Dierenfluisteraar (voltooid)

Hoofdstuk 23

POV Alena
Ik werd wakker in mega kamer met mega bed. Ik vind het heerlijk. Vandaag is het vrijdag, en gaan mijn moeder en ik inkopen doen, van meubels, voor het huis. Sommige dingen van mijn oom blijven staan, andere niet, zoals de tv. Die is veel te klein voor een huis als dit, volgens mijn moeder. Hij is ook klein, 30 bij 20 cm, maar toch. Van daag gaan we ook spulletjes voor mijn kamer kopen, en ook voor de andere kamers. Die gaan we gebruiken als logeerkamers. Ik stap uit bed en neem een snelle douch, dan kleed ik me aan en doe ik snel mijn haar in een staart, maar mijn krullen floepen er al uit. Ik zuchtte en besloot om mijn haar toch los te doen. Ik liep naar beneden en zag mijn moeder niet in de keuken, dus die zal nog wel slapen. Ik ben ook vroeg wakker geworden vandaag, zag ik op de klok. Ik moet echt een wekker hebben, ga ik vandaag is naar kijken. Ik deed de waterkoker aan om een theetje te maken. Je zal wel denken 'goh, wat drinkt ze veel thee', en dat klopt ook wel, maar dat komt doordat toen mij vader was overleden, mam het huis niet meer uitwilde, en ik alles moest doen. Ze wilde ook geen koffie toen, en toen het op was ben ik het ook niet gaan halen. We hebben zo'n espresso ding, en mijn moeder haalt bij een speciale winkel die cupjes, maar ik wist niet waar. Toen ben ik thee gaan zetten en sindsdien drinken we veel thee. Toen de thee klaar was ging ik een ontbijten maken voor mij en mam, en net toen ik klaar was kwam ze de keuken binnen lopen. We ontbeten samen en we gingen de deur uit, naar het winkelcentrum in de stad, iets verderop. "Oke lieverd," zei mam "we gaan nu kijken wat we allemaal willen hebben. We schrijven alles op en maken er foto's van. Dan kijken we of het bij de inrichting van het huis past, en kunnen we kiezen. Denk erom, we kijken niet naar de prijs, want we hebben die 62,7 miljoen geërfd he?" "Ja mam, is goed. Doen we". We stapte de auto uit en liepen de winkel binnen. Het is een grote winkel, die 'Woonstore' heet, en hij is heel groot en staat vol met allemaal meubels en andere dingen voor in huis. Op een gegeven moment lopen we langs een paar bureau's, en ik zie een hele mooie staan. Ik wijs hem aan, en mijn moeder schrijft het op, en maakt er een foto van. Even later lopen we langs allerlei banken, en ik zie een mooie staan, die niet groot, maar ook niet klein is "mam, die zou geweldig staan op mijn kamer!" Roep ik uit, en mam grinnikt "ik schrijf hem voor je op, je kamer is immers nog een beetje kaal" "jaaa!! Tanks mam" zeg ik weer. We lopen veder en komen nog meer dingen tegen. Sommige nemen we meteen mee, van andere dingen schrijft mijn moeder het op en maakt ze er een foto van. Als we de winkel uitkomen heeft mijn moeder een  een kroonluchter voor in haar slaapkamer (hij is super mooi, er zitten glitters en zo op, maar het is niet té, zeg maar), 3 dezelfde lampen voor in de woonkamer en een lamp voor in de keuken gekocht, ook heeft ze een  groot vloerkleed, en wat spulletjes om de boel op te leuken.

We kwamen thuis. Mijn moede begon meteen alles te bekijken in het huis en de spullen die we hadden gezien, terwijl ik de lunch klaar maakte. Toen we aan het eten waren zei mam "ik heb eens gekeken, en ik weet wat we gaan kopen" "mooi" antwoordde ik "ja, inderdaad" zei mam weer "ik ga zo meteen alles kopen. Wil je mee of niet?" "Nou... Eigenlijk moet ik nog oefenen.... Ik moet nog het onderdeel genezen van aarde oefenen, dus ik denk dat ik dat zo eens ga doen" "is goed hoor meid. Tot straks" zei mam, en ze liep de keuken uit. Ik begon met oefenen op mijn blauwe plekken.

POV ?
Ik was nu al anderhalve dag aan het fietsen. En Ara zeurde over van alles en nog wat. Ik zuchtte. Ik had geen idee waarom ik dit deed. Eigenlijk wel. Omdat ik alle bossen en natuurgebieden van de wereld moest redden, volgens Ara, maar ja, dat kan niet. Vind ik. Ara vind dus van wel. Ik zuchtte. Ik wou dat de tijd sneller ging.... En het fietsen was ook zwaar. Zeg, kan je niet wat sneller? Vroeg Ara ongeduldig. Ik zuchtte "nee, ik ben helemaal uitgeput". Dan gebruik je toch de wind, oen! was zijn commentaar. Ik zuchtte, hij had wel gelijk. Even later sjeesde ik over de weg, zonder te trappen. Ara zei af en toe welke kant ik op moest, en ik stuurde de wind dan die kant op. Het ging best snel. Op een gegeven moment zei Ara stop!! We zijn er en we stonden voor een bos. "Moeten we hier in gaan?" Vroeg ik verbaasd. Hij zuchtte nee we moeten door de Sahara. Ja natuurlijk moeten we door het bos!! Ik grinnikte, humor had Ara wel, moest ik toegeven. Volg mij maar zei hij, en ik liep het bos in, achter Ara aan.