Korkak

30.Bölüm (Final)

Bölüm şarkısı: Selda Bağcan-Adaletin bu mu dünya

Eve vardığımızda Nilperi herkesten önde koşarak kapıyı hızla açmıştı. "Emre" dedi içeriye girerek.Biz de onun peşinden girmiştik.

Nilperi'nin attığı çığlıkla hepimiz soluğu salonda aldık. "Oğlum" dedi Yalın Çetin kısık ses tonuyla.Emre yerde kanlar içinde yatıyordu.Serkan elinde bıçak tutuyordu. "Emree!!" dedi Nilperi haykırarak Emre'nin yanına giderken.

"Serkan" dedim elinde bıçak tutan Serkan'a bakarken.Serkan'ın bakışları önce beni,sonra babasını buldu.Şaşkınlıkla ayağa kalktı. "Sen..." dedi şaşkınlıkla babasına bakarken.Bakışları Emre'yi buldu. "Baba..." dedi gerilerken.

"Serkan,sen ne yaptın?" dedim ağlarken. "Emre,ne olur aç gözlerini" dedi Nilperi ağlayarak. "Abi" dedi Serkan sesi titrerken. "Ne yaptın ona?!" dedi Nilperi Serkan'a bakarken. "O seni hepimizden çok sevdi!Ne istedin ondan?!"

"Oğlum" dedi Yalın Çetin sesi titrerken.Serkan'a yaklaşmak istediği sırada Serkan hızla bıçağı Yalın Çetin'e doğrultdu. "Yaklaşma" dedi hızla. "Senin yüzünden oldu" dedi ağlarken. "Sen sandım ben onu.Sen yaptın.Ben hiçbir şey yapmadım" dedi Serkan ağlamasına devam ederken.

"Serkan,sakin ol" dedim kendimi dizginlemeye çalışırken. "Deli değilim ben" dedi Serkan ses tonunu kontrol edemezken. "Delirmedim ben!Sen yaptın!" dedi öfkeyle babasına bakarken. "O yüzden mi kanlı bıçak benim elimde değil,senin elinde?" dedi Yalın Çetin sakin çıkan ses tonuyla.

"Baba,ben senin eserinim" dedi Serkan gülümseyerek. "Sen sevmedin ki beni" dedi ağlayarak. "Sevmeme izin vermedin ki" dedi Yalın Çetin titreyen ses tonuyla. "Korktum lan çünkü!" dedi Serkan bağırırken. "Anneme attığın ilk dayağı hatırlıyor musun?Oğlunu bıraktı diye.Hani kolunda doğum lekesi olan oğlun.Çok aradığın,çok sevdiğin.Bulamadığın oğlun!Onu ararken,beni unuttun sen baba" dedi hafif gülümserken.

Şaşkınlıkla Serkan'a bakıyordum.Ne diyordu bu adam?

"Ben buldum baba onu" dedi Serkan gülümseyerek. "Ben buldum abimi" Gözlerinden yaşlar akarken gülümsüyordu.Taşlar şimdi yerine oturuyordu.Kafenin önünden gitmemesi,hep inatla gelmesi Emre için miydi?Emre'nin abisi olduğunu mu anlamıştı?

"Başta anlamadım.Başkası sandım" dedi Serkan ciddileşirken. "Ama annem demişti ya.Çöpe bıraktık oğlumuzu diye.Duydum ben baba.Emre'yi de annesiyle babası çöpe bırakmış"

"Madem abin olduğunu biliyordun,niye kıydın lan o zaman ona?!" dedi Nilperi bağırarak. "İsteyerek yapmadım" dedi Serkan üzgün bir şekilde. "Senin beni kapattığın o tımarhanede bana zorla delirmem için iğneler yapıyordular!" dedi Serkan bir anda babasına dönüp bağırırken.

"Onlar senin iyileşmen içindi"

"Ben zaten iyiydim,baba" dedi Serkan gülümseyerek. "Yanlış teşhis konuldu ve sen inandın.Ben oysa çok iyiydim" Nilperi sinirle Serkan'a bakıyordu. "Aynen.O kadar iyiymişsin ki,anneni öldürmüşsün"

"Hayır" dedi Serkan elleri titrerken. "Ben yapmadım" Sesi titriyordu. "Yapmışsın işte!Hastasın sen!Küçük bir taşın üzerine 'Bensu Çetin' yazıp burası annemin mezarı dedin bize!Biz bugün annenin asıl mezarına gittik be!" Serkan'ın elinden bıçak yere düşmüştü. "Ne?" dedi şaşkınlıkla. "Ne oldu?Ortaya çıktı işte her şey!Kandırdın lan sen hepimizi!"

"Annemi...ben..." Kafası karışmış gibiydi.Geriledi.Gerilerken ayakta duramayıp bir anda yere kapaklanmıştı. "Ben mi yaptım?" dedi kısık sesle.Bakışları babasını buldu.Tekrardan ağlarken "Baba,ben mi yaptım?" dedi.Yalın Çetin yutkunma gereği hissetmişti. "Annemi...ben...öldürdüm" dedi düşünür gibi. "Ben annemin katili oldum" dedi ağlamaya devam ederken. "Abinin de aynı şekilde" dedi Nilperi de ağlarken.

Bu olayın üzerinden tam 1 yıl geçti.Şimdi nasıl mıyız?Eksik.Serkan tekrardan ruh ve sinir hastalıkları hastanesine kapatıldı.Sürekli krizler geçirdiği için doktorlar iğne yapmak zorunda kalıyordu.Emre gitmişti.En yakın arkadaşımızı kaybetmiştik.Ailemizden birisini kaybetmiştik.

Yalın Çetin'in isteği üzerine Emre'yi annesinin yanına defnetmiştiler.Bu dünyada annesiz kalsa da diğer dünyada annesine kavuşmuştu.Bu yüzden mutlu oluyorduk aslında.Çünkü,artık kimsesiz değildi.

O günden sonra tanımadığımız insanlara güvenemedik.Belki de gerçekten yardıma ihtiyacı olanlara bile.Çünkü,bir zamanlar yardıma ihtiyacı olduğunu düşündüğümüz birine güvenmiştik.Bu bizden birini almıştı.Nilperi aylarca benimle konuşmamış "Ben demiştim,hiçbiriniz beni dinlemediniz" diyerek krizler geçirmişti.Sürekli Emre'nin yanına gidiyordu.Ondan başkasını sevemiyordu.

Hikayeyi okudunuz.Gördünüz.Biz yaşadık,siz yaşamayın.Kimseyi tam anlamıyla tanımadan güvenmeyin.Çünkü,bu hayatta kimse gözüktüğü gibi değildir.

İyi niyetli olun,ama fazla abartmayın.İyi niyetin bile fazlası kötü.

.....

Bir kitabın daha sonuna geldik.

Neler hissediyorsunuz tayfa?

Kızgın mısınız bana?

Kızmayın lan. Bazen böyle mutsuz sonlara ihtiyacımız oluyor. Bazen bazı acı gerçekleri böyle göstermemiz gerekiyor. Masal dünyasında yaşamıyoruz ki :)

Berrak umarım evime pompalı tüfekle saldırmaz, bu genç yaşımda ölmek istemiyorum. Sevgilim, seni seviyorum dksısklskssks

Pov: Yazarın sevgilisi kitaptaki karaktere "Aşkım" deyince yazarın karakteri finalde öldürme şekli oynat bakalım :)))

Eh be tayfa. Yine bir kitap bitti...

Amaaa Sakın Ölme 3 geliyor....

Çok yakında...

Hazır olun, gümbür gümbür sahalara geri dönüyoruz ;)))

Görüşürüz tayfa :)