tiptoe. // tomlinson

y i r m i i k i.

Yavaş adımlarla spor salonunun arkasına ulaştığımda sigara ve toprak kokuyordu etraf. Hoca ayak seslerimi duymuş olmalı ki bana döndü. Elindeki sigarayı son kez içine çekip yere attı.

"Buraya gel Liana." dedi her zamanki uyuz sesinden farklı söylemişti. Yine de ona yaklaşmaya korkuyordum.

Parmak uçlarımda sürünürmüşçesine yanına giderken ellerim ceketimin cebindeydi.

"Canavar değilim." derken hafifçe sırıttı.

Tabi. Tabi değilsin! Daha kötüsüsün! diye düşünerek yanına ulaştım.

"Sorun neydi Bay Tomlinson."

"Sorun sensin Liana." Ciddiydi.

"Anlamadım?"

Gerçekten anlamıyordum. Ben ne halt yapmıştım da sorun olmuştum.

"Günümüzün sorunu bu değil mi? Ne kadar da anlayışsız insanlar." Dalgın bir şekilde okulun dışına bakıyordu. Bir manzara varmış gibi . . . Ama olan şey ayyaşların sarhoş oldukları bira şişeleriyle dolu araziydi.

Başımı öne eğdim.

"İşini önemse Liana."

"Yeterince önemsediğimi düşünüyorum."

"Düşünme o halde. Göster."

"Daha nasıl gösterebilirim ki? Bu konuda hiç yardımcı olmuyorsunuz. Sürekli beni küçük düşürüyorsunuz." Sonunda içimi dökmüştüm.

"Whiplash'ı izledin mi?" diye sordu.

Konumuzla ne alâkası vardı bunun?

Başımı iki yana belli belirsiz sallarken "Hayır." diye fısıldadım.

"O halde onu izledikten sonra müzikaldeki baş rolüne geri dönebilirsin." Hafifçe gülümsedi.

Bende gülümsememe engel olamadan "Teşekkür ederim Bay Tomlinson!" diyerek okula doğru gittim.

. . .

Yazışmasız bi bölüm. Bay Tommo ve Li yalnız kaldııığ asdpmpmt Bu arada Whiplash'ı izlemeyi çok istedim de izleyemedim ya la. Ama izliyceeeem! Yani umarım . . .