YÜREKSİZ ADAM -TAMAMLANDI-

Bölüm 24

SELAM! BEN GELDİM!!

Nasılsınız? Herkesin geçmiş bayramını kutlarım.

Bu bölüm yan çiftlerin olduğu ara bölüm gibi bir şey oldu. 25 ile birlikte devam edeceğiz. Bölümleri düzenliyorum, eksik gördüğüm yerleri ekliyorum gereksiz gördüğüm yerleri değişiyorum ve güzel bulduğum sahneleri bırakıyorum. Bu yüzden kafanız karışıyor olabilir. 

Benim hiç sevmediğim sizin çok seveceğiniz bir bölüm oldu. Hâlâ yastayım, dokunmayın bana...

Bölüme oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen.

Gelecek bölüm görüşmek üzere, hoşça kalın.

04.05.2022

#yüreksizadam etiketiyle paylaşımlar yaparsanız beni çok mutlu edersiniz. 

hepinizi çok seviyorum! bölüm sonu görüşmek üzere...

instagram ve tiktok: lina66karlina

twitter: sulelinakarlina

24

Arda, Seher'in evinden çıktıktan sonra merkeze gitmişti. Merkezde durum raporu verirken gözleri Selvi'yi aramıştı ama bulamamıştı. Sormayı ise gururuna yediremedi. İşini hızlıca hallettikten sonra taksi tuttu. Farkında dahi olmadan kendi evinin adresi yerine onun evinin adresini vermişti.

"Geldik abi," dediğinde dank etmişti. Parasını ödeyip indi taksiden. Onun dairesini net görebildiği ama kendisinin görülmeyeceği kör bir noktaya geçti. Perdesi penceresi açık daireyi seyretmeye başladı.

Selvi hissetmiş gibi üstüne giyindiği krem rengi hırkaya sıkıca sarılıp camdan sarktı. Parmakları arasına sıkıştırdığı sigarasını ateşledi. Arda'nın kaşları çatıldı. Selvi ne ara sigaraya başlamıştı? Görevi devraldığı gün de onu sigara içerken görmüştü.

Sıkıntıyla nefesini verdi. Onun tanıdığı Selvi sigaranın kokusundan dahi rahatsız olurdu. Derdi olana laf etmezdi belki ama keyfe sigara içenlerden de hazzetmezdi Selvi. Cebindeki sigara paketini çıkarıp bir dal yaktı.

Selvi dingin sokağı izledi, başını kaldırıp gökyüzüne baktı. Arda onun yüzünün her bir karışını ezbere bilse dahi unutmamak için gözlerini kırpmadan Selvi'yi seyretti.

Selvi onun olduğu yere baktıktan sonra sigarasını söndürüp içeri geçti. Camını ve perdesini kapattı. Kısa bir süre sonra lamba söndü. Arda saatine baktı. Henüz onun yatması için erken bir saatti.

Onu daha fazla izleyememenin verdiği sıkıntıyla sigarasını keyifsizce içti. İzmariti önüne atıp ezecekken başka biri tarafından ezildi. Arda hızla başını kaldırdığında yemyeşil gözler karşıladı onu. Elindeki poları onun omuzlarına sardı Selvi.

"Öcü değilim, yemem seni." Arda'nın kaşları havalandı. "Neden kapıyı çalmadın da dışarıda bekliyorsun?"

Arda bazen Selvi'nin bazı şeyleri algılamada sorunları olduğunu düşünüyordu. Ne cevap vermesini bekliyordu gerçekten? Aralarındaki izmarite baktı.

"Sigara içtim," dedi duygusuz olmasına özen gösterdiği sesle. Selvi hafifçe tebessüm etti. Yalanı oldukça beceriksizdi, ona yakışmayan bir beceriksizlikti üstelik.

"Sen öyle diyorsan," dedi, sesindeki alay tınısı Arda'yı huzursuz etti. Onun saçı sakalı birbirine karışmış güzel yüzüne hasretle baktı Selvi. Baktı da diline düğüm olmuş cümleleri söyleyemedi.

"Üşüyeceksin, içeri geçelim," dedi. Arda'nın dudağı tek taraflı kıvrıldı. Selvi onun bu haline iç çekmemek için zor tuttu kendini. Kendinin oldukça farkındaydı ve bu da onu tam bir kibir abidesi yapıyordu.