SAM's POV
Para akong zombie na bumangon sa higaan ko ngayon. Ang bigat ng katawan ko, ang sakit pa ng likod ko. Pagdilat ko wala na pala sina Gavin at Adrian.
Nagpuyat din ako kagabi. Ang dami kasing chika sa'kin ni Adrian. Chika like marites.
He also gave me some good advice. He shared me about Gavin's side, which I clearly don't give a fuck.
We were also talking about our future jobs, some of his past relationship, friendship with Gavin, my past and many more. It was like a great conversation. Paanong hindi magiging great? 2:30 na ngang nakatulog.
-_-
Speaking of oras ng tulog, mabilis akong tumayo at biglaang nawala yung antok ko when I saw my watch. Gagi 9:30 na, late na ako sa dalwang subject.
Nagmadali na akong pumunta sa banyo upang maligo. Hindi ko na ito kere. Kailangan ko ng magmadali, lagot na naman ako nito!
- - -
9:55 na. Mabuti at pinapasok pa rin ako ng guard. Tumakbo nalang ako papuntang building at paakyat sa room ko dahil sigurado akong papagalitan na naman ako nito. Dalawang subject na, tangin.
Nang makarating na ako, nasa pintuan na ako ng room ko. Nakatingin lahat sa'kin. I was all confused looking at them habang naghahabol ako ng hininga.
Grabe pinagpawisan talaga ako tsaka nahihirapan talaga akong makahinga.
I need some rest, myghad. Don't block my way!
"Mr, Yuzon? Mukhang kinalaban yata ng paggising mo ang lakad ng mga pagong. Ba't ngayon ka lang?" As usual sa professor na 'to. Palaging nag-aabang ng late students para iinsultuhin na naman. Talagang mula sa kaibuturan ng espiritu mo lalaitin ka nito. I will be super lucky kung hindi niya ako matatrashtok today.
"I'm really sorry, sir. Gabi na gabi na kasi akong nakatulog kagabi. Gabi na gabi, you know? Like, parang paumaga na? Like... Midnight!...like, you know what I mean sir?"
Nagjojok lang ako sir ha. Baka tadyakan mo ako bigla!
"Yes ofcourse, yuzon. I know what you mean. Now let me tell you, that you just missed to entire subject with academic performances and one from mine. Now, is this a sign of return?... You know what I mean, Mr. Yuzon?!" anito. Myghad. No originality! Haha!
>>.<<
"Ofcourse I do, professor. And don't you worry, with my academic excellence and creative abilities I can make these thing clear. Like, clearer than your face...!" pagtataray ko at umupo na sa upuan ko.
I left him speechless. I ain't scared of this old bitch. Ipahiya niya na lahat, pero huwag ako. I don't care about other people's feedbacks, wag niya lang gamitin yung bad attitude ko na para hilain pababa yung grades ko. Grades are grades, it's not based from my attitude but for what my excellence can offer. It has nothing to do with being mannerless. This is my choice, and I know that ain't mannerless. He didn't listen to my excuse. Tinarayan niya kaagad ako eh!
Charot lang kasi! Awtomatiko na akong umupo no'ng pinagsabihan niya ako. Hindi na ako nakapalag. Natatakot talaga ako! Huhu!
Imaginary ko lang yung clearer than your face. Pero, kung pwede lang. Hindi ko pa rin gagawin. Mabuting tao kasi ako. Amen!
Nang nakaupo na ako, I was so confused kung bakit nawala yung mga dati kong classmates tsaka iba na rin yung seatmate ko. Hindi ko nga makita yung itsura niya kasi nakayuko. Tulog!
Ang sama parin ng tingin sa'kin ni Miss, ang ginawa ko, nagpeace sign nalang ako and I slightly winked at pumeke ng ngiti.
"Nicely done, Mr. Yuzon—BUT!" Taena. Ang lakas ng but niya. Haha! Everybody flinched with that stupid but. "Let me take this phone call!" anito at lumabas saglit dala ang telepono niya. Phone call lang pala!
