Korkak

6.Bölüm

Bölüm şarkısı: Görkem Sağlam-Hayatımın nakaratı

“Ya kardeşim,ben bu odunları nereye koyayım?” dedi Emre elindeki odunlarla.Korkak’ın evini baştan yaratıyorduk. “Ne?” dedi Korkak afallamayla. “Odunları diyorum.Nereye bırakayım?” dedi Emre odunları göstererek.

“Yok...sen...bana bir şey dedin” dedi Korkak kafa karışıklığıyla. “Ne dedim?” dedi Emre de anlamayarak. “Boş..ver..” dedi Korkak kafasını önüne eğerek. “Kolum koptu yalnız” dedi Emre sızlanarak.Korkak,Emre’ye yaklaşarak odunları onun elinden almak istedi. “Kardeşim,ben onu mu diyorum?Gerek yok” dedi Emre odunları ona vermeyerek.

“Bana neden öyle diyorsun?” dedi Korkak bir kez daha. “Ne dedim ki?” dedi Emre salağı. “Ay!” dedi Nilperi dayanamayıp bağırırken. “Kardeşim diyorsun ya,onu diyor herhalde!Gerizekalı mısın?!Salak!”

“Bağırma” dedi Korkak titreyen ses tonuyla. “Sen benim ‘kardeşim’ dememe mi takıldın?” dedi Emre afallamayla.Odunları rastgele bir yere bıraktı. “Bir tek o da değil.Bana neden iyi davranıyorsun?Dışarıda yardıma ihtiyacı olan binlerce insan var.Hepsine böyle mi davranıyorsun?” dedi Korkak merakla.

Emre afalladığından konuşamıyordu.Böyle bir soru beklemiyordu anlaşılan. “Ben sana ne yaptım ki?” dedi Korkak. “İyilik dediğin öyle herhangi bir beklenti karşısında yapılmaz ki” dedi Emre normal çıkan ses tonuyla. “Ben sana ismimi söyledim.İsmimden başka her şekilde hitap ettin bana” dedi Korkak kaşlarını çatarak.

“Sen bana ismini söylemedin.Sen bana babanın sana nasıl hitap ettiğini söyledin.Kusura bakma dostum ama benim sana öyle hitap etmek gibi bir niyetim yok.Çünkü,sen korkak değilsin” dedi Emre ciddi tavrıyla. “Dostumsun.Kardeşimsin.Duygusalsın.Belki fazla üzgünsün.Öfkeli de olabilirsin.Ama korkak değilsin”

Korkak’ın gözleri dolmuştu. “Madem ismini söylemiyorsun,bırak o zaman sana istediğim gibi hitap edeyim” Korkak hafif bir şekilde tebessüm etti. “Teşekkür ederim” dedi titreyen ses tonuyla. “Niye teşekkür ediyorsun lan?” dedi Emre hafif gülerek. “Her şey için” dedi Korkak da tebessüm etmeye çalışırken. “Beni düşündüğün için teşekkür ederim,abi”

Emre’nin de gözleri dolmuştu.Hızla bir anda Korkak’ı kendisine doğru çekip sarıldı.Korkak ağlamaya başlamıştı.Emre de ağlıyordu. “Hep yanında olacağım.Hatta istersen seninle burada da yaşarım”

“Yok.Gerek yok.Sen aileni bırakma” dedi Korkak titreyen ses tonuyla. “Ailem mi?” dedi Emre alayla gülerken. “Valla onlar beni bıraktılar,kardeşim.Bu yüzden de ortada bırakabileceğim bir ailem kalmadı”

“Kimle yaşıyorsun peki?” dedi Korkak merakla. “Kendi evim var ama ben yalnız yaşamaktan korkuyorum biraz.Kızlara musallat oluyorum,onların evinde gidip kalıyorum sürekli” dedi Emre gözünün yaşını silerek. “O yüzden dedim sana.Gel benimle kal diye.Hem yalnız kalma derdinden kurtulurdum ben de”

“Senin için kalırım” dedi Korkak tebessüm ederken. “Vallaha mı lan?” dedi Emre keyifle. “Valla” dedi Korkak gülümseyerek.Gülümsemesi çok güzeldi.Kendimi onun gülümsemesini izlerken buldum.Bu adam hep gülümsemeliydi bence.

“Kız” dedi Nilperi omzuma vurarak. “Hı?Ne?” dedim Nilperi’ye dönerek. “Manzara çok mu güzel?Hayran hayran bakıyorsun da” dedi Nilperi geniş sırıtmasıyla. “Saçmalama kızım ya.Dalmışım öyle” dedim hızla. “Evet evet sen böyle baya dalmışsın” dedi Nilperi imayla. “Nilperi” dedim uyarıcı ses tonumla.Nilperi büyük bir kahkaha attı. “Ee gözün de aydın.Bak seninki en yakın arkadaşının evine yerleşiyor”

“Nilperi,saçmalama lütfen” dedim baygın bakışlarımla. “Ay tamam tamam.Demedim bir şey” dedi Nilperi gülümseyerek. “Deme zaten” dedim ve bakışlarım tekrardan Korkak’ı buldu.Annem ‘insanların kalbinin güzellikleri hep yüzlerine vurur’ derdi.Bu adamın kalbi dünyanın en güzel kalbiydi o zaman.