Dierenfluisteraar (voltooid)

Hoofdstuk 28

POV Alena
Het is zaterdag, en ik ga vandaag leren luchtsturen! Ivo gaat me helpen gezien hij het al kan, en veder zijn Ara en Wolf er natuurlijk ook bij. Wolf weet precies wat ik moet doen en Ivo kan me helpen. Oh, ik heb er zo veel zin in. We gaan oefenen bij de vijver, in mijn tuin. Ilse en Zoë komen morgen logeren, want we hebben twee weken vakantie, en we gaan echt zoveel lol hebben! Jack, Zoë's tweelingbroer, komt ook. We hebben besloten dat we een pyjama-party gaan houden! Ik liep naar buiten, met Ivo. We liepen naar de vijver en Ivo begon van alles te vertellen, over concentreren en nog meer bla bla bla. "Oke, dan gaan we beginnen" zei Ivo toen eindelijk. Ik knikte en deed mijn ogen dicht. Ik concentreerde me op de kucht en probeerde me een te voelen met de lucht, wat na een minuut of 20 eindelijk lukte. Ik voelde me als de wind, licht, zweverig, en sterk. "Ik voel me net als de wind.." Fluisterde ik zacht, en Ivo zei "mooi. Doe je ogen langzaam open maar probeer je te blijven concentreren". Ik deed wat hij zei, en het lukte me ok met mijn ogen open te gaan staan en me nog steeds een te voelen met de wind. Je doet het heel goed hoor zei Wolf plots. Hij was er dus ook. Ik had hem niet gehoord. De meesten leren lucht niet zo snel als aarde, om dat het het tegenovergestelde van elkaar is. Echt knap. Ik glimlachte "bedankt Wolf". Ik bleef me concentreren. Ik neem het van Ivo over, oke? prima". Mooi. Je gaat nu proberen het harder en zachter te laten waaien. ik knikte en probeerde met mijn gedachten het harder te laten waaien, en het lukte! Ik probeerde het weer zachter te laten waaien, maar dabt lukte niet. In plaats daarvan ging het steeds harder waaien. Ivo greep in en kegde de wind stil, tot een zacht briesje. Ik was uit mijn concentratie geraakt wilde weer gaan zitten, maar Wolf hield me tegen. Je deed het best aardig, maar nu moet je rusten. Ik stel voor dat je Ivo water gaat keren, gezien hij lucht beter onder de knie heeft dan vuur "is goed. Ivo, kom. Ik ga je water leren" "echt?" "Nee, nep. Ja natuurlijk, anders zeg ik het toch niet? Het is dat ik Ara's bijnaam voor je niet wil afpakken, anders had ik je ook oen gaan noemen". "Sorry. Waar gaan we mee beginnen?" "Water laten koken, dat is voor jou het makkelijkst. Concentreer je op het water en beeld je in dat je alle stromingen hoort, en de temperatuur kan regelen. Daarna open je je ogen, maar je blijft in concentratie. Dan maak je van je hand een vuist," ik deed het voor "en denk je aan kokend water. De rest gaat vanzelf". Ik liet het water afkoelen, en Ivo ging op de rand van de vijver zitten. Hij deed zijn ogen dicht en concentreerde zich. Je doet het goed, vind ik zei Ara. Ja, dat vind ik ook. Maar waarom kan ik in gedachten met jou en Wolf spreken terwijl Ivo alleen hardop kan praten willen jullie horen wat hij bedoelt? En waarom heeft hij moeite met het lezen van Wolfs gedachtes, moeite met hem te verstaan, terwijl ik het bij jullie allebei appeltje eitje vind? Dacht ik, gezien ze me dan ook konden horen. Laten we het zo zeggen, begon Wolf Jij bent anders dan de andere Dierenfluisteraars die er nu zijn en dan die er vroeger waren maakte Ara zijn zin af. Wolf nam het weer van Ara over. Overal ter wereld is er een systeem van mensen, en zo ook in de dieren van Dierenfluisteraars. Meestal is het dier dat aan je zeide staat als je een Dierenfluisteraar bent den dier van de soort die met uitsterven is bedreigt, of je lievelingsdier, of een dier van het familiewapen. Papegaaien zijn niet zeldzaam, maar de soort papegaai die Ara is wel. Wij wolven zijn ook niet meer met grote aantallen. Er word door jagers opmons gejaagd en ons leefgebied neemt ook af. Het zit zo, dat je, nou ja, dat jij als Dierenfluisteraar, de eerste in de hele geschiedenis, bent voorbestemd om de wereld te redden zeg maar. Dat jij bent voorbestemd om er voor te zorgen dat elk dier dat met uitsterven word bedreigd te redden. De andere Dierenfluisteraars zullen je helpen, maar jij moet toch het grootste deel zelf doen. En daarbij komt ookm dat van alle bovennatuurlijke mensen Dierenfluisteraars het zeldzaamste zijn. Ivo doet net zijn ogen open, dus ik zal maar beginnen met trainen. "Is goed, Wolf". Ik liep naar Ivo toe, een beetje verward van wat ik net te horen heb gekregen. Dierengoden? Het zal wel. "Ivo, goed zo. Probeer maar het water te laten koken". Hij maakte een vuist van zijn hand, en het water begon zacht te borrelen. Hij was helmbloem "kijk! Ik laat het water koken! Kijk, Ara, kijk!" Riep hij enthousiast uit, maar daardoor verloor hij zijn concentratie en koelde het water af. Ivo keek teleurgesteld, maar zijn blik klaarde even later al weer op. "Morgen gaan we wel weer opnieuw oefen, he?" Vroeg hij aan mij. "Tuurlijk, maar Ilse, Zoë en Jack kunnen elk moment aankomen" "oh ja, dat is waar! Wie het eerst binnen is!" Ivo spurtte weg, mij verbaasd achter latend. Ik haalde mijn schouders op en begon achter hem aan te rennen. "je kan me toch niet inhalen!" Riep Ivo naar mij. Hij was al bijna bij mijn huis, maar toen kreeg ik een idee. Ik liet water omhoog komen uit het kleine water tafeltje dat als vogelbakje was bedoelt, en ik liet het boven op hem vallen. Hij stopte verbaasd en ik rende hem voor bij, en was als eerste binnen. "Wat zei je ook al weer over dat ik je niet kon inhalen?" Zei ik lachend toen hij mokkend op me af kwam lopen. Hij was al weer droog. Handig, lucht sturen... Dacht ik. Plots was ik in de lucht "wat te hel doe je?!?!" Gilde ik. Ivo grinnikte "ik geef je een vlieg partijtje" "je weet dat Jack dit niet mag weten! En de ouders van Ilse en Zoë en Jack ook niet!" "ze zijn er nog niet". Ik zuchte. Hij liep met mij in de lucht om het huis en ging op de trap zitten terwijl ik on de lucht zweefde. Hij liet mij allerlei dingen doen, en ik haatte het echt dat ik nog geen lucht kon sturen. Plotseling zag ik Ilse, Zoë en Jack aankomen lopen, naar het hek. Hun ouders waren er niet bij, maar Jack mocht me niet in de lucht zien, en ik begon dus naar Ivo te roepen. "Ivo!!!!!!! Zet. Me. Neer!!!!!!!!!!!!!!!!". "Nee" "ze komen eraan!!!" "Daar trap ik niet in". Daar gaat ons geheim. Ach ja. "Ivoooooooooo!!!!!!! Zet!!!! Me!!!! Neer!!!! Nu!!!!". Te laat, Ilse, Zoë en Jack kwamen naar ons toe, Ilse en Zoë keken hoofdschuddend naar mij, maar Jack keek me met open mond aan. "Hoi Jack" zei ik droog, en Ivo keek op, hij lag namelijk languit op het gras. Hij schrok toen hij mijn vriendinnen en Jack zag, maar ja, het was al te laat. "Ivo. Zet. Me. Neer. Nu." Zei ik. Hij zette me neer, door de wind stil te leggen waardoor ik naar beneden viel, maar ik maakte een soort kussen van planten waardoor ik zacht neer kwam, en liet ze daarna verdwijnen. "Wat te hel was dat?" Vroeg Jack verbaasd. "Wat?" zei ik schijnheilig. "Dat vliegen gebeuren" "oh, dat. Niks bijzonders hoor, lang verhaal" "ik heb alle tijd" "oh. Nou ja, het komt er op neer dat ik en Ivo Dierenfluisteraars zijn en de elementen kunnen besturen". "Jack keek ons met open mond aan, alsof hij bijna flauw ging vallen. "Vet" zei hij toen. Plotseling wende hij zich tot Ilse en Zoë "wisten jullie dit?" "Misschien?" Jack keek ze aan met zo'n blik van 'ja, sure', en de meiden zuchten. "Ja, we wisten het". Hij keek tevreden, en wende zich tot Ivo "kan ik ook vliegen?" Als antwoord werd hij de lucht in getild, en Jack schrok enorm, maar daarna vond hij het leuk. Ivo zette hem weer neer, voorzichtig deze keer. "Oh, dus hem zet je gewoon neer, en mij laat je vallen?" Zei ik nep boos. Ivo keek me grijnzend aan "ja". "Ik krijg je wel" "tuurlijk, probeer ma......" Hij werd midden in zijn zin gestopt doordat ik een plant om hem heen wikkelde, over zijn mond. Ik zorgde ervoor dat hij eruit zag als een mummie, maar dan van lianen. Alleen zijn ogen waren zichtbaar. "Oke, genoeg" zei hij, nou ja, dat probeerde hij te zeggen. De lianen zorgden ervoor dat hij niet goed verstaan baar was. "Nee, nog een ding" ik pakte water op en op het moment dat hij bevrijd was uit de lianen gooide ik het over hem heen. Ik zocht bescherming achter Ilse en Zoë, voor het geval dat. Ivo waaide zichzelf droog. "Goed mensen, genoeg gezien. Kom, we gaan naar binnen," zei Ivo "ik heb dorst". We liepen naar de voordeur, en Jack bleef verwonderend om zich heen kijken. "Ik zag het huis daarnet al, maar ik vind het nog steeds verbazingwekkend groot" mompelde hij. Plotseling kwam Ara aangevlogen. Het is toch ook groot hier, sukkel. Dn het zal ook altijd zo groot blijven. Ja, Ara, dat verstaat hij niet he? Nou en, ik heb het in ieder geval gezegd oke, jij zegt het. We liepen naar binnen, naar de keuken. Ik pakte voor iedereen wat te drinken en we liepen daarna door naar boven, naar mijn kamer. We gingen spelletjes spelen en hadden ontzettend veel lol. We hadden Jack laten zweren op alles wat lief had dat hij het niet doorvertelde, van het dierenfluisteraar gebeuren en de elementen besturen. Jack en Ivo hoorden nu ook officieel bij de vrienden klus van de meiden, dus nu waren ze met zijn vijven, en ze hadden natuurlijk ook Ara en Wolf die er bij hoorden. Ze hielden een pyjama-party zoals afgesproken, en ze vielen uiteindelijk laat in de avond in slaap.