"Bu araba... şu araç yani, senin mi?" diye sordu şaşkınlıkla.
"Yani, eğer bu kadar çok beğendiysen gezdirebilirim seni." Adını bilmediğim kız küçük bir kahkaha atınca yanlış bir şey söylediğimi anlamıştım. Ama yanlışın hangi kelimede olduğunu bulama...
Herkese selam bugün ikinci kez burada Arel'in doğum gününü kutluyor olmanınverdiğiduygusallık var. İki sene öncebugün Arel aklıma düştü, başlarda bu kadar ilerleyeceğini düşünmüyordum ama beraber çok yol kat ettik.
İyi ki DoğdunArel Demir.
Sizlere uzun zamandırgöstermekistediğim bir şey vardı. Daha önce de bahsettiğimsupriz bu bölümdeaçığaçıkıyor. Karmaşık Lise içinbirşarkıyazdık ve seslendirdik. Haftalardır bunun içinuğraşıp duruyordum ve sizinle paylaşmakiçinbugünden daha güzel bir günolamazdı diye tahmin ediyorum. Medyadaki klip şarkımıza yapmışolduğum klip mutlaka izlemenizi tavsiye ederim ancak müzikyarışmasıkısmındaaçıp izlersen çokçok daha güzelolur.
Keyifli okumalar :)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Onun gülüşüyle renklendi gökyüzü"
💧
Koştur koştur ardına dahi bakmadan giden kadının peşinden gidiyordum. Niye gidiyordum, ne soracaktım ya da amacım neydi ben de bilmiyorum. Tek düşündüğüm şey o kadının yüzünü görmek ve sesini duymak.
Ben daha kadının söylediklerini hazmedememişken sanki söylemiş gibi o kadının yüzünü göremeden polis arkadaşın teki kolumdan tuttuğu gibi kenara çekmişti beni. Onca çabala rağmen ifade vermem gerektiği gerekçesiyle yanında tutup bir kaç evrak imzalatmıştı bana. Ben evrakları imzalayana dek kadın çekip gitmişti. Bana bir açıklama yapmasını beklemiyordum elbette ama yine de çekip gitmesi zoruma gitmişti. Nedenini bilmiyorum dedim ya, sadece gururuma dokunmuştu o kadar.
"Hanım teyze durcan bi?" diye bağırdım yetişemeyeceğimi fark edince. Sesimi aşta duymazdan geldi ya da gerçekten duymadı bilmiyorum. Ama üçüncü bağırışımda nihayet adımları durdu. Olduğu yerde kaldı, bana dönmedi ama en azından kaçmayı da bırakmıştı. Nefes nefese yanına varınca derin bir iç çektim. Bu kısacık kovalamacada bu kadar çabuk yorulamazdım değil mi? Ben sokaklarda bey abilerden kilometrelerce kaçan biriyim, şuncacık yolu koşturdum diye soluklanacak kadar düşmüş olamam herhalde.
"Hayırdır ya, ocakta yemeği mi unuttun hanım teyze, ne bu kaçış? Valla şimdikilere taş çıkarırsın, acelen ne bekle saatte?" eğer ciddiye alıp niye benden kaçıyorsun diye sorarsam kızmasından çekindim, çekip gitmesinden çekindim, ciddi olursam olaya çok başka bakmaktan çekindim. Her zaman yaptığım şeyi yapmam gerekiyordu, canım yanmasın diye acımı saklamam, gamsızı oynamam gerekliydi.
