Korkak

11.Bölüm

Bölüm şarkısı: Duman-Senden daha güzel

“Eee kardeşin geldiğine göre bize gerek yok” dedi Nilperi dolu gözleriyle gülümseyerek Emre’ye bakarken. “Benim için mi geldiniz?” dedi Korkak merakla. “Evet ya” dedi Nilperi gülümsemesine devam ederken. “Prensimiz kayboldu da,bulalım dedik”

“Nilperi” dedi Emre uyarıcı ses tonuyla. “Kapa çeneni” dedi Nilperi bir anda. “Ben bu adama güvenmiyorum,anladın mı?Ne dersen de.Anlattığın o küçücük bebekle de aynı şey değil bu” dedi Nilperi yüksek çıkan ses tonuyla. “Ben uyuyacağım” dedi Korkak sakin ses tonuyla.Daha fazla bir şey demeden odasına gitmişti.

Emre bir anda Nilperi’yi alkışlamaya başladı. “Gerçekten çok sağol ya” dedi kınar bir tonda. “Beni kaybetmeyi bu kadar çabuk göze alıyorsun demek ki” dedi Emre iğneleyici bir tonda.Nilperi gözünden bir damla yaş akarken tebessüm etti. “Beni bu kadar kolay gözden çıkarabiliyorsun demek ki”

Emre afallamıştı.Nilperi yavaş adımlarıyla Emre’ye yaklaştı. “Ben kalpsiz değilim” dedi kısık ses tonuyla. “Sadece güvenmiyorum,anladın mı?” Emre ise anlamışa benzemiyordu.Anlamayarak Nilperi’ye bakıyordu. “Nasıl biri olduğunu bilmiyorum.Bir gün sana zarar verir mi bilmiyorum”

“Adam bana neden zarar versin,Nilperi?” dedi Emre çileden çıkmışcasına. “Sen herkesi kendin gibi mi sanıyorsun ya?” dedi Nilperi kaşlarını çatarak. “Herkes kısmına sen dahil değilsin maalesef” dedi Emre tebessüm ederek. “Kavga etmeyi ne zaman sonlandıracaksınız?” dedim merakla.Bıkmıştım bunların kavgasından.

“Bilmem.Nilperi hanıma sor sen onu.Nasıl kalbi böyle karardı anlatsın” Nilperi gülümsedi. “Sen aynı babama benziyorsun” dedi Emre’nin gözlerinin içine bakarak. “Onun gibi iyisin.Onun gibi kalbin temiz.Onun gibi korumacısın” Nilperi ilk kez babasını anlattığı için ikimiz de şaşırmıştık.Babasının öldüğünü biliyorduk bir tek.

“O da senin gibi her yardıma ihtiyacı olana kollarını açardı böyle” dedi Nilperi gülümsemesine devam ederken.Ama aynı zamanda da ağlıyordu. “Ama bu dünyada herkes gözüktüğü gibi değil,Emre.Babamın kollarını açtığı bir herif tarafından öldüğünü gördüğüm an kalbim karardı benim” Nilperi’nin dediği şeyle adeta ikimiz de dumur olmuştuk.

“Ne?” dedi Emre afallamayla. “Yaa Emre bey.O da senin gibi ‘kardeşim’ dedi.O da senin gibi kollarını açtı.Yazıktır,günahtır dedi.Acıdı.Ama o kollarını açtığı şerefsiz acımadı ona” Gözlerinden yaş akarken Emre’ye daha fazla yaklaştı. “Herkes senin gibi bas bas bağırmaz yaşadığı acıları.Anlatmıyorum diye acım yok sanıyorsan,büyük yanılıyorsun” dedi kısık ses tonuyla.

“Özür dilerim” dedi Emre çaresizce.Nilperi vazoyu eline alıp yere fırlattı.Kırılan vazoya baktı.Bakışları daha sonra Emre’yi buldu. “Bundan da özür dile” dedi normal ses tonuyla.Emre’nin konuşmasına izin vermeden hızla dışarıya çıktı. “Nilperi,bekle” dedim ben de hızla onun arkasından koşarak çıkarken.

Bir anda koşarak yanımdan geçen Emre’yle durdum.Emre hızla Nilperi’yi kolundan tutup durdurmuştu. “Bilmiyordum” dedi çaresizce. “Özür dilerim kızım ya” dedi gözleri dolarken. “Anlayamadım,özür dilerim”

“Sen ne zaman beni anladın ki,Emre?” dedi Nilperi titreyen ses tonuyla. “Biliyorum.Kalın kafalı herifin tekiyim.Düşüncesizim.Nilperi,gitmeni istemiyorum.Bana kırgın gitmeni hiç istemiyorum”

“Vazoya da bunları dedin mi?” dedi Nilperi alayla. “Vazonun kalbi yok.Duyguları yok.Aklı yok,ağzı yok.Senin var” dedi Emre hızla.Elini Nilperi’nin kalbinin üzerine koydu. “Senin çok hızlı atan bir kalbin var” dedi Emre sakin ses tonuyla. “Özür dilerim,Nilperi” dedi tekrardan. “Hızlı atan bu kalbini kırdığım için çok özür dilerim”

“Emre” dedi Nilperi ağlayarak.Emre,Nilperi’yi kendisine çekerek sarıldı.Eliyle saçlarını okşadı. “O benim kardeşim,sen benim ailemsin kızım” dedi Emre kısık sesle konuşurken.Gözlerini kapatmıştı. “Sen benim ailemsin,Nilperi”

Gülümseyerek onları seyrederken içimdeki ani hisle arkamı döndüm.Korkak kapının önünde durup Nilperi ve Emre’yi izliyordu.Yine yüzünde güzel gülümsemesi vardı.O an bakışları beni buldu.İstemsizce iç çektim.O ise gülümsemeye devam ederek içeriye geçti.Bu adama gülümsemek harbi yakışıyordu.