Hoofdstuk 17

1.9K 140 7
                                    

Het is zondag vandaag, en Alena is op weg naar het meer in het bos samen met met haar moeder. Als ze aankomen staat Wolf al op ze te wachten. ALENA, IK ZIE DAT JE WEER IEMAND HEBT MEEGENOMEN, EN VOOR DATVJE WAT GAAT ZEGGEN, ALS JE NOG MEER MENSEN MEE GAAT NEMEN KOMEN TE VEEL MENSEN HET TE WETEN "dat weet ik Wolf, maar mijn moeder wist al van het bestaan van die gave af, alleen wist ze niet dat ik de gave bezit, tot gister" OH, DAN IS HET NIET ERG, MAAR IK WIL WEL AFSPREKEN OM NIEMAND ANDERE MEER MEE TE NEMEN BEHALVE AF EN TOE JE MOEDER EN JE VRIENDINNEN "is goed Wolf, bovendien ben ik ook niet van plan om meer mensen mee te nemen" Wolf knikte OKÈ, IK WIL DAT JE DE OEFENING HERHAALT VAN VRIJDAG "is goed Wolf". Alena haalde water uit het meertje en maakte er een vol van, die ze vervolgens liet ontploffen boven hun hoofden zodat het regende. "Alena, moest dat nou echt boven ons?" Klaagde haar moeder "ja mam, dan kan ik oefenen met water uit dingen als kleding halen". Alena concentreerde zich en haalde het water uit haar moeder kleding en liet het boven hun hoofden zweven. Vervolgens deed ze hetzelfde bij zich zelf en als laatste haalde ze het water uit de vacht van Wolf, ze maakte een bol van het water en liet het weer terug het meer in vallen GOED ZO ALENA. NU KOMT HET MOEILIJKSTE: JE MOET HET WATER HELEMAAL BEVRIEZEN "helemaal bevriezen?" JA, HELEMAAL " oké... Ik ga het proberen"Alena probeerde het meer te laten bevriezen en het lukte! Ze probeerde het weer te ontdooien, en ook dat lukte! ALENA, PROBEER NU HET WATER TE LATEN KOKEN "koken?! Oké..." Alena probeerde het te laten koken, wat ook lukte. Vervolgens liet ze het weer afkoelen, en ze herhaalde het bevriezen en koken een paar keer. NU ZIJNER NIG TWEE ONDERDELEN DIE JE MOET KUNNEN, WATER UIT DE LUCHT HALEN EN MIST VEROORZAKEN "wow... Oké, ik ga het proberen". Na een half uur lukte het Alena om een paar bubbels water uit enkel de lucht te vormen. GOED ZO ALENA zei Wolf PROBEER HET NU SNELLER. Alena bleef het proberen en uiteindelijk had ze na 25 seconden 6 grote bubbels water voor haar neus. Nu probeerde ze om mist te laten verschijnen. Na 15 minuten lukte het haar om wat water boven het meer te verdampen zodat er mist ontstond. Na even oefenen lukte het haar om heel snel een kring van mist om haar heen te laten ontstaan. Ze glimlachte van trots en ze straalde helemaal, ondanks dat het oefenen haar had uitgeput. Haar moeder droeg Alena naar huis, nadat ze allebei Wolf hadden bedankt.
Eenmaal thuis viel Alena op de bank in slaap, en haar moeder liet het maar zo.

De volgende morgen werd Alena wakker. Ze rekte zich uit en pakte haar horloge van haar nachtkastje... Maa wacht eens... Waar is het nachtkastje? Ze schoot overeind en zag dat ze op de bank lag, en ze zag haar moeder op een stoel zitten "zo, eindelijk wakker?" "Ja, maar hoe laat is het?" "Half 10" half 10?!?!?! Ik had allang op school moeten zijn!" "Nee lieverd, ik heb je ziek gemeld" Alena haalde opgelucht adem, wat bofte ze met zo'n moeder als deze. "Ik moet je iets vertellen, Alena" zei haar moeder serieus "we gaan verhuizen" "wat?!?! Waarnaartoe?!?!" Riep Alena in paniek. Ze was meteen klaar wakker "rustig, we blijven hier zo hoor, als je je daar druk om maakt" ik zuchtte, gelukkig "ik had blijkbaar een verre neef, en die is overleden. Ik ben de eerste in de bloedlijn, en gezien hij geen testament had gaat alles dus naar mij, ook zijn huis" "waar woonde hij dan?" "Hij was de eigenaar van 3 huizen: een hierzo, het landgoed in het bos, met die grote tuin en die oprit met dat grote ijzeren hek" wow! Dat huis? Dat een klein kasteel is?" haar moede moet lachen "ja, de grote lijkt daar wel op, en de tuin ook, maar goed, een hier dus, een huis in Frankrijk, met zwembad en alles er op en er aan, een groot vakantie huis, eigenlijk. En dan nog een huis in Italië, dat is best klein vergeleken de andere huizen, maar groter dan dit huis en wel leuk. Het ligt in Rome". Ik moet dit even allemaal laten bezinken "ook hebben we al zijn geld geërfd, dat bij elkaar neerkomt op ongeveer 67,2 miljoen" "67,2 MILJOEN?!?!?! We zijn rijk!!!!!!!!!!!!!!" Ik ben door het dolle heen "dit huis staat al te koop, en van middag komen de eerste kijkers kijken" zegt haar moeder, en ze lacht naar Alena "gaaf hé?" "Gaaf?!?! Je bedoelt zeker helemaaltegekwouwiesuperamezing!" Alena zit op en neer te stuiteren "en het huis hier ligt in het bos?" "Ja, klopt helemaal! Dus dan je elke dag met Wolf trainen, maar wel nà je huiswerk" "jaja, ik kan het echt niet geloven!" Alena is nog steeds aan het stuiteren op de bank "morgen worden onze spullen daar naar toe verhuisd, dus ik meld je morgen weer ziek" Alena vloog haar moeder om de hals "en nog 1 ding lieverd, je hoeft niemand te vertellen dat we nu miljonairs zijn, ook niet aan je beste vriendinnen Ilse en Zoë. Ook hoef je niemand te vertellen van de andere twee huizen en vertel je alleen aan Ilse en Zoë over ons nieuwe huis en zeg je maar dat je neef is overleden en dat huis aan had nagelaten. Veder aan niemand, niet iedereen hoeft te weten wat we nu allemaal wel niet hebben" "ja mam, ik zweer je bij de dood van papa dat ik niet zal vertellen over de hele erfenis, alleen aan Ilse en Zoë dat we alleen het huis hebben geërfd" "goed zo, en ga je nu klaar maken, die mensen zijn hier over een uur, dus ruim je kamer ook op" "ja mam". Alena vloog naar boven, nog na stuiterend van het nieuws dat haar moeder haar had vertelt... Ze kon het echt niet geloven. Toen ze boven kwam kleedde ze zich om en ruimde ze haar kamer op. Toen zag ze haar telefoon liggen en keek ze snel even op whatsapp. Ilse was online.
A(Alena): ilseeeeeee!
I(Ilse): alenaaa wat is errrrrr!
A: ik heb GE WEL DIG NIEUWS
i: vertel
A: mijn moeder had dus blijkbaar een neef
I: ja? En?
A: hij is 2 weken geleden overleden en hij had geen testament
I: sneu voor je moeder maar ik moet zo weer naar de les
A: wacht nou ff
A: mijn moede was de eerste inde bloedlijn dus zij, oftewel ik en zij, erven alles van hem
I: en dat is zeker een villa ofzo?😉
A: ja
I: 😵😳
A: dat landgoed dat in het bos staat!
I: waaaaat?!?! Dat mini kasteeltje?!?!
A: jep!
I: ik ga dood van jaloezie hier
A: 😞 niet doen, heb ik geen bff meer
I: haha, de bel ging, ik ga doeii
A: doegg
Alena grinnikte. Ding-dong! De bel ging, daar zullen de mensen wel zijn die gaan kijken, dacht Alena, en ze liep naar beneden, naar haar moeder die de deur net open deed. Alena's mond viel bijna open toen ze zag wie er voor de deur stonden: de ouders van Kate! "Hallo, wij zijn meneer en mevrouw van de Linde, en wij komen kijken naar het huis" zei de man "hallo, ik ben Sylvie, kom binnen, en dit hier is mijn dochter Alena" "hoor jij niet op school te zijn?" Vraagt mevrouw van de Linde, op een toon die Kate ook vaak gebruikt "nee, mijn vader woont in Parijs, en ik ben daarnet pas geland met het vliegtuig, ik ben net thuis" loog ze. Haar moeder keek haar verbaasd aan, maar zei niks, ze knikte "ja, dat klopt, maar goed, zullen we starten in de keuken?" Vraagt mijn moeder "ja, prima" zegt meneer van de Linde. "Mam, ik loop toch in de weg, ik ga even een luchtje scheppen, oké?" "Is goed lieverd, wel weer op tijd terug zijn!" Ik liep de voordeur uit, richting het bos. Ik ging is kijken bij mijn nieuwe huis.

Dierenfluisteraar (voltooid)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu