Korkak

13.Bölüm

Bölüm şarkısı: Gece Yolcuları-Meyhaneler sen

Korkak’ın tek kalmasını,kendisini yalnız hissetmesini istemiyordum.Bu yüzden de tekrardan kapısını çaldım.Kapı açıldı. “Selin?” dedi Korkak merakla yüzüme bakarken. “Geçebilir miyim?” diye sordum sakince.Onaylarcasına kafasını salladı.

Odaya geçtiğimde sakince bir köşede oturdum. “Bir şeyin mi var?” diye sordu Korkak merakla. “Hayır.Seni merak ettim sadece” dedim çekingen bir şekilde. “Benim neyimi merak ettin ki?” dedi anlamayarak. “Bir anda kalktın gittin ya masadan.Endişelendim işte” Hafif bir şekilde tebessüm etti. “Endişelenecek bir şey yok.İyiyim ben” dedi yüzündeki gülümsemesiyle. “Neden kalktın peki bir anda öyle?” dedim çekingen bir şekilde.

“Bilmem.Sıkıldım bu isim muhabbetinden” dedi kısık sesle. “Bir insana hitap etmek için,sevmek için,dost olmak için onun ismini bilmek şart mı?Bir insanın ismini bilmeden onu sevemez misin?Bir insanın ismi mi daha önemlidir yoksa nasıl biri olduğumu?” Çok haklıydı. “Ama merak uyandırıyor işte.Bir insan nasıl ismini hatırlamaz?”

“Uzun süredir ismimi kimsenin dilinden duymadım.Ben kim olduğumu unuttum,Selin.Hatırladığım tek şey korkak olduğumdu.Aynı babamın bana dediği gibi.Korkak’tım”

“Korkak değilsin” dedim bir anda elini tutarken. “Korkak olsaydın şu an burada olmazdın.Bizi gördüğün an kaçmaya yeltenirdin” Gözlerimin içine baktı. “Yeltenmedim mi?” dedi hafif gülümserken. “Korktum,Selin.En başta senden” Afallamayla elimi geri çektim. “Benden mi?” Onaylarcasına kafasını salladı. “Bağırdın.Ben bağırmalardan korkarım.Karanlıktan korkarım.Baba’dan korkarım.Ben sevilmekten de korkuyorum,Selin.Neden,biliyor musun?Çünkü,birisi beni severse ben de onu severim.Sevgisiz kalan biri ona ufak sevgi kırıntısı veren birisine öyle sıkı sıkı sarılır ki.Ondan başka kimsenin onu sevmeyeceğini düşünür.Sevilmek çok güzel bir şey ve insan bunun bitmesini istemiyor”

“Sevgi bitmez ki” dedim sakin ses tonumla. “Bitmez.Ama her seven insan gider.İsteyerek ya da istemeyerek gider” dedi gözlerimin içine bakarken. “Emre gider mi sence?” dedim hafif gülümserken. “Ondan bahsetmiyorum,Selin” dedi sıkıntılı ses tonuyla.Ondan bahsetmediğini ben de biliyordum.Onu güldürmeye çalışıyordum ama sanırım bu konuda başarısızdım.

“Ben çok sevdim Emre’yi gerçekten” dedi Korkak sakin bir şekilde. “Aile oldu o bana.Bu kadar kısa sürede bak nasıl da bağlandım hemen.Çünkü,bana bir ailem varmış,kimsesiz değilmişim gibi hissettirdi.İşte ben bu duyguya sarıldım” dedi gülümsemeye çalışarak. “Ama bir gün ona bir şey olursa işte yıkılırım.Sevilmekten korkuyorum çünkü tekrar birisine bağlanmak istemiyorum.Çünkü,ben değer verdiğim,sevdiğim,bağlandığım herkesi tek tek kaybettim bu hayatta”

“Ama hep böyle olacak değil ya” dedim karşı çıkarak. “Sen çok iyi birisin” dedi tebessüm ederek. “Ama ben masal dinlemiyorum artık” Yüzüm düşmüştü.Onu mutlu edemiyordum. “Hayatın gerçekleri çok farklı,Selin.Keşke çocuklara masal anlatmak yerine hayatın gerçeklerini anlatsalar.Çocukları kandırmak güzel bir şey değil.Gerçekleri gördüklerinde hayalleri başlarına yıkılıyor çünkü” dedi üzgün bir şekilde.

“Senin hiç sevdiğin bir şey yok mu?” diye sordum bir anda. “Ne bileyim gitmek istediğin bir yer?En sevdiğin yemek?Mutlu olabileceğin şeyler?” Gülümsedi.Yine çok güzel bir şekilde gülümsedi. “Toprağı seviyorum.Toprakla oynamayı.Yani çocukken seviyordum.Annemi aldığı günden beri pek de sevemiyorum” dedi bir anda suratı düşerken. “Başka?” diye sordum.

“Gözlerin” dedi bir anda. “Ne?” dedim anlamayarak.Gözlerimin içine bakıyordu. “Gözlerin aynı toprak gibi” dedi derin bir nefes vererek. “Artık topraktan korkuyorum” dedi sakin bir şekilde. “Senin gözlerindeki toprak da beni alır mı,Selin?”

......

Naber tayfa, nasılsınız?

Yoğunluktan dolayı bir türlü fırsat bulup bölüm yazamadım.

Umarım bu bölüm size iyi gelir. Ülke olarak çökmüş durumdayız resmen.

Kendinize çok iyi bakın. Sizleri çok seviyorum.