ÇÖL ATEŞİ (ESMER SERİSİ-1)

6.Bölüm

6.BÖLÜM-

İki gün sonra

Bade avlunun içinde olta atarken Shah onu camdan izliyor ve yanında hurma yemekte olan Faisal’a dönerek “Neden bu kadar durgun?”diye sormuştu.

Faisal “Sahra yüzünden. Kızın bir eğlencesi vardı onu da sabote ettin.”dediğinde shah “Khalid’e söyledim. Gelebilir ama..”

Faisal “ama?”

Shah “gelmedi işte kör müsün?”

Faisal “bence sen körsün!”dedi.

Shah “anlamadım?”

Faisal “kızı çok iyi tanımıyorum ama seni de etkilediği ve eğlendirdiği gerçek. Eğer abisinin demesi ile gelmiyorsa belki de sen onun yanına gitmelisin.”

Shah “olmaz.”

Faisal “o zaman badeyi ona gönder.”

Shah “olmaz.”

Faisal “o zaman cehennemin kazanlarında cayır cayır yan.”

Shah “….”

Faisal “Gerizekalı beyinsiz.”

Shah “Faisal?”

Faisal “Beyinsiz ötesi herif.”dedi ağzındaki çekirdekleri yere tükürerek. Melikshah “Faisal!”diye bağırdığında  genç adam “NE var?”dedi somurtarak.

Shah “burada bade ile kal ve ona göz kulak ol. Ben geliyorum.”diyerek hızla ahırlara doğru yürümeye başladı.

Atını yerinden çıkarıp üzerine bindiğinde Naim’e dönerek “adama dikkat edin. Eğer Bade’ye yaklaşacak olursa…”

Naim “anladım efendim.”dedi başını eğerek.

Shah “güzel”diyerek atı ile birlikte evden çıktığında Sahra’nın evine doğru koşmaya başladı. Ne diyecekti ona? Özür dilerim mi? Bunu hayatta söylemezdi. Kendisini iyi tanıyordu peki öyleyse ne söyleyecekti?

Eve yaklaştığında demir kapıların açılması ile içeri girdi ve atını parmaklıklara bağlayarak eve doğru uzanan dar merdivenleri çıkmaya başladı.

Kapıya geldiğinde sadece bir kere vuran Melikshah,adının ayşe olduğunu söyleyen kadın tarafından içeriye alındı ve salona yönlendirilip beklenmesi söylendi.

Beklemek?

Hem de bir kadını. Melikshah için bu yeni bir kavramdı. Daha önce kimseyi beklememiş ve ayağına gitmemişti. Sahra ilkti ve sanıyordu ki öyle olacaktı. Ayşe kadın merdivenlerden aşağıya indiğinde “Odasında değiller. Siz oturun o da muhtemelen gelmek üzeredir.”diyerek işinin başına döndü.

Birkaç dakika sonra ikram olarak fıstıklı hurmalardan getirip önüne koyduğunda her ikisi de Sahra’nın sesini işitti. Genç kız koşarak içeriye girdiğinde üzeri toz içindeydi.

Sahra “Atım ile ilgilenmelerini söylersen sevinirim Ayşe.”dediğinde koltuklarında oturmakta olan adama takıldı gözleri. Dudakları hayretler içerisinde aralandığında Shah gözünün önündeki görüntüden oldukça memnun olmuş bir halde gülümseyerek arkasına yaslandı.

Sahra kendisini toparlayarak “Bade’ye bir şey mi oldu?”diye sorduğunda genç adam içinde bulunduğu buhrandan kurtuldu ve ayağa kalkarak “Hayır. O iyi. Ee,hemen hemen.”dedi.

Sahra “Anlayamadım?”

Shah “Gelmediğin için durgun. Neden gelmedin?”

Sahra buna ne cevap vermesi gerektiğini bilmiyordu. –pekala verecek birçok cevabı vardı ama yapamıyordu işte!-