဲ..."
"ဘာမှ မဖြစ်ဘူး.."
"ဖြစ်ပါတယ်..ဖြစ်လို့လဲ ခင်ဗျား
နှုတ်ခမ်းဆူနေတာပေါ့..ကြည့်ဆူနော်
ဆွဲကိုက်ပစ်မှာ.."
"အို..မင်းအရှက်မရှိတဲ့လူ.."
ရှေး မျက်နှာလေးရဲကာ...သူ့အားမျက်စောင်းထိုးပစ်လိုက်သည်။
သူမပုံစံလေးကြောင့်
တော်ဝင်ရယ်လိုက်ကာ..
"အဟွန်း...ဒါဆို နှုတ်ခမ်းဆူ
မနေနဲ့.."
"ဘာဖြစ်လဲ ငါ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ ငါဆူတာ
မင်းနှုတ်ခမ်း ငှားဆူနေလို့လား..."
"ဒါဆို..ကျွန်တော်လဲ ကျွန်တော်
ကိုက်ချင်လို့ ကိုက်ချင်တယ်ပြောတာ..
ခင်ဗျား လာမအော်နဲ့.."
ရှေးသူ့ကို မျက်လုံးလေးပြူးကာ
ကြည့်ပြီး..
"မင်း...ငါ့ကို ပြန်ရန်တွေ့နေတာ
မိန်းမကြီးကြနေတာပဲ.. "
တော်ဝင် သူမစကားကြောင့်
မျက်ခုံးတွေ မြင့်တက်သွား
ကာ ထဏအကြာမှ
မျက်ခုံးကို လက်မနဲ့ ခြစ်၍
သူမအနားကပ်လိုက်၍ ....
"ဘာလဲ ကျွန်တော် ယောကျာ်း
ဖြစ်ကြောင်း ပြရမလား မပြလို့
နှုတ်ခမ်းဆူနေတာလား..."
"မင်းနော် ငါ အဲ့ဒီလိုအပြောတွေကြောင့်
မင်းကို ငါအမြင်ကပ်တာ သိလား..
ပြောရင်လဲ အသားယူလိုက်ရမှ
ပြီးတော့..မင်းဘာလို့ အဘွားကို
ကတိပေးလိုက်ရတာလံ..."
"ဘာကိုလဲ..."
ရှေးမျက်နှာလေးနီက မသိသလို
ပြန်မေးနေတဲ့ သူ့ကို မျက်စောင်း
ထိုးလိုက်ပြီး...
"မင်းမသိချင်ယောင် ဆောင်မနေနဲ့..
ကလေးယူတာ လွယ်ထင်တယ်နေလား.."
ရှက်လွန်းတာကြာင့်
ရှေးပြောပြီး သူ့ကို မကြည့်
ရဲတော့ဘဲ အခြားဘက်ကို မျက်နှာလေး
လှည့်ပစ်တော့ တော်ဝင် သဘောပေါက်သွားကာ..
