I help Virian to reach his rooms. Sa sobrang lasing niya halos gumewang na siya.
"Ka..ya ko."Tangi niya sa tulong ko.
I sighed and ignore his refusal.
Inalalayan ko siya makahiga. Namumula ang mukha ang makinis niyang pisngi. Nakapikit na rin ang kanyang mata at malalim na ang kanyang paghinga sinyales na malalim na ang kanyang tulog.
Naawa ako kay Virian. Nasasaktan din ako dahil hindi ko magawang mahalin siya gaya ng pagmamahal na binibigay niya sakin.
I hate myself, i hating myself dahil para wala na rin ako pinagkaiba kay Yuri.
Kumuha ako ng tubig at bumalik sa kwarto ni Virian. Nagsimula na ako punasan siya ng matapos ako punasan siya pinalitan ko din ang top niya ng sando tapos hinubad ko ang kanyang sapatos.
"Pec..hie ak..o na..lang." He mumbles while his sleeping.
I feel cold to my heart. Nagsisimula na naman mamuo ang aking luha.
Napa-upo ako sa sahig habang hindi maalis sa mukha ni Virian na hanggang sa pag-tulog kita mong nasasaktan. Habang sa pagtulog niya nasasaktan ko siya.
I reached his hand,
"I don't deserve you, I don't deserve your love Virian."My tears rolled down.
"Virian hindi ko alam kung bakit mahal mo ako at minahal mo pa din ako knowing your suffering like this..knowing that I can't the way you want..ed. But I want to thank you for always being with me, especially in my deepest downfall. Thank you for the moments you did not a fuck about me. "may pait kong ngiti at hinimas ang kanyang pisnge.
"Sinong mag a-akala na sa lahat ng tao ikaw pa pala ang mananatili sa tabi ko. Agagapay sakin sa panahon madilim ang mundo ko. Sa panahon gusto ko na mamatay. You see? You help me to live again dahil I know I have you, I have you who will always stand with me." I stopped.
His eyes is about to open. Hinawakan niya ang kamay ko ng mahigpit.
"Do..not" he uttered.
"You already knew," I stated as the matter of fact.
Someone told him about my leaving. He tighted his grip on me. Pinapaalam niya na ayaw niya talaga ako umalis pero kahit gustuhin ko mag stay hindi pwede. Mapapahamak at madadamay lang siya gulong pinasok ko. He suffers enough at ayoko na dagdagan pa iyon.
Maingat ako bumangon, I leaned and kissed Virian forehead with a queit long. Bago pa bumagsak ang luha ko sa mukha niya lumayo na ako.
"Don't cage yourself. Be free yourself and love someone who deserves it." I slowly wished his the best.
You're an important person to me, Virian. If fate let us conquer again I will gladly accept you with wide-open arms.
"Thank you and sorry." I heavily said.
I turned my back with heavy pain in my chest. For once, I did the right choice. I know na masasaktan ko siya lalo, masasaktan siya sa pag alis ko without bidding goodbye. What he expect? Magpapaalam ako sa kanya? I can't. I can't do that.
"I already booked you a hotel room. Young Mistress" Wyne said.
Pumasok na ako sa sasakyan.He's waiting me downstairs hanggang matapos ako kay Virian.
"Kay Fimescar tayo. I want to see her for the last time." I tiredly said before I leaned back and shut my eyes.
"Okay." tugon niya.
BINABASA MO ANG
My Undying love For Mr. Billionaire
General FictionI love him since I saw him. Hindi ako naniniwala sa love at first sight pero ng makita ko siya binali niya ang paniniwala ko. Alam ko sa sarili ko mahal ko siya, kaya ganun nalang ang tuwa ko ng inapproach niya ako pero nawasak ang puso ko "Hindi ba...
