Dierenfluisteraar (voltooid)

Hoofdstuk 8

Zondag vloog voorbij en het werd maandag, maandag zat Alena tot het 8e uur op school. Toen de laatste bel ging, rende Alena naar haar fiets toe, met Ilse, die inmiddels weer beter was, op haar hielen. Ze stonden voor hun fietsen toen ze een stem hoorde: Kate. "Zo Alena, nu mag jij me wel eens vertellen wat je zaterdag middag deed in de speeltuin met die wolf". Alena keek haar verbaasd aan en dacht hoe kan zij dat nou weer weten, en Ilse keek Kate aan alsof ze gek was. "Alena? Met een wolf? Ben je gek ofzo? Meid, je ziet spoken hoor" zei Ilse. "Alena, je PRAATTE met een wolf, mag ik vragen waarom?" Zei Kate terwijl ze Ilse weer is compleet negeerde. "Kate, ik heb geen idee waar jij het over hebt" zei Alena "maar ik ben het met Ilse eens, volgens mij zie je spoken". "Alena, heb je zin om een hele middag aan je armen te hangen?" zei Kate poeslief en ze knipte met haar vingers, en daar kwamen 2 jongens aan gelopen, dit keer groter dan de vorige keer "die twee schelden me uit en wilden me bijna slaan" zegt ze heel zielig tegen de 2 jongens. De jongens pakken de twee meiden bij hun armen en tillen de meiden op die gillend tegen spartelden. "Zo, en nu wil ik antwoord" siste Kate "ik weer niet waar je het over hebt" zei Alena "Rex!! Mex!!" riep ze hard, maar de honden kwamen niet. "Aah, laten je honden vrienden je in de steek?" zei Kate met een gemeen lachje, waardoor Ilse nog harder begon te gillen. Alena bleef uitzonderlijk kalm, en sloot haar ogen. In gedachten riep ze Wolf om hulp. Plotseling zag ze een beeld voor zich van Wolf,men wist ze dat hij haar had gehoord en begrepen. Ze opende haar ogen. Plotseling stopte Ilse met gillen en werden haar ogen groot als schoteltjes. Ze begon te trillen als een rietje, en Alena glimlachte "Kate, we hebben bezoek" zei Alena poeslief "kijk is achter je" zei ze terwijl Ilse haar ogen bijna uitpelden van angst. Langzaam draaide Kate zich om en keek een paar tellen naar de wolf. Toen zetten ze het gillend op een lopen, en lieten de 2 jongens Ilse en Alena los om schreeuwend achter Kate aan te gaan. "Alena, verroer je niet" zei Ilse angstig "de wolf staat achter je" en ze liep bibberend achteruit, tot ze tegen de wand van het fietsenhok aanstond, terwijl Alena "bedankt Wolf" fluisterde tegen Wolf. Wolf knikte, draaide zich om en verdween. Ilse stopte met bibberen. "Wat had Kate nou?" "geen idee, zullen we naar huis toe gaan?" zei Alena

Maandag werd dinsdag, en dinsdag werd woensdag en ga zo maar door. Voor Alena duurde het een eeuwigheid tot de laatste bel op vrijdag ging, en ze stond als eerst buiten bij haar fiets. Van Kate had ze de hele week al geen last meer gehad, Kate was zelfs de hele week niet op school geweest, gelukkig maar dacht Alena bij zichzelf. Toen Alena thuis kwam begon ze razendsnel aan haar huiswerk en zodra ze dat af had riep ze "mam?! ik ga naar de speeltuin!" "Is goed Alena, wel weer op tijd thuis zijn voor het eten !" "Is goed mam, doei!" En Alena deed de voordeur dicht.

Alena kwam aan bij de speeltuin, waar de rest van haar klas ook was. Ze verstopte zich meteen in de bosjes om niet opgemerkt te worden door haar klas, die overigens wel oplettend was na vorige week. Plotseling kwam Groenstaart aanvliegen en hij maakte een beweging met zijn kopje naar het bos. Alena snapte meteen wat hij bedoelde: Wolf wachtte op haar in het bos. Ze stond voorzichtig op en liep achter Groenstaart aan het bos in, naar een open plek waar Wolf stond te wachten.