(Unicoad)
ကိုတိုး မေန႕ညကစဥ္းစားရင္း ညဥ္းနက္မွအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့ မနက္အိပ္ယာထေနာက္က်ၿပီးမွနိူးလာတယ္
အိပ္ယာနိုးေတာ့ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးေအာက္ထပ္ဆင္းသြားေတာ့တယ္
ေအာက္ထပ္ထမင္းဝိုင္းမွာကိုဟိန္းသူရတို႔မိသားစုနဲ႕ မမီလာခိုင္တို႔သားမိေတြစကားႏွောေနၾကတယ္
"နိုးလာၿပီလား သား"
"ဟုတ္ အေမတိူ႕ကနိုးေနတာၾကာၿပီလား"
ကိုတိုး ထမင္းဝိုင္းတစ္ေနရာမွာေနရာယူကာ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္
"ေအးၾကာၿပီ သားကိုလာနိုးမလို႔ဘဲ သားကေနေကာင္းကာစမို႔ အိပ္ေရးဝေအာင္လာမနိုးတာ"
"ဟုတ္ အေမဒါနဲ႕ ကိူခန့္လာမႀကိဳေသးဘူးလား"
"ေအးခုနကဖုန္းဆက္တာေတာ့ထြက္လာၿပီတဲ့ ခဏေနဆိုေရာက္ေတာ့မယ္ထင္တယ္"
"ကိုတိုး သားဘာစားခ်င္လဲ အန္တီ သားႀကီးကိုသြားဝယ္ခိုင္းလိုက္မယ္ေလ"
"ရတယ္ အန္တီမာလာ သားအတြတ္ေထြေထြထူးထူး မလူပ္ပါနဲ႕"
အားလုံးမနက္စားၿပီးခဏၾကာေတာ့ ကိုခန့္သူေအာင္ ကိုဟိန္းသူရ တို႔အိမ္ေရာက္လာၿပီ
"အဲ့တာဆို အမမာလာကြၽန္မတို႔ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္"
"ေအးေအး ညီမေနာက္မႏၱေလးလာရင္အိမ္ဝင္ခဲ့ၾကေနာ္"
"စိတ္ခ် အမမာလာ မႏၱေလး ေရာင္တာနဲ႕လာခဲ့မယ္"
မိသားစုေတြႏႈတ္ဆက္ၿပီး ကားေပၚတတ္သြားၾကေတာ့တယ္
"ကိုခန့္ ကြၽန္ေတာ္ကိုအေဆာင္ဘက္ဝင္ခ်ေပး"
"မင္းကေတာ့ ႐ူပ္ၿပီ"
ကိုဟိန္းသူရအိမ္ကေနဆိုရင္ ႐ြာျပန္ရမွကတစ္လမ္း ကိုတိုးအေဆာင္ကတစ္လမ္းဆီဘဲ
"ဒါဆို ကိုတိုး ငါနဲ႕လိုက္ခဲ့ေလ ငါအခုေဆး႐ုံသြားေတာ့မွာ"
"ဟုတ္သားဘဲ သားငယ္ သားဟိန္းသူရနဲ႕လိုက္သြားလိုက္ေတာ့ မဟုတ္လဲ လမ္းႀကဳံေနတာဘဲ"
ေဒၚစန္းစန္းေဌး ေျပာစကားေၾကာင့္ကားေပၚက ကိုတိုးအထုပ္ေလးဆြဲၿပီး ကားေပၚကဆင္းလိုက္တယ္
အိမ္ထဲကထြက္သြားတယ္ အေမနဲ႕ အမတို႔ကိုလက္ျပႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္
YOU ARE READING
သဲငယ်ရဲ့ကိုကို
Romanceကျောင်းဆရာဖစ်ပေမဲ့နှစ်ယောက်ထည်းတွေ့ရင်ကလေးလေးလိုဖစ်သွားတဲ့ကောင်လေးနဲ့ရင့်ကျက်တည်ငြိမ်ပြီးသူ့ချစ်သူဆန္ဒလိုက်ရောတတ်တဲ့ဆရာဝန်လေးတို့၂ယောက်ရဲ့အချစ်ကြောင်း
