Napamura ako nang mahina nang mapagtanto kong hindi pala na send ang text message ko sa aking magulang. Sinubukan ko silang tawagan ngunit wala naman ni isang sumagot kaya minabuti kong mag iwan na lamang ng mensahe, pero sa kamalasmalasan hindi na na send ang mensahe na iyon. Hindi ko na rin naalala pang i check manlang dahil sa kalandian ko kanina. I wanted to slap my face but I'll look stupid if I do that, nakakahiya sa babaeng kasama ko.
Nasa sasakyan na kami at binabaybay ang daanan pauwi. Nung una ay tinanong akong muli ni Serenity kung okay lang bang mag sleep over nalang ako sa kanila. But I can't trust my judgments right now. I'm scared I'll voluntarily jump on her bed and agree to her proposal.
"You're in deep thoughts," Puna nito saken at umusog nang upo.
"Baka malunod ako niyan ha." Tumawa ito nang mahina.
"Marunong ka ba lumanggoy?" Balik ko sa kanya.
"I used to do free diving back then," May kung anong lungkot na nagdaan sa mga mata nito.
"Edi hindi ka malulunod." Napatakip ako sa sariling bibig. Tang'na did I just confirmed that I'm thinking about her. Nilingon ko ito at nakitang naka ngisi ang abogada.
"You can just agree, and you don't have to overthink, babe." Her smiles are lovely. Bakit ba ito ganito ka attractive? Kaasar.
"Ang hangin," I rolled my eyes at her. Tumawa lang ito ulit at nanahimik na kami sa sasakyan. Jusko mag aalas onse na ng gabi. Naiisip ko ngang mamaya may mga masamang loob ulit na sumunod samin at matuluyan na kami sa pagkaka taong ito.
"Are you okay?" Tanong nito nang mapansin atang restless ako sa upuan. May nag over take kaseng sasakyan samin, kaparehas nung nangyari kanina kaya hindi ko mawala sa isip ang mag alala.
"I'm sorry, you got traumatized of what happened," Hinawakan ako nito sa balikat.
Hindi pa nga nagiging kami nakaka trauma na.
"It's not your fault, sadyang nag kataon lang na nandoon din ako." Sabi ko at ngumiti sa kanya.
Nawiwili na ata itong yakapin ako dahil hinigpitan nito ang yakap sa akin. Bumababa ang palad nito sa bewang ko para mayakap pa ako nang mas mahigpit.
"You're this cuddly, I would trade for anything just have a warm cuddle like this again." Nakakakiliti dahil sa mismong tenga ko ito bumulong. I feel her warm mouth on my auricle. Ang landi nito ah mamaya masanay ako.
"Buy an extra large pillow, it will give you what you need." Hindi na rin ako kumalas sa yakap niya dahil nakaka antok ang byahe. Lalo na at pinaglalaruan niya pa ang aking buhok.
"What if it's only you that can give me what I wanted hmm?" Mahina nitong sabi.
Tss narinig ko na rin yan dati Attorney.
Hindi na ako naka sagot pa para barahin ito dahil ang anunsyo na si manong driver na nasa labas na kami ng aming bahay. Buti at hindi kami sa gate mismo inihinto ni manong.
Sumiklab ang kaba sa aking puso nang makitang maraming naka paradang sasakyan sa labas ng gate. I mentally cursed myself. Panigurado ay ito ang mga tao ni mommy na pinaghahahanap siguro ako ngayon.
"I'll explain to your parents,"
"No! I mean hindi na, please just go." Ayaw nito sa ideya ko dahil nakaka kunot na ang noo at may pag tataka.
"What? I'm responsible for this, I need to face your parents." Umiling iling ako sa pag tutol.
"Sige na umalis kana," Sinubukan kong i unlock pero naunahan nitong senyasan ang driver.
"Hindi na kailangan, ang mahalaga ligtas ako,"
"Don't be stubborn, come on." Pag pupumilit nito.
"You don't know my parents! I need to go please unlock the freaking door." May pitch na ang boses ko dahil aligaga na talaga ako.
"Hey, hey calm down," Ginagap na nito ang pisnge ko.
"Please, my mother would be damn furious if she sees you, I mean anyone." Pakiusap ko dito. Magiging paranoid na naman si mama sa isiping may masamang taong kukuha saaken sa kanila.
"Okay, okay, just calm down, you seemed like having a panic attack at any moment."
"Thank you," Sambit ko nang tumunog ang unlock.
"And be safe please," I held her hands that's on my cheek.
"Is this a goodbye?" Tanong nito saakin.
"Would you really not change your answer?" Mapilit talaga ang isang to. Napa iling nalang ako.
"Goodbye, Serenity." I kissed her cheek and hurriedly went out the car. Walang lingon lingon akong pumasok ng aming gate.
Nangatog ang tuhod ko nang makitang palakad lakad si mama na animo'y hindi mapakali. Hindi ko rin alam kung tatawagin ko ito ano.
She stopped on her tracks when she noticed my figure.
Kung sa pelikula ay sasalubungin ka ng yakap dahil alalang alala sila sayo, pwes saken hindi.
Natatakot akong salubungin ang matalim nitong tingin sa akin.
"Ma—
"No. stop. save it Ellen! I don't want to hear it." Malamig nitong sabi saken at hinawakan ako sa mag kabilang braso.
"You're mom is out there looking for you! Risking her life just to find you! Wala ka bang awa samin ha! Ni hindi ka manlang nagpaalam!"
"Ma—" Naiiyak na ako dahil pahigpit nang pahigpit din ang kapit nito saakin.
"No! I'm not done!" Dumating ang kapatid kong Giorgeth.
"Mama, please take it easy, let's get inside to talk about it."
"Huwag kang makealam dito Geth."
Napatingin ako sa paligid, nahihiya rin ako sa mga tauhan niyang naka masid lang saamin. Buti nalang at sumensyas ang kapatid ko para magsialisan ang aming audience.
"Ganito ka ba ulit mag rebelde samin ng mommy mo ha Ellen?" Namumula ito sa labis na pagkainis.
"Do you want to get punished again ha!? Mahirap bang magpaalam manlang Elle! Halos mabaliw kami kakahanap sayo!"
"Can you just listen to me first!" Hindi ko na napigilan ang pagtaas ng boses.
"Did you just raised your voice on me?" Hindi makapaniwalang sabi ng aking ina.
"Listen to me first ma—
"What? So you'll lie again to my face?"
Hindi mawala ang galit sa mukha nitong naka titig sa akin.
"You'll make up stories like I wasn't there to hear it all?"
"Andree really? How could you that to your tita Mandy!" Sobrang disappointed ito sa akin ngayon.
"Ma hindi ko naman kasalanan, why are you blaming me?" Nagsisipatakan ang luha sa aking mga mata.
"And now my wife is facing danger just to— Hindi na rin nito napigilan ang luha sa kanyang mga mata. Siguro ay alalang alala siya kay mommy. For sure nagpumilit lang ang isang yun na hanapin ako despite the disagreement of her wife.
"I nearly died today." Niyakap ako ni Geth, she's trying to console me. Hindi ko manlang nakita ang pag alala sa mukha ni mama.
"You don't really care right?" Inalis ko ang yakap sa akin ng kapatid na umiiyak na rin ngayon.
"You never cared at all mama, please tingnan niyo naman ako, andito rin ako ma, kailangan din naman kita ha." Humahagulhol na sambit ko.
"You don't really care about me ma! You've always been so distant to me, I'm fucking tired pleasing you, I'm doing everything that you want! but still...you can't see me." Napatakip nang bibig si mama, siguro ay sa gulat din nagkaroon ako nang lakas nang loob na sagutin siya ngayon.
"I'm tired of this, too bad I'm still alive," Hindi ko na sila pa nilingon at nagmadali nang umakyat sa aking silid. I screamed and cried myself to sleep.
