အခ်ိန္ပိုသင္ၿပီးျပန္လာခ်ိန္ည၇;၃၀
"အမေလးဗ်ာ စာကိုေကာင္းေကာင္းမသင္ရဘူး သူ႕ေဆးခန္းတစ္ခါလိုက္ပို႔လိုက္ပါတယ္ လူနာကေဆးေသာက္ၿပီးၿပီလား ဘာစားၿပီးေသာက္လဲ ႏြေးႏြေးေထြးေထြးဝတ္ထားေနာ္နဲ႕"
ဆရာနိုင္လင္းထက္ဝင္လာကာဆရာတိုးတတ္ေအာင္နဲ႕စားပြဲျခားထားတဲ့ကုတင္ေပၚအိတ္တင္ၿပီးဆရာတိုးတတ္ေအာင္ကိုၾကည့္ေျပာေနတယ္
"ဒါနဒ့ကြၽန္ေတာ္သိတဲ့ ကြၽန္ေတာ္အကိုက လူမူေရးသိပ္မေကာင္းပါဘူး ကြၽန္ေတာ္အေမ သူအေဒၚေဆးခန္းသြားျပရင္ေတာင္ တစ္ခ်ရီျပၿပီးခပ္တန္းတန္းဘဲ"
ကုတင္ေပၚမွထၿပီး ဝတ္ထားတဲ့uniform
ကိုသံငုတ္မွာခ်ိတ္ရင္းေျပာေနတယ္
"ဟာမင္းကလည္းလူဆိုတာ ခုတစ္မ်ိဳးေတာ္ၾကာတစ္မ်ိဳးေလ ခ်ယ္ရီသင္းသီခ်င္းလို႔ေပါ့ကြ"
ဆရာတိုးတတ္ေအာင္က စာဖတ္ရင္းစာေျပာေလးေျပာလိုက္တယ္ ႏွစ္ေယာက္သားစကားလမ္းၾကားထဲသို႔ဖုန္းသံေလးတစ္ခုဝင္လာတယ္
Tee. ..Tee. ..Tee. ..
"ေျပာရင္းအသက္ရွည္မယ္ဆရာရဲ႕ေဒါက္တာဆက္တာကိုင္လိုက္အူး"
"ဟလို"
"ေဟ့ေကာင္ နိုင္လင္းထက္ မင္းကအေဆာင္ကိုျပန္အုံးမွာလား ဟိုကလူနာကေသစရာရွိရင္ေသေနေလာက္ၿပီကြ"
ကိုဟိနိးသူရတစ္ေယာက္ဖုန္းကိုဘယိသူကိုင္ထားမွန္းမသိ ဇြတ္ေျပာေနတယ္😂"
"ကြၽန္ေတာ္မေသေသးပါဘူးဗ်ာ့"
"ေအာ္ဆရာ ကြၽန္ေတာ္ကနိုင္လင္းထက္ထင္ေနလို႔"
"ကြၽန္ေတာ္ ကိုတိုးတတ္ေအာင္ပါခင္ဗ်ာ"
ရီေျပာေလးေျပာလိုက္တယ္
"ဘာမွေထြေထြထူးထူးအုတ္ပါဘူး မနက္ျဖန္ ဆရာတို႔အေဆာင္နားက Golden Star ဆိုင္မွာေစာင့္ေနလိုက္ အဲ့လာၿပီးဖုန္းယူလာခဲ့မယ္ မနက္စားရင္းေပါ့"
"ဟု ရပါတယ္ အဲ့တာဆိုSee You"
"Oki See you"
ဖုန္းေျပာၿပီးဖုန္းကိုေဘးကုတင္ေပယ္မွာထိုင္ေနတဲ့နိုင္လင္းထက္ဆီျပန္ေပးလိုက္တယ္
"အဲ့တာဘူေတြေျပာေနတာပါလိမ့္ ကြၽန္ေတာ္နားထဲမွာသမီးရည္းစားေတြမ်ားေျပာေနသလားလို႔"
YOU ARE READING
သဲငယ်ရဲ့ကိုကို
Romanceကျောင်းဆရာဖစ်ပေမဲ့နှစ်ယောက်ထည်းတွေ့ရင်ကလေးလေးလိုဖစ်သွားတဲ့ကောင်လေးနဲ့ရင့်ကျက်တည်ငြိမ်ပြီးသူ့ချစ်သူဆန္ဒလိုက်ရောတတ်တဲ့ဆရာဝန်လေးတို့၂ယောက်ရဲ့အချစ်ကြောင်း
