Korkak

2.Bölüm

Bölüm şarkısı: Nilüfer-Caddelerde rüzgar

“Ya defol!” diye bağırdı Nilperi.Merakla ona döndüm.Emre yine sızlanıyordu anlaşılan. “Selin,al şunu başımdan ne olursun ya” dedi Nilperi sızlanarak. “Emre,ne istiyorsun kızdan?” dedim baygın bakışlarımla.

“Nasıl arkadaşlarsınız lan siz?” dedi Emre kaşlarını çatarak. “Canım acıyor diyorum size” Nilperi sıkıntılı bir nefes verdi. “Ya aldattı lan beni”

“Hakettin,aptal!” dedi Nilperi bağırarak. “Kızın bakışı bakış değildi,o kadar dedim ben ama değil mi bu kızdan hiç hoşlanmadım diye” Emre’nin bakışları dalıp gitmişti. “Kalbime dinletemedim” dedi kısık sesle. “Aldı kalbimi avucunun içine.Sıktı,sıktı,kanattı,parçaladı,dağıttı” dedi gözleri dolarken. “Emre yaaa” dedi Nilperi üzüntüyle. “İnandım,biliyor musunuz?” dedi dolu gözleriyle gülümserken. “Sevdiğine gerçekten inandım”

Şu an ben de kendimi kötü hissetmiştim.Arkadaşımın canı yanıyordu. “İnandırdı...” dedi Emre mırıldanır bir tonda. “Ya ben gidip yolsam şu kızı?” dedi Nilperi bir anda öfkeyle. “Alsam böyle saçlarını avucumun içine kopartsam kökünden.Güzel fikir değil mi Selin?”

“Saçmalamayın” dedi Emre telaşla. “Kimse zarar vermeyecek ona” Bu çocuk salaktı. “Emre” dedi Nilperi sakin ses tonuyla. “Efendim?” dedi Emre de sakince. “Siktir git,Emre” dedi Nilperi sakin ama sinirli bir şekilde. “Hiçbiriniz beni sevmeyin,hemen kovun zaten” dedi Emre surat asarak. “Kimse istemiyor beni bu hayatta”

“Oğlum saçmalama ya,biz seni neden istemeyelim?” dedim onu teselli etmeye çalışarak. “Yanımda olmuyorsunuz ama.Sorunlarımı anlatayım diyorum,katlanamıyorsunuz bile” Nilperi ellerini masaya dayadı. “Emreciğim,sen özel gününde misin canım?” Kendimi tutamayıp güldüm. “Çok komik,Nil” dedi Emre de alayla.

“İsmim Nilperi.Nil değil!” dedi Nilperi sert bir şekilde. “Üşeniyorum Nilperi demeye.Kısaca Nil işte.Ne farkeder?” dedi Emre umursamaz tavrıyla. “Ben bunu boğarım ya” dedi Nilperi bana dönerek. “Sevmeyin beni.Gidin başımdan” dedi Emre asi bir şekilde. “Beni acımla yalnız bırakın.Defolun”

“Bayılıyorduk senin yanında kalmaya” dedi Nilperi küçümseyici tavrıyla. “Kafeyi kapatalım da eve gidelim hadi” dedim Nilperi’ye bakarken.O benim aynı zamanda ev arkadaşımdı.Karanlık karışacaktı neredeyse.Daha fazla açık tutamazdım burayı. “Ben evde yalnız yaşıyorum ya” dedi Emre üzüntüyle. “Benim cidden kimsem yok” Tekrardan gözleri dolmuştu.

“Gel buraya gerizekalı” diyerek Nilperi hızla Emre’ye sarıldı. “Biz senin ailen değil miyiz?Aşk olsun cidden.Bize haksızlık etme bence” Emre hafif bir şekilde tebessüm etti. “Siz çok güzel ailesiniz bana” dedi kısık sesle. “Kendine gel Emre Ziyagil” dedim gülümseyerek. “İsmim Adnan olsa tam olacaktı.Boynuzlanmaya doyamıyorum” dedi alayla gülümserken. “Boynuzlu Emre mi desem ya sana?” dedi Nilperi alayla konuşurken.

“Nil,beni delirtme istersen güzelim” dedi Emre ciddi çıkan ses tonuyla. “Ay hadi gidiyoruz,hadi” dedim sabrım taşarken.Yorgundum.Dinlenmeye ihtiyacım vardı.Uyumak istiyordum.Toparlanıp çıktığımızda “Tövbe Bismillah” diyen Emre’yle merakla ona dönmüştüm.Sonra baktığı yere bakmıştım.Gri kapüşonlu çocuk...yine buradaydı.