tiptoe. // tomlinson

s e k s e n ü ç.

Tüm vücudum yaprak gibi titriyordu. Hâlâ elimi bırakmamıştı. Beni sokağın diğer tarafına yürütüyordu. Ondan yayılan sıcaklık üşümemi engellemiyordu. Zîra hava buz gibiydi.

Belkide elimi karda düşmeyim diye tutmuştu..

"Şurdaki kırmızı kapılı yer." dedi. Ve elimi bırakmadan beni oraya sürükledi.

Kalan birkaç adımı yürürken ayağım yüreğimi ağzıma getirecek şekilde kaydı. Fakat dâimi kurtarıcım beni düşmeden tuttu.

"Biraz dikkat Liana." diye mırıldandı.

Restorana girince sıcaklık içime işledi. Tomlinson bizi bir masaya götürdü. O sırada ben etrafı inceliyordum. Köşedeki şöminenin önünde iki berjer ve diğer masalar doğal ahşaptan gibi duruyordu. Duvarlar siyah, koltuklar kırmızı.. Bu renkler bana Tomlinson'ın odasını hatırlatıyordu. Tek fark onda uçaklar vardı burada klasik arabalar...

"Oturmayı düşünüyor musun Li?" Az önce elimi tutan el şimdi gözümün önünde sallanıyordu.

Şaşkınlıkla "Hı?" dedim ama sonra kendime geldim. "Oturuyorum tamam." dedim.

O garsonu çağırana kadar konuşmadık ki bu çok kısa bir süreydi. Çünkü oturduk ve çağırdı.

"Burada Benjamin soslu tavuk yemiştim. Hâlâ var değil mi?"

"Evet, efendim." dedi saçlarını at kuyruğu yapmış garson kız.

"İki tane istiyoruz ve yanına kola ve Sprite." diyerek aceleyle konuştu Tomlinson.

"Bekle bir dakika! Niye benim yerime sipariş veriyorsun sen!?"

"Çünkü 'Hmmh hangisini seçmeliyim hmm ay bilemiyorum ki hmmm şu nasıl bir şey acaba hmm...' diye sesler çıkartarak karın gurultunla düet yapmanı istemiyorum."

Homurdanarak "Sprite benimdir! Bunu sevmezsem de sen yersin."

"Bir; Zaten Sprite'ı senin için sipariş ettim. İki; Benjamin iyidir." dedi kendinden emin bir şekilde.

"Benjamin kim?" diyip tek kaşımı kaldırdım. Zîra cevabını merakla bekliyordum.

"Bilmiyorum. Benjamin Franklin olabilir. Hani şu yüz doların üstündeki adam."

"Kim olduğunu biliyorum. Uçurtma uçururken üstüne yıldırım düşen adam."

"Dersine iyi çalışmışın." diyerek güldü.

"Hâlâ bu Benjamin'in Franklin olduğunu kabul etmiyorum."

"Adam uçurtma uçurarak paratoneri keşfetmiş kim bilir ne şekilde bu sosu keşfetmiştir."

"Ne kadar güzel atıyorsun Louis. Benjamin Button bile daha mantıklı. Hiç olmazsa günümüze yakın."

"Şu tuhaf hikayesi olan mı? Saçmalama Liana! Büyüdükçe gençleşen film karakteriyle sosun ne alâkası olur!"

"Hiçbir kuvvet beni o ne idüğü belirsiz Benjamin tavuğunu yediremez!"

"Karın gurultuları öyle demiyor ama."

"Pekâlâ garson gelince hangi Benjamin olduğunu soracaksın o zaman!" kollarımı göğsümde birleştirip geriye yaslandım.

"Altyazı geçmek istiyorum: Yemek istemeyen sensin neden ben soruyorum?"

"Çünküüü.. Çünküü.. Sen öğretmenimsin!" dedim aklıma gelen en saçma bahaneyle.

"Evet öğretmenin olarak sana görev veriyorum! O Benjamin'in kim olduğunu bul Liana!"

"Ama.." dedim ve kaldım. Çünkü yararı olmayacaktı. Tomlinson'a karşı gelmek neredeyse imkansızdı.

"Ihmm.. Tamam." dedim suratımı asarak.

Ama o benim aksime gülümseyip "İşte geliyor bizim Benjaminler!" dedi heyecanla.

Garson nar gibi kızarmış soslu butları önümüze koyarken "Iı.. Şey.. Bu Benjamin nerden geliyor acaba?" dedim diyebileceğim en saçma şekilde.

"Mutfaktan." dedi garson son derece düz bir sesle.

Tomlinson karşımda kahkaha atarken ben de önündeki tavuk gibi kızardığıma emindim. Yinede bozuntuya vermeden "Onu kastetmemiştim. Sosu kim icat etti."

"Şef Benjamin. Her neyse afiyet olsun." dedi ve gitti.

Bense şaşkınlık ve utanmışlık arasında kalakalmıştım. Louis karşımda sesini bastırmadan kahkaha atıyordu. Ona dik dik bakarken Sprite'ımdan bir yudum aldım,

"Boşuna uzakta aramışız! Benjamin yanı başımızdaymış." dedi.

Ve ben hırsla tavuğu ısırdım. Dilimdeki tomurcuklar uyarıldı. Gözlerim kocaman oldu.

"Siktir! Lanet olası Benjamin! Bu sosla sevişebilirim!" dedim ve tekrar tekrar ısırdım tavuğu.

Tomlinson gözlerini devirirken "Liana Benjamin'in ırzına geçer. Ve Son."

. . .

Saçmalamayın tabiki öyle bir sos yok mtwmjptxm Ama olsa nasıl olurdu acaba!?

Bölüm @Tommoly için! Sen de hep mutlu ol :))