Korkak

26.Bölüm

Bölüm şarkısı: Sezen Aksu-Ünzile

“Lan Serkan nerede?” dedi Emre şaşkınlıkla yanımıza gelirken. “Kaçtı herhalde babasının sesini duyup” dedi Nilperi normal bir şekilde. “Kaçmadım” dedi Serkan’ın sesi arkamızdan. “Neredesin sen ya?” dedi Emre merakla.

“Bir işim vardı.Gidelim mi artık?” dedi Serkan sakin bir şekilde. “O neşter ne öyle?” dedi Nilperi afallamayla.O an fark ettik.Serkan’ın elinde neşter vardı. “Elimde kalmış” diyerek neşteri yere attı. “Neşterle ne tür bir işin vardı?” dedi Emre gergin bir şekilde. “Merak etmeyin bu defa kendimi kesmedim” dedi gülümseyerek

“Kimi kesdin peki?” dedi Nilperi korkuyla. “Yok,kesmedim.Korkuttum sadece” dedi normal bir şekilde. “Kimi?” dedim endişeyle. “Hemşireyi”

“O yüzden mi içeri girip öyle söyledi?” dedi Emre şaşkınlıkla. “Ben annemin mezarına gitmek istiyorum” dedi Serkan bir anda. “Benimle gelir misiniz?”

“Geliriz tabii” dedi Emre sakin bir şekilde.Hiçbir şey demeden Serkan’la yürümeye koyulduk. “Sahi sen adamı nasıl ikna ettin peki,Emre?” dedim merakla. “Yalvardım işte ölüm kalım meselesi diye.Öyle ikna oldu” dedi Emre normal bir şekilde.

Ormanlık bir alana girmiştik. “Ay burası hiç de mezarlığa benzemiyor” dedi Nilperi gergin bir şekilde.Serkan ise bir şey demeden yürümeye devam ediyordu.Biz de onu takip ediyorduk. “Serkancığım,emin misin annenin burada olduğundan?” dedi Nilperi gergin bir şekilde.

“Unutmam mümkün değil” dedi Serkan kısık ses tonuyla.Sonunda bir yerde durmuştuk. “İşte burası” Gösterdiği yere baktık.Mezar gibi durmuyordu.Sadece bir küçük taş vardı ve üzerinde sadece “Bensu Çetin” yazıyordu.

“Emin misin?” dedi Nilperi sakin bir şekilde.Bir tarafdan da korkuyordu.Çünkü,burası gerçekten hiç mezara benzemiyordu.Serkan yere çöktü. “Anne,bak ben geldim yine” dedi Serkan tebessüm ederek. “Bunlar kim mi?Arkadaşlarım” dedi Serkan.Biraz durduktan sonra “Yok yok korkmana gerek yok.Onlar zararsız” dedi

“Güvenmiyor musun anne bana ya?” dedi Serkan kaşlarını çatarak. “Ben hiç sana zarar verecek şeyler yapar mıyım?Seni tehlikeye atar mıyım?” Yutkunma gereği hissetmiştim. “Evet” dedi Serkan gülümseyerek. “Neye evet?” dedi Emre sonunda konuşarak. “Sorduğu sorunun cevabı işte” dedi Serkan normal bir şekilde

“Kimin sorusu?” dedi Emre anlayarak. “Onlar da seni duymuyor sanırım anne” dedi Serkan tekrardan bakışlarını toprağa çevirirken. “Sen...annenle mi konuşuyorsun?” dedi Nilperi gergin bir şekilde.Serkan kafasını salladı. “O da seninle mi konuşuyor?” dedi Nilperi bu sefer de.Serkan genişce sırıttı ve yine kafasını salladı.Nilperi’nin eli kalbinin üzerine gitti. “Gerçekten Bismillahirrahmanirrahim” dedi bize bakarak.

“Yok korkma yakalayamadı beni” dedi Serkan. “Kaçtım ben yine” İstemsizce gerilemiştim. “Anne,bugün senin yanında uyusam ya?Neden hiç izin vermiyorsun?” dedi Serkan üzüntüyle.Emre de yere çökmüştü. “Üşümem ben.Alıştım artık.Bırak bundan sonra yanında uyuyayım”

“Bence annen yalnız uyumayı seviyor” dedi Emre tebessüm etmeye çalışarak. “Sen biriyle uyumak istersen ben varım” Serkan derin bir nefes verdi. “Onunla uyumak istiyorum ama”

“Abla,valla senin bu oğlun çok keçi ya” dedi Emre de toprağa bakarak.Serkan şaşkınlıkla Emre’ye bakıyordu. “Küçük bir çocuk gibi” Serkan’ın gözleri dolmuştu. “Aynen ya.Doğru söylüyorsun bak.Ben bundan inadını görmedim” dedi Emre konuşmasına devam ederken.

“Annemle...mi...konuşuyorsun?” dedi Serkan kesik kesik. “Evet” dedi Emre sakin bir şekilde. “Cevap veriyor mu?” dedi Serkan sesi titrerken.Emre’nin de gözleri dolmuştu. “Duymak isteyen duyuyor,kardeşim” dedi Emre.

Serkan bir anda ağlamaya başladı. “Çok zor ya” dedi ağlayarak. “Anneni duymak mı?” dedi Emre onun ağlamasını dindirmeye çalışarak. “Annemin ses tonunu unuttum” dedi Serkan ağlayarak. “Özür dilerim,anne.Sesini unuttum”

Şimdi ben de ağlamaya başlamıştım işte.  “Çok özür dilerim,anne” dedi Serkan tekrardan. “Oğlunu öldürdüğüm için çok özür dilerim”