Dierenfluisteraar (voltooid)

Hoofdstuk 4

Een WOLF denkt Alena. Ze staat doodstil naar de wolf te kijken terwijl al haar andere klasgenoten plotseling luidt gillend wegrennen, naar hun fietsen om weg te fietsen, en degen die lopend zijn gekomen zetten het op een rennen. Alleen Ilse, die haar vriendin niet wil achterlaten bij de wolf, verstopt zich in de struiken, zo dat ze de wolf en Alena wel kon zien, maar ook een stuk bij de wolf vandaan is. Alena lijkt dit alles niet door te hebben en kijkt de wolf recht in zijn ogen aan. Ze weet niet waarom, maar ze kijkt naar de wolf en ze weet meteen dat het een jongen is, en aan zijn ogen te zien is hij nieuwsgierig en... ziet ze dat goed... Ja, blij, hij kijkt nieuwsgierig en blij naar haar. Door het oogcontact voelt ze plotseling een energie door haar heen stromen... "Wolf..." zegt ze hardop "Wolf... zo heet je hè?" De wolf schudde zijn kop van boven naar beneden en hij leek te zeggen: ja, inderdaad, mijn naam is Wolf. Alena wist niet waarom, maar ze voelde zich verbonden met Wolf, hij had iets vertrouwds... dacht ze. Ook had ze het gevoel dat ze hier naartoe terug moest, morgen... ze zag hoe de wolf weer een soort knik-beweging maken, alsof hij haar gedachte had gelezen en haar gedachte bevestigde... Toen draaide Wolf zich om en verdween in het bos, maar veel stiller dan hij was gekomen.

Ilse gaf een gil, kroop uit haar schuilplaats en rende op Alena af "waarom bleef je nou staan?!" riep ze uit "ik... ik... weet niet" stamelde Alena "maar goed nu is de wolf weg, en zijn we veilig voor die enge, grote wolf, echt ik zweer, volgens mij was die wolf groter dan welke wolf dan ook!" riep Ilse uit. Tot haar verbazing zei Alena "nee hoor, hij was net zo groot als alle andere wolven... " Ilse keek Alena verbaasd aan, en plotseling kwam er een vogel aangevlogen, en die lande op de schouder van Alena "ben je daar nou alweer?" zei Alena, waarnaar Ilse haar nog verbaasder aankeek "ik heb hem Groenstaart genoemd, dit is de vogel waar ik het al eens eerder over heb gehad, weet je nog? Dit is de vogel die altijd voor mn raam zit en me overal naar toe volgt" zei Alena "maar dit is de eerste keer dat hij op mijn schouder gaat zitten..." "Nou, ik vind het echt eng,eerst komen die 2 honden ons redden van opperheks Kate en haar gevolg, dan die wolf die je aankijkt, en nu een vogel die op je schouder... echt spooky als je het mij vraagt hoor" zegt Ilse. "Ik snap het ook niet hoor" zegt Alena "maar ik weet niet wat jij gaat doen, maar ik ga naar huis. Im zie je morgen op mijn verjaardag!" Alena pakte haar fiets en fietste weg, terwijl ze een verbouwereerde Ilse achterliet.