ZOE's POV
Ever got into a scenario where you saw the person you hated the most and you badly wanna slap his face?
That's what I'm in right now when I saw Emrys. The thing is, I just didn't feel like slapping him but I did really slapped him.
Namula pa nga yung mukha niya at kitang-kita ko kung paano dumapo na yung palad ko sa pisngi niya. Malamang, ako yung sumampal eh!
His face was left speechless. Hindi siya makapaniwala? Akala niya siguro porket tinulungan niya ako kanina papayag nalang ako na pinapahiya niya ako ng ganito.
"What the hell is your problem?" wala paring emosyong aniya habang nakahawak sa namumulang pisngi niya.
Dagdag pa ng inis itong mukha niyang sinampal na nga pero parang wala lang sa kanya. Wala man lang ka emo-emote. Amporkchop.
"WhEt tHe HeLl es yEr pReBlem blah! Blah! Blah! Wag ka ng mag maang-maangan pa!" I mocked him and shouted with full of anger.
"Seriously, bitch! I just helped you earlier para bumawi man lang sa nagawa ko sa'yo ta's ngayon sampal na naman ulit ang matatanggap ko— YOU JUST SLAPPED ME TWICE, TODAY!" sigaw nito.
That word again!
I was about to slap him when his hand held my wrist stop me. Parehong nanlisik ang aming mga mata na tinitingnan ang isa't-isa.
Masakit yung pagkahawak niya. Sobrang higpit. Mukhang galit na nga siya.
At talagang siya pa yung may ganang magalit matapos niya akong ipahiya ulit.
"I believe those 2 slaps are enough! Masyado mo na ako sinaktan... Now answer me, What if I'll do the same thing for you? I'mma let you pay when I'm mad? But I won't hurt you physically?" aniya at biglaan ring nag-iba yung boses niya.
Parang tanga!
"Anyare sa utak mo? Nagteleport ba patungo sa tuhod mo?"
"Bravo! Bravo! Bravo! Woah, what a nice scene from both of you—Nice to meet you, Zoe or should I say TAE! Haha! By the way, I'm Rick, and I was the one who put that poopy picture of yours sa likod mo!" saapw ng isang matangkad na lalaki sa likod namin at ngumisi pa ito.
Ano? Ibig-sabihin mali yung kutob ko? Hindi pala si Emrys?
Shit. Lagot ako sa ginawa ko kay Emrys!
>.<
Napatingin ako kay Emrys and his face suddenly changed. It was all serious that made me frightened. Like, for real. It's not the usual anger he wear when he's having a beef with me.
I mean, I shouln't be terrified tho, pero napagbintangan ko siya eh. I made his anger out of his demonic spirit.
Dumaan siya sa harap ko at patulak akong pinaalis dahilan para matumba ako. Hindi ko na ito pinansin. Nakatingin lamang ako kay Rick at Emrys na talagang may masamang tingin sa isa't-isa.
"So, it was you?" si Emrys suot pa rin nito ang seryosong mukha. Kahit tumayo lang siya ay pamatay pa rin yung kung paano siya tumitig eh. Kaya siguro madaming nababaliw sa kanya.
"Yes, it was me!" nakangising sambit ni pukinang-shit na si Rick.
"The stupid one? I guess?"
Opps!
"Wait, what? Stupid? Bruh, baka hindi mo kilala itong tinatawag mong stupido ha. You better bark slowly before I'm gon' bite ya!"
Hambog mo. Liit-liit naman ng tite. Tangina!
"I ain't afraid of anyone, bruh. Not even a stupid little boy who's standing in front of me right now" pataray na sinabi ni Emrys sabay ngisi.
"Pinipikon mo talaga ako e!"
Rick can't contain his anger that made him decide to give Emrys a punch on his stomach.
Napapikit ako't kaagad rin namang dumilat. But emrys were all okay at hindi nag-iba ang ekspresyon niya. Seryoso parin siyang nakatingin kay Rick.
"W-woah!" si Rick. Ramdam ko yung woah niya. Hindi siya makapaniwala . Parang wala lang yung suntok niya kay Emrys. Sa tiyan pa yun ha.
"I just gave you a shot man. Now, it's your turn. Gimme your best shot. I hate those dogs whose all bark and no bi--" Hindi na nakatuloy pa sa kanyang sasabihin si Rick ng pigilan siya ng kamao ni Emrys.
That punch took him off guard and he stumbled to death.
He just punched him right on his face and it made his lips bleed.
Dahil maraming nanood ng mga seniors sa chaos, nilapitan nila kaagad si Rick para tulungan.
Si Emryz naman ay diretsong umalis na para bang walang nangyari.
I'mma admit it. I was shocked by what just happened.
Pa'no yung shock, Zoe? Pagka-alala ko nambibintang ka raw eh!
Kailangan ko siyang sundan upang humingi ng tawad sa maling nagawa ko.
- - -
"Hoy! Please!"
"Let's just talk!" Habol ko sa kanya habang siya naman ay patuloy lang sa paglalakad.
I bet he was really mad about my accusation. And also with my slap. I better say sorry talaga. Huhu!
"Saglit lang—"
"EMRYS!" Malakas akong sumigaw dahilan para mapatigil siya sa paglalakad. Kaagad naman akong lumapit sa kanya at hingal na hingal na.
"What do you want?" tanong niya. Gano'n pa rin yung ekspresyon niya. Yung tipong feeling mo kakainin ka niya pero yun lang talaga siguro yung seryoso niyang mukha.
"I just wanna say sorry?"
"For what?"
"About what I did earlier"
"Are you sorry about that baseless accusation or about that stupid slap?"
He mad, bitch!
"Why don't you add 'Both' sa choices. Dahil yun yung sagot ko—I sincerely apologize for accusing you and for slapping you for no reason. Sa katunayan, I should also say thank you for giving that bastard a taste of his own medicine. I hope mapatawad mo ako"
"Okay!" anito at diretsong umalis.
Seryoso ba tong lalaking 'to? Ba't palagi nalang siyang nang-iiwan.
Kakapagod na habulin. Hayaan ko nalang. Mapapatawad din ako no'n.
Dapat din namang tanggapin niya yung sorry ko eh. Kasi hindi ko rin naman sinasadya.
Pero kapag hindi siya handang tanggapin yung pagpapaumanhin ko, ako nalang ang maghahanda para sa kanya.
Or wag nalang. Ba't maghahanda pa, wala namang birthday. Tangina!
