"Bu araba... şu araç yani, senin mi?" diye sordu şaşkınlıkla.
"Yani, eğer bu kadar çok beğendiysen gezdirebilirim seni." Adını bilmediğim kız küçük bir kahkaha atınca yanlış bir şey söylediğimi anlamıştım. Ama yanlışın hangi kelimede olduğunu bulama...
İrem ve Arel sevgili değilmiş. Ben her şeyi çok yanlış anlamışım meğer. Gerçeği öğrenince omuzlarımdan büyük bir yük kalktığını hissettim. Her ne kadar kendime bile itiraf etmekte güçlük çeksem de Arel ve İrem'i yan yana görünce çok kötü hissediyordum ve aralarındaki yakınlığı fazlasıyla kıskanıyordum. Arel çok düz biriydi. Bir şey düşünüyorsa ya da hissediyor ise direkt çekinmeden söyleyen biri. Bunu bu sabah ona o soruyu sorunca hiç inkar etmeden onaylayıp içinden geçenleri doğrudan söyleyince fark ettim. Bana yakın olmak istediğini doğrudan söylemişti. Bu kadar açık sözlü olmasını ben bile beklemiyordum.
Ondan etkilendiğim doğruydu, fakat hangi Arel'den etkilendiğimi daha doğrusu kimden etkilendiğimi ben bile tam çözememiştim. Arel'i ne kadar tanıyordum ki ben? Bana karşı tüm çıplaklığıyla duygularını ve hislerini açıkça belli ediyordu. çok sempatik, tatlı hatta naif diyebileceğim biriydi. Ama benim dışımda herkese aslan kesiliyordu. İrem'e bile oldukça soğuktu.
Onu ne kadar önemsediğini görebiliyordum fakat o bunu göstermek yerine gizlemeyi seçiyordu. Okulda neredeyse herkes çekiniyordu ondan. Öncesinde çok farklı bir yüzünü görmüş olmalılar. Efe'ye yaptıkları da cabası tabii ki. Nasıl bir canavara dönüştüğünü hala aklım almıyordu. İlk tanışmamızda da üzerimde o etkiyi bırakmış, kendini karanlık biri gibi göstermeye çalışmıştı. Sonra nedendir bilinmez birden benimle ilgilenmeye başladı ve çok farklı birine dönüştü.
Peki ya hangisi gerçekti? Hangisi gerçek Arel? Ben gerçekten çözmekte zorluk çekiyordum. Kime gönlümü kaptırmıştım, beni bu düştüğüm güvensizlik çukurundan çıkartıp yaralarımı saracak olan bir kahramana mı yoksa hayatımı karartmaya ant içmiş bir canavara mı? Ela gibi bana ihanet etmek miydi derdi? Önce ona güvenmemi sağlayıp ardından tam kendimi ona bıraktığım sırada beni çıkardığı uçurumdan itmek miydi amacı, bunu mu istiyordu gerçekten?
Arel'le konuştuktan sonra beraber sınıfa gittik. Ona olan öfkem sevgilisi varken benimle flört ettiğini düşünmemden kaynaklanıyordu. Olayın asıl yüzü anlaşılınca ortada bir mevzu da kalmadı. Artık ona öfkeli değildim ama pek haz ettiğim de söylenemezdi bu durumda. İçimden bir ses ondan uzak durmam gerektiğini söylüyordu. Bu melek gibi yüzün arkasında bir şeytanın yattığını ve güçlenip en olmadık zamanda uyanıp tüm gücüyle bana saldıracağını hissediyordum.
