Korkak

3.Bölüm

Bölüm şarkısı: Madrigal-Dip

“Ya sen yine ne arıyorsun burada?” dedim şaşkınlıkla.Tepkisiz kaldı. “Alo!Kime diyorum?!” dedim bağırıp ona yaklaşırken.Korkuyla hızla geriledi.Kendini korumak istercesine ellerini kaldırmıştı.Şaşkınlıkla ona bakıyordum

“Selin,ne yapıyorsun?” dedi Emre afallamayla.Bakışları karşımda duran adama kaydı. “Kardeşim” dedi usulca adama yaklaşırken. “İyi misin?” Adam onaylamaz biçimde kafasını sallamıştı.Gözlerinin altı şişmişti. “Ağladınız mı siz?” dedi Nilperi de sakin ses tonuyla.Yine onaylamaz biçimde kafasını salladı.

“Bunlar sorunca tepki veriyorsun,ben sorunca niye tepki vermiyorsun?” dedim merakla.Çekingen bir şekilde bana baktı. “Sen...” dedi fısıldar gibi.Sesi zorla çıkıyordu. “Beni...” Konuşmakta zorluk çekiyordu.Her harf dudaklarının arasından güçlükle çıkıyordu. “Korkutuyorsun...”

“Ne?” dedim istemsizce yüksek çıkan ses tonumla.Gözlerini kapattı hızla. “Kanka bi dur” dedi Nilperi bana dönerek. “Ya ne yaptım da korkuyorsun?” dedim şaşkınlıkla.Hiçbir şey yapmamıştım ki. “Bağırma” dedi titreyen ses tonuyla. “Tamam,bağırmayacak.Merak etme” dedi Emre sakince adama yaklaşırken. “Kimsin sen?” Adam sustu.Kim olduğunu neden saklıyordu ki?

Kaşları çatılmıştı. “Acaba hafıza kaybı mı yaşadı?” dedi Nilperi merakla Emre’ye dönerken. “Bilmiyorum ki” dedi Emre ve tekrardan bakışları adamı buldu.O ise çekingen bir şekilde bana bakıyordu. “Ben seni korkuttuğumu düşünmemiştim” dedim sakin bir şekilde.Belli ki birisinin sesini yükseltmesi onu korkutuyordu. “Özür dilerim”

“Sen nerede yaşıyorsun?” dedi Emre bir anda.Adam bir anda yavaş adımlarıyla yürümeye koyuldu. “Evini mi gösterecek?” dedi Nilperi şaşkınlıkla. “Herhalde” dedi Emre de anlamamış bir vaziyette.Üçümüz de bir anda onun arkasından gitmeye koyulmuştuk.

Geldiğimiz yerin çöplükten farkı yoktu.Adam eliyle bir yeri işaret etti. “Burası harabe lan” dedi Emre mırıldanır bir tonda.Küçük bir köpek koşarak hızla bize doğru geldi.Daha doğrusu sanırım sahibine gelmişti.Adam köpeği kucağına aldı ve sevmeye başladı.İlk kez bu adamın gülümsediğine şahit oluyordum. “Sen gerçekten burada mı yaşıyorsun?” dedi Emre şaşkın bir şekilde.Adam ‘evet’ anlamında kafasını salladı.

“Senin bir ailen yok mu?” dedi Nilperi üzgün bir şekilde.Adamın bakışları boşlukta dalıp giderken yutkundu ve onaylamaz biçimde kafasını salladı. “Bu var” dedi köpeği göstererek.Kekeleyerek konuşuyordu. “Hiç akraban da mı yok?” dedi Emre merakla. “İs...temedi...ler beni” dedi adam zorlukla konuşarak. “Arkadaşın?” dedi Emre bu sefer. “Yok” dedi adam kısık sesle. “Zorlama istersen Emre” dedi Nilperi uyarıcı ses tonuyla

“Benimle yaşamak ister misin?” Emre’nin söylediği şeyle ikimiz de şaşkınlıkla Emre’ye baktık.Hiç tanımadığı birisini evine mi alacaktı? “Hem ben de yalnız yaşıyorum.Arkadaş olursun bana” dedi Emre. “Evim...var” dedi adam sakin bir şekilde. “Arkadaş...istiyor...san sen...benim...le yaşa”

Emre ne diyeceğini bilememişti. “İsmin ne senin?” dedi Nilperi merakla. “Korkak” dedi adam. “Ne?” dedim anlamayarak. “İsmim...Korkak”

“Korkut falandır?” dedi Nilperi şaşkın bir vaziyette. “Babam...öyle...derdi...Benim...ismim...Korkak”