36

19 1 0
                                    

Pain

Prente syang umupo sa may high stool sa tapat ng kitchen counter. Kumuha naman ako ng bowl saka kutsara para sa soup. Kumuha ako ng para sa kanya at inilagay yun sa harap nya, I also get a glass of water and the oranges that I also have in the paperbag.

"Kumain ka na." Mahina kong sabi sa kanya. Tiningnan lang nya ako at tinaasan ng kilay. "What?" Taka ko namang tanong.

"I'm too weak to move. Feed me."

"What the hell?"

Too weak to move he said? Pero parang kanina ang lakas lakas nya ng sinasabi nyang umuwi na ako. Tiningnan ko lang sya pero tinaasan lang nya ako ng kilay. He also motioned his hand as if he's telling me to move and feed him, as he commanded earlier.

Napanguso akong kinuha ang nilagay kong kutsara saka pumwesto sa harapan nya.

"You're too far, move here beside me." Utos na naman nya.

I let out a deep sigh and just followed his command. He is overly demanding and I'm doing my best to ignore my annoyance that was starting to consume my being. I'm starting to regret my decision of coming over to him.

Tiningnan lang nya ako ng pumwesto na ako sa may tabi nya.  Nagsandok na ako ng soup, medyo mainit pa naman kaya pwede pa to. Humarap ako sa kanya and I was stunned for a moment when I realized the short distance between us, he is too close and his smell is assaulting my sense of smell. May sakit na nga pero mabango padin.

"Are you just gonna stand there?"

"I'm fine." Sagot ko. Tiningnan muna nya ako bago nya isinubo ang kutsarang may laman na soup. Hindi nakaligtas sa paningin ko ang pagtaas ng sulok ng mapula nyang labi bago nya isinubo ang kutsara.

I hardly swallowed when I met his blazing gaze. I looked away and then I scooped another mouthful spoon of the soup. Hindi talaga sya gumalaw at hinayaan akong subuan lang sya.

"Ok lang ba yung lasa?" Tanong ko, ng maalala kong hindi ko nga pala natikman ang niluto ko kanina. Knowing his cooking skills, siguro naman papasa sa kanya yung niluto ko kahit papano.

He nodded in response. Halos nangangalahati na ang soup ng umayaw na sya. Hindi ko na pinilit at hinayaan na lamang sya. Nginuso naman nya ang mga Oranges na dala ko din. Kumuha ako at ipinakain sa kanya, hindi na din sya nagulat ng isinubo ko sa kanya yun because I know that he will demand it again. Inunahan ko na sya. I was about to feed him again when my phone rings. Harvey is again, calling me.

"Harvs? Uhuh. I think I have his number, he gave it to me when we had our meeting last week. I'll forward it to you. Yes! I-"

I was halted when I felt Ace hand on the side of my waist. I gasped when he pulled me closer, I even bumped on his shoulder.

Agad ko syang sinamaan ng tingin. Inilayo ko ang phone ko, "What are you doing?" Mahina kong tanong sa kanya.

"Maze! Are you still there?"

Agad kong binalikan si Harvey ng marinig ko ang boses nya. "Sorry. Where are we? Right. I'll set another meeting with him Harvs-"

Shit!

I hardly swallowed when I felt his hands caressing my waist to my stomach, I gasped even more when he draw small circles hitting my navel. I gathered my strength to grab his hand to removed it but it was no use, he continue assaulting the skin of my tummy and even though I'm clothed, I can feel the heat of his skin. And to think that he was weak because he was sick? He is insane!

I shoot him with dagger eyes but he just raised his brow. Itinuro ko ang cellphone ko para ipakita na may kausap ako but he just ignored me. What he did after made my body froze in place! Every cells in my body was in chaos because of what he is doing!

Save Me (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon