MAFYA VE DELİ KIZ

Ayrılış "

Merhaba ;

Nasılsınız?

Bu aralar bölümleri sıkca  atmıyor muyum  sizce de ehehehe

Yorumlarda görüşürüz.

Iyi okumalar ❤

-----

Ne olduğunu nasıl olduğunu ve ne ara olduğunu bile anlamadan kendimi benim için olan bu odada kilitli bir şekilde bulmuştum. 

Başımdaki  ağrı ile yüzümü buruşturup elimi başımın arkasına attığımda acıdan  inlemiş,  elimi tekrar çekmiştim.

Tek hatırladığım şey Pars ile olan büyük bir tartışmaydı.  O kadar büyüktü ki en son eşyaların yerle bir olmasına kahkahalarla güldüğümü, bunun onun çok daha sinirlendirdiğini ,o an ki öfkesinin bana karşı sözlü tartışmalarımıza dönüştüğünü hatırlıyordum. Ama burada neden olduğuma  dair en ufak bir kesit hâlâ  gelmiyordu aklıma. 

Kapıya doğru küçük  adımlar ile yürüyüp,  yumruk yaptığım elimle vurmaya  başladığımda ne gelen vardı ne de giden .

Oflayıp,  yüksek sesimle

-Aptal ! Aç şu kapıyı,  beni  burada mı bırakacaksın.

Aslında neden olmasın? Canım yani  oda büyük, geniş ve siyah olmasına rağmen  ferah ben ne yapayım .

Kendi düşüncem ile başımı iki yana sallayıp, içimden  kendime saydırmış kapının açılmayacağını anladığımdan dolayı daha fazla zorlamaya ,kendimi yormaya gerek görmediğim için adımlarımı yatağa yönlendirip dikkatli bir şekilde oturdum.

Başımı kaldırıp kapıya baktığımda, yüzüm gibi  modum da düşmüş uymaya karar verip yatakta uzanır pozisyona geldim ve birkaç dakika sonra dolmak için yer arayan gözlerimi sıkıca kapatıp kendimi uykuya bıraktım.

' Hadi ama Arya ağlamayacaksın bunlara değil mi ? Pes etmek yok kızım .'

---

Yüzümde hissettiğim ıslaklıkla yüzümü buruşturup gözlerimi araladığımda elinde bir bardak su ile başımda  dikilmiş , yüzüme su dökmeyi bırakıp,  tepkisiz bir şekilde bana bakan onunla göz göze gelmiştik.

Başımı hafifçe diğer tarafa çevirip ıslaklığı yastığa silmeye çalışarak

-Manyak mısın  lan ,  ne yaptığını sanıyorsun ,ruh hastası ?!

-Kalk hadi uyumaman gerek.

- Pars defol git işine.

-Kalk hadi Arya .

Sesi bana karşı soğuk,  mesafeliydi.   Ve o bunu göstermekten hiç mi hiç rahatsızlık duyuyor gibi görünmüyordu. Oflayıp pikeyi başıma kadar çekerek,  kısık sesimle

-Git buradan . Aptal gibi arkandan da kapıyı kilitle yoksa hatrım kalır tamam mı bak !

Birkaç  dakika sonra  bir ses  gelmeyince başımı kaldırıp baktığımda, odada kimseyi görmemek şaşırmama neden oldu .

-Ahhh, gitti mi yani ? Beyinsiz adam !

Doğrulup yataktan kalkarak ,  üzerimdeki  eşofman ve tişörtü düzeltip odanın kapısına ilerlemiş, yavaşça kolu indirmiştim.  Binbir korkuyla ,  sessizce  indirdiğim kol ile kapı aralanınca yüzümde anlık bir gülümseme belirmiş,  hâlâ ağrısını sürdüren  başımın  zonklaması ile gülmeyi  kesip , gözlerimi kısarak sessizce odadan çıktım.  Merdivenlerden yavaş yavaş  aşağıya inerken , salondan gelen sesleri duymamla  durup konuşmalarını dinlemeye karar verdim . Ve dinledim de .