တနေကုန် ပင်ပမ်းသမျှကို Eunwooတို့နှင့် Clubသွားကာ ဖြေဖျောက်ပစ်မည်ဖြစ်သည်။
ခုရက်ပိုင်း အလုပ်တွေကြောင့်ရော KimTaeHyungကြောင့်ပါ stressတွေသိပ်ပ်ိနေသည်မဟုတ်ပါလား။
KimTaeHyung...အဲ့ဒီလူကြောင့် စိတ်တွေခနခနရှုပ်ထွေးရသည်။
KimTaeHyungနှင့်ပတ်သတ်သည့် ခံစားချက်က ပုစ္ဆာတစ်ပုဒ်လိုမျိုး ပဟေဠိဆန်သည်။
KimTaeHyungကို အနားမှာပဲခေါ်ထားချင်သည်။KimTaeHyungရဲ့ အပြုံးတွေက ဒီJeonJungKookအတွက်သာဖြစ်ရမည်။
သို့ပေမယ့် ထပ်ပြီးချစ်မိမှာကိုကြောက်သည်။
အချစ်ကြောင့် သေလောက်အောင် နာကျင်ပြီးခဲ့ပြီမဟုတ်လား။
နောက်တစ်ကြိမ်ဆိုတဲ့အဖြစ်ပျက်မျိုး..ထပ်ပြီးလက်ခံတော့မဟုတ်။
အတ္တကြီးစွာနဲ့ အချစ်ဆိုသည့် ခေါင်းစဥ်ကို လျစ်လျူရှုပြီး KimTaeHyungကို အနားခေါ်ထားချင်သည်။
မျက်လုံးမှိတ်လိုက်တိုင်း KimTaeHyungရဲ့မျက်နှာကိုသာမြင်ယောင်နေသည်။
အားတိုင်းတွေးမိတာက KimTaeHyungအကြောင်း။
သေချာတယ်..ဒီJeonJungKookက ရူးနေတာ။
Clubထဲသို့ဝင်လိုက်သည်နှင့် ဆူဆူညံညံကခုန်နေသည့်အသံများ။
JaeHyunက မိမိကိုမြင်သည်နှင့်လက်လှမ်းပြသည်။
JeonJungKookဝင်လာသည်နှင့် မဒီတစ်သိုက်က ငေးကနဲ။
ဆံပင်ကိုဟန်ပါပါသပ်တင်လိုက်တော့ "wow"ကနဲ။
အဲ့ဒါကိုကြည့်ပြီး Eunwooက လှမ်းမဲ့ပြသည်။
ဘယ်လိုလဲဆိုပြီး မျက်ခုံးတစ်ချက်ပင့်ပြလိုက်တော့ Jaehyunကို အန်ချင်သလိုလုပ်ပြသည်။
Shit!..ဒီကောင်တွေကတော့!!..
"အဟား...JeonJungKookကြီးက ပေါ်လာသေးတယ်နော်...ငါတို့က လူလိမ္မာလေးဖြစ်သွားပြီထင်လို့..."
အရင်က JeonJungkookက နေ့တိုင်းclubတက် ရန်ဖြစ်ကို ထမင်းစားရေသောက်လိုလုပ်နေတာကြောင့် အဲ့ကောင်တွေက ခနဲ့နေတာ။
"မင်းအဖေက အလုပ်နဲ့အကိုင်နဲ့ကွ!..အလုပ်လက်မဲ့တွေလို အားယားမနေဘူး..."
