Dierenfluisteraar (voltooid)

Hoofdstuk 19

----------ik was heerlijk op vakantie, vandaar dat ik niet geschreven heb, en toen ik terug kwam van vakantie dacht ik: jeeee! Weer updaten! En toen... WAS DE WIFI DOOD!!!!!!!!! Had dus geen WiFi meer thuis, bleek dat dat kastje dat voor WiFi zorgt kapot was..... Maar nu doet de WiFi het weer en ga ik dus het volgende hoofdstuk updaten en maak hem extra lang!----------

Alena werd wakker van de waterkoker in de keuken, waarschijnlijk wilde haar moeder thee gaan zetten. "Mam?" Vroeg ze "goedemorgen" kreeg ze als antwoord "heb je lekker geslapen lieverd?" "Heerlijk mam". "Mooi, vandaag gaan we ons nieuwe huis bekijken, heb je er zin in?" Alena sprong meteen van de bank "ja natuurlijk heb ik daar zin in!" Riep ze, ze was meteen klaarwakker. Haar moeder grinnikte "mooi, als je nu anders gaat douchen? Gaan we daarna ontbijten" "oke...maar moet ik niet naar school?" "Eigenlijk wel, maar gezien die gebeurtenis zondag snappen ze wel dat je niet naar school gaat, ik meld je gewoon ziek". Wat heb ik toch een toffe moeder, dacht Alena, en ze ging naar boven. Een half uur later liep ze weer naar beneden, in schone kleding en natte haren. Ze ging ontbijten met haar moeder en plotseling schoot haar nog iets te binnen "mam, ik pak even mijn medaillon boven" zei ze, en ze rende de trap op, naar de badkamer en pakte het medaillon, en deed het om haar hals. Ze bekeek zichzelf is goed. Voor zich in de spiegel zag ze een meisje met rode haren, dat golvend tot net boven haar ellebogen viel, en met smaragdgroene ogen. Ze was best mooi, en ze zag er goed uit, ze had een zwarte skinny aan met een roze shirt met zwarte letters, die de worden vormde: 'follow your hart and dreams' waarbij het medaillon precies tussen de letters viel. Ze zuchtte en draaide zich om en liep de trap af "mam, zullen we gaan?" "Is goed hoor lieverd" "oke ik pak even mijn jas" "prima, ik ga alvast naar de auto toe".

Even later zaten we in de auto op weg baar ons nieuwe huis. "Dat medaillon van je vader staat je echt prachtig" zei Alena's moeder plots. Alena zuchtte "ik vind het medaillon zelf heel mooi, en het fijne ervan is dat ik er een foto van jouw en een foto van papa er in heb zitten, zo is papa altijd bij me, als ik het draag" zei Alena zacht. Haar moeder glimlachte "dat is mooi gezegd". We waren de rest van rit stil. "We zijn er" zei mijn moeder opeens. "Mam?" "Ja?" "Hoe komen we binnen? ik bedoel, er staat een hek in de weg" Alena's moeder grinnikt "kijk eens" zegt ze, en ze houd een sleutelbos in haar hand "hieraan zitten de sleutels van het huis, en ook van het hek" "oke...maarre, welke moeten we dan hebben?" "Deze, sufkop" "ja maar dat is een mini afstandsbediening!" "ja, maar dit hek is elektrisch. Zie je dat lampje bij het slot? En dat bedieningspaneel aan de zijkant met die cijfers? dat is voor het hek" " "o....wist ik wel hoor" mompelde Alena. Haar moeder grinnikte en drukte op het knopje van de mini-afstandsbediening en het hek ging open, waarna ze er door heen reden. Haar moeder drukte op een ander knopje en het hek ging weer dicht. "Welkom bij ons nieuwe huis" zei mijn moeder toen we uit de auto gestapt waren en voor de deur van het huis, correctie, villa, stonden. Mijn moeder liep naar de voordeur en maakte hem open "zullen we eens gaan kijken hoe het er uit ziet?"

(Ik ga vanaf nu pov's gebruiken, veeeeel makkelijker. Als er geen POV boven staat, is het standaard Alena)

POV Alena
We liepen nu al anderhalf uur lang door het huis heen en nog hadden we niet alles gezien. Oke, misschien is dat een beetje over dreven, maar toch. We hadden het huis, nee, villa, twee keer rond gelopen. We waren bijna verdwaalt, maar gelukkig had mijn slimme moeder een plattegrond van het huis, per verdieping. De villa is in een paar woorden: mega vet groot en mega super cool! Ilse en Zoë gaan dit zoooo te gek vinden! ik zuchtte. "Mam?" Vroeg ik "ja lieverd wat is er?" Antwoordde mijn moeder. "Wanneer verhuizen we?" "Morgen, als het goed is" "maar morgen moet ik naar school!" "Nee, deze week even niet". Ik keek mijn moeder verbaasd aan. Normaal zat ze altijd te zeuren als ik niet naar school wilde, een keer toen ik ziek was heeft ze me ook gewoon naar school gebracht, ook al had ik 39 graden koorts! Oke, dat is niet waar. Het was 38 graden. 37.8 dan. Maar toch. En nu zit ze gewoon te zeggen 'deze week ga je even niet naar school' alsof het de normaalste zaak van de wereld is! Weird. Heel weird. Maar goed, ik hoef niet naar school, dus het kan niet beter! We zijn nu miljonairs. We hebben een mega villa. Ik hoef deze week niet naar school. Ik heb super krachten. Oke, dat is overdreven. Ik kan de elementen besturen, beter. Ik heb een wolf. "Hallo? Aarde aan Alena!" Ik schrok op, doordat ik zo ingedachte was, had ik niet gemerkt dat mijn moeder nog iets zei "soory mam, wat zei je?" Vroeg ik "ik zei, dat je je kamer moet gaan uitkiezen, en dat je alle keus hebt" ik sprong op "kan ik ook kiezen uit die met dat balkon en die grote privé badkamer?" Vroeg ik hoopvol. Mijn moeder knikte "ja" "dan kies ik die!!!!" Ik sprong op en neer van blijdschap, en mijn moeder lachte "Alena, kom, we gaan terug naar huis, persoonlijke spullen inpakken, voor morgen" ik knikte, en stuiterend verliet ik de keuken (daar waren we namelijk de hele tijd na dat we het huis hadden verkend) naar de auto toe.

We waren weer thuis, en mijn moeder had me de plattegrond van het huis gegeven. (Zie afbeelding) Ik was hem aan het bestuderen. Het huis had 4 verdiepingen. Een begane grond, een eerste verdieping, een zolder (2e verdieping) en een kelder. Ik zette bij alles neer wat wat was. Zo ook mijn kamer, en die van mijn moeder. Alle meubels stonden nog in het huis, en ook al zou je het niet verwachten, alle meubels zijn spiksplinternieuw, en passen bij het huis en het thema van het huis: alles is in moderne stijl. Het huis staat er al even, maar is pas geleden gerenoveerd door mijn oom, toen hij nog leefde, en heeft nu een nieuwe uitstraling. Veel mooier dus, maar het huis stond er al sinds 1898, vandaar dat ik verbaasd was toen ik zag dat alles nieuwer dan nieuw was.... Het hele huis zit vol met technische snufjes. In mijn kamer mag ik neerzetten wat ik wil, op dit moment staat er in de kamer die dus van mij word een groot tweepersoonsbed en die houd ik! Veder staan er nog een grote, houten, groffe, en bovenal afschuwelijk lelijke kast, een bureau van het zelfde hout (en dus ook afgrijselijk) en een bank, die er ook niet uitziet, met een koeienvacht als bekleding. Veder is het er helemaal leeg. Ik heb besloten om alleen het bed te laten staan, en de rest weg te gooien. Morgen trek in in mijn nieuwe huis, en overmorgen ga ik samen met mijn moeder op zoek naar spulletjes voor in mijn nieuwe kamer. Ik had er echt zoooo'n zin in!

POV Ilse
Ik zat met Zoë naast me in de klas en ik verveelde me kapot, maar ja, we hadden Nederlands van meneer de Haan, dus wat verwacht je dan? Ik was stiekem aan het appen met Zoë, ookal zat ze naast me. Plotseling, of beter gezegd, eindelijk, ging de bel. Ik stormde naar buiten met Zoë op mn hielen en we fietsten als een haas naar Alena toe. Op ziekenbezoek. Toen we bij haar huis aan kwamen zette we de fietsen neer en belde we aan. Even later werd de deur geopend door Alena "heeeeeeeey!" Riep ze uit "gezellig! Kom binnen meiden!" En ze liet ons binnen, en ze was helemaal aan het stuiteren "zo skippybal," zei ik "jij was toch ziek?" Ze keek me verbaasd aan "he?...... O ja, vergeten!" Ik keek nu verbaasd "je kan toch niet vergeten dat je ziek bent?" Zei Zoë "neuh, klopt" zei Alena "maar ik ben niet ziek. Mijn moeder had me ziek gemeld, en de rest van de week ben ik ook ziek" en ze stuiterde weer "komen jullie mee naar boven?" En zonder op antwoord te wachten stoof ze de trap op "ehh... Wat heeft die?" Vroeg ik aan Zoë. Ze haalde haar schouders op "geen idee, jij kent haar langer dan ik haar ken". Ik zuchtte en liep de trap op naar haar kamer, gevolgd door Zoë. "Waarom ben je zo hyper, skippybal?" Vroeg ik "ik ben niet hyper, ik ben blij en vrolijk" zei Alena, die ik vanaf nu omdoop tot skippybal. "Nee? Oh, normaal stuiter je niet door je huis als een skippybal, vandaar, ook niet als je vrolijk of blij bent" "ehh... Misschien ben ik een klein beetje hyper" zei Alena, die intussen haar bed als een trampoline gebruikte "een beetje?!" Zei Zoë "ehh... Misschien iets meer dan een klein beetje" "nee, skippybal, je bent helemaal hyper" zei ik, waarna Alena zei "goed goed, jullie winnen, ik ben hyper" "mooi zo, en wat is er aan de hand dat je niet naar school gaat?" "Niks....." "Skippybal, geef eerlijk antwoord" "waarom noem je me skippybal?" "Omdat je rondstuitert als een skippybal en nu wil ik antwoord" "nou, eigenlijk.... Ik ga morgen verhuizen" "WAT?!?!?! WAARNAARTOE?!?!?!" "Rustig aan gillende keukenmeid, ik blijf gewoon hier in dit dorp hoor" "oh..." zei ik "waar ga je dan wonen?" Vroeg Zoë "ik ga.... Nee, weet je wat? Ik laat het morgen wel zien" zei Alena "en dat we gaan verhuizen is ook de rede dat ik niet naar school hoef van mijn moeder" "ik wil ook zo'n moeder" zegt Zoë zuchtend "ik ook" zeg ik. "Maar anders zie ik jullie morgen hier om 3 uur, dan zijn jullie uit, toch?" Vraag Alena. Ik knik, en Zoë ook "dan zien we je morgen..." zeg ik tegen Alena en ik krijg een grijns op mijn gezicht "...skippybal".