Dierenfluisteraar (voltooid)

Hoofdstuk 40

*** zie hierboven de foto van de eenhoorn, Zilver (ik hoop dat je hem nu wel kan zien). Ik heb de foto opnieuw geplaatst in het vorige hoofdstuk. , dus misschien doet het nu wel, maar toch plaats ik hem hier ook even ***

POV Alena
Ik sloop het bos in, om te oefen met lucht. Zilver had me geleerd om de wind te kunnen voelen en om er een mee te worden. Als ik me concentreerde lukte het me, en ik sloot genietend van de bries mijn ogen. Ik voelde me op moment een met de wind, en ik voelde precies waar het heen ging. Ik had me nog nooit eerder zo relaxed gevoeld. Ik haalde diep adem door mijn neus en bloed het langzaam weer uit. Ik voelde de stroom van mijn adem in de lucht. Ik opende mijn ogen en ging staan, ik zat namelijk in kleermakerszit, en ik zag twee vogeltjes. Ik bedacht me en ging weer zitten. Ik concentreerde me op de lessen van Wolf, om met dieren te praten. Even later verstond ik ze. Zeg, wat is dat voor raar meisje? Vroeg de een. Bedankt he, raar meisje. Geen idee. Maar er is iets met haar, wat ik niet kan plaatsen. Wauw. 'Ik ben geen raar meisje' mompelde ik. Huh? Verstond ze nou wat ik zei? 'Ja, ik verstond wat je zei' hoor je dat? Ze verstaat wat ik zei!! "Ja, ik hoorde het, ze verstaat je. Zeg, versta je mij ook?" 'Ja, ik versta jullie allebei'. Waarom heb je je ogen dicht? 'Zo kan ik me concentreren op jullie stemmen waardoor ik jullie kan verstaan' oh, maar zeg, ben jij soms een Dierenfluisteraar? 'Ja, hoe weet je dat?' "Hij weet zo veel" ja, inderdaad, ik weer veel. Mijn over-over-over-over-over grootvader was het dier van een Dierenfluisteraar, vandaar 'oke, logisch'. zeg, er komt een meisje aangelopen, ken je haar? 'Hoe ziet ze eruit?' Ehm, bruin haar, groene broek met knalroze t-shirt 'dan is het Ilse'. Ik opende mijn ogen, en ik zag dat de twee vogels voor me waren gaan zitten. Ik stak mijn hand uit, en een van hen sprong op mijn hand. Ik haalde mijn hand terug naar me toe. 'Jullie hebben mooie veren, zeg...' Mompelde ik. Dankje zei het vogeltje. Plots begon hij een vrolijk deuntje te fluiten,men er kwamen een stuk of tien andere vogels aangevlogen. 'Wat voor vogel ben je eigenlijk?' Ik ben een Staartmees. Wij zijn allemaal Staartmezen de andere vogels knikten instemmend. Ze gingen allemaal op me zitten, twee op mijn linkerschouder, een op mijn rechterschouder, de anderen op mijn benen en een ging bij de vogel op mijn hand staan. Ik glimlachte 'kunnen jullie liedjes fluiten?' Ja, en of we dat kunnen. Zullen we een duintje fluiten? "Ja!" Klonk het in koor. Even later begonnen ze allemaal tegelijk een liedje te fluiten, wat ik niet kende, maar het klonk ontzettend mooi. Toen kwam Ilse de open plek op, en ze keek verbaasd naar mij en de vogels die een mooi deuntje aan het fluiten waren. Ik glimlachte naar haar. Toen de vogels hun liedje af hadden gefloten, zei ik 'dat klonk echt super mooi, bedankt' graag gedaan hoor zeiden ze. Daarna vlogen ze weg. Ik stond op en klopte mijn kleding af 'wat is er, Ilse?' 'We gaan over tien minuten eten. Kom je mee? Het zullen inmiddels vast wel 5 minuten zijn' ik grinnikte 'ik kom eraan'.

POV Zoë
Na het eten werd er verteld dat we om half 1 zouden gaan lunchen, en daarna een boswandeling zouden gaan maken. Tot de lunch mocht je doen waar je zin in had, en ik ging naar het kleine bos dat naast het kampgebouw stond. Wat wil je doen? Vroeg Silvia nieuwsgierig. Ik wil weten wanneer ik in jou ga veranderen. Nou, als je wilt nu. Het kan elk moment, want je hebt me al langer na twee weken. Althans, ik kan al langer dan twee weken met je praten. Na die twee weken kan je veranderen wanneer je maar wilt. Maar de eerste keer doet pijn, dus ik zou het niet nu doen, want dan komt iedereen kijken. Oke. Als ik weer thuis ben dus. Ja, dat is wel zo slim ik ben ook gewoon slim, duh. Antwoordde ik grinnikend. Silvy negeerde me, nou ja, moet zij weten. Ik ging in het gras zitten en begon madeliefjes te plukken, om er vervolgens een ketting van te maken. Al snel had ik een ketting gemaakt, een bandje voor om mijn hoofd en vijf armbanden. Toen zag ik dat het bijna half 1 was, en liep ik terug naar het kampgebouw. Daar aangekomen liep ik naar binnen, en zag ik dat iedereen al aan tafel zat. Snel ging ik tussen Alena en Ilse in zitten. Op elke tafel stond wit en bruin brood, boter, hagelslag, worstelen en kaas. Iedereen was al aan het eten en ik pakte snel ook een boterham. Na de lunch moesten we verzamelen bij de ingang, en werden we in groepjes ingedeeld. Het waren groepjes van 8, en ik zat bij Ilse, Alena, Ivo en helaas ook Jack, en bij drie andere jongens die Max, Niels en Robbert heten.