Dierenfluisteraar (voltooid)

Hoofdstuk 13

Ze kwamen aan bij een meer, het was niet groot, niet heel diep, maar wel diep genoeg zodat je niet meer kon staan, en het water was heel helder. ALENA, IK WIL HIER GAAN OEFENEN MET WATER. JE MAG NIET AFGELEID WORDEN DOOR JE VRIENDINNEN, OKÉ? "Ja, begrepen, meiden, zouden jullie aan de zijkant willen gaan zitten? Ik wil niet afgeleid worden, snappen jullie?" "Ja hoor, ik heb mijn iPad nog in mn tas zitten, dus komt goed" zei Ilse en Ilse en Zoë gingen aan de zijkant zitten. LUISTER, JE GAAT NU HETZELFDE TE WERK ALS MET AARDE, ALLEEN MOET JE WATER, NET ALS VUUR, MET JE HANDEN BESTUREN. JE MOET JE CONCENTREREN, EN PROBEREN WATER UIT HET MEER TE HALEN, GAAT DAT LUKKEN? "vast wel" zei Alena, en ze ging aan de slag. Ze deed haar ogen dicht en na 20 minuten deed ze haar ogen weer open. Er straalde een soort licht uit haar ogen, waardoor ze nog meer smaragdgroen werden als anders. Ze bewoog haar arm en hand naar boven terwijl ze geconcentreerd naar het water bleef kijken, en er kwam water omhoog. "Wow!" Riepen Zoë en Ilse tegelijk uit, Alena glimlachte, maar bleef strak naar het water kijken, en maakte een grote bol van het water door vuisten te maken, en ze bewoog haar armen veder omhoog. Plotseling maakt ze haar hand plat, en de bol water ontplofte, het begon kort te regen boven het meer. JE BENT HIER ZO TE ZIEN OOK GOED IN... WAT NIET GEK IS, AANGEZIEN WATER EN AARDE BIJ ELKAAR HOREN, NET ALS LUCHT EN VUUR zei Wolf "denk je? dat ik water ook snel onder controle heb?" JA, DAT IS WAT IK DENK, MAAR ONTHOUD WEL DAT WE NU WATER DOEN OMDAT JE AARDE ONDER CONTROLE HEBT, NIET OMDAT JE DAT AL HEBT AFGEROND. ZO GAAN WE NU OOK TE WERK MET WATER, EN DAARNE MET LUCHT EN VUUR. "Oké, ik ga mijn best doen, zal ik deze oefening blijven herhalen dan?" JA, DAT IS GOED, EN IK GA BIJ JE VRIENDINNEN LIGGEN. IK HEB HET NIET ZO OP WATER... Alena grinnikte "is goed hoor, en meiden, Wolf komt naast jullie liggen, je mag hem gerust aaien hoor" "oké!" Riep Zoë uit, Zoë is helemaal gek van honden, en wolven vind ze ook heel mooi om te zien. Nu mag ze er zelfs een aaien!!! Ze is helemaal door het dolle heen. Ilse is bang voor honden, na ja, grote honden dan, maar toch, een wolf is dus nog enger voor haar, maar ze probeert het te verbergen en glimlacht. Alena gaat aan de slag, op een gegeven moment kan ze water alle vormen laten maken, en bewegen. Ze hoeft haar ogen niet meer dicht te doen, net als bij aarde, maar hoeft alleen nog maar aan water te denken en haar ogen stralen al een zacht smaragdgroen licht uit. Alena bedankt Wolf en zegt dat ze morgen terug komt. Opgewonden gaan de meiden naar huis.

"Mam?! We zijn thuis!" "Lieverd ik ben in de woonkamer, komen jullie? Ik moet zo Chinees gaan halen, maar als jullie hier de salon tafel willen dekken? Dan kunnen jullie ook meteen een film uitzoeken, die gaan we dan kijken" "jaaa!" Riepen de meiden in koor. "Oké, wij dekken hier de salon tafel, dan ga jij Chinees halen! Meiden, kom op, we gaan een film uitzoeken!" En de moeder van Alena ging naar de Chinees, en nadat ze de tafel hadden gedekt gingen ze een film uitzoeken. Alena had een heel rek vol "wow! Hoeveel films heb jij wel niet?!" Riep Zoë uit "geen idee, maar ik denk zo'n... 30 ofzo"zei Alena. Uiteindelijk kwamen ze uit op Harry Potter deel 1, want Zoë wilde de films van Harry Potter al heel lang kijken, en bij Alena thuis hadden ze alle delen. Toen Alena's moeder weer thuis kwam met Chinees, stopte ze de DvD in de DvD speler en aten ze Chinees terwijl ze naar de film keken. Op sommige momenten was het heel spannend, op het einde bijvoorbeeld, toen Harry bijna vermoord werd door professor Krinkel, die Voldemort op z'n achterhoofd met zich mee droeg. De meiden vonden het een geslaagde avond, en gingen tevreden naar huis. "Ik ga morgen gewoon naar het bos, maar zullen we afspreken dat jullie elke vrijdag meegaan?" "Is goed hoor, dan zien we je maandag weer" zei Ilse, En Ilse en Zoë vertrokken naar hun eigen huis. Die avond lag Alena in haar bed te woelen. Ze twijfelde eerst of ze er wel goed aan had gedaan om het haar vriendinnen te vertellen, maar kwam tenslotte tot de conclusie van niet. Alleen dat geheim meedragen had heel zwaar geworden, en bovendien zouden ze het toch wel wel ontdekken, of ze het nou zelf vertelde of dat ze er per ongeluk achter zouden komen, ze zouden er eens toch wel achter komen.