(Unicoad)
အချိန်ပိုသင်ပြီးပြန်လာချိန်ည၇;၃၀
"အမလေးဗျာ စာကိုကောင်းကောင်းမသင်ရဘူး သူ့ဆေးခန်းတစ်ခါလိုက်ပို့လိုက်ပါတယ် လူနာကဆေးသောက်ပြီးပြီလား ဘာစားပြီးသောက်လဲ နွေးနွေးထွေးထွေးဝတ်ထားနော်နဲ့"
ဆရာနိုင်လင်းထက်ဝင်လာကာဆရာတိုးတတ်အောင်နဲ့စားပွဲခြားထားတဲ့ကုတင်ပေါ်အိတ်တင်ပြီးဆရာတိုးတတ်အောင်ကိုကြည့်ပြောနေတယ်
"ဒါနဒ့ကျွန်တော်သိတဲ့ ကျွန်တော်အကိုက လူမူရေးသိပ်မကောင်းပါဘူး ကျွန်တော်အမေ သူအဒေါ်ဆေးခန်းသွားပြရင်တောင် တစ်ချရီပြပြီးခပ်တန်းတန်းဘဲ"
ကုတင်ပေါ်မှထပြီး ဝတ်ထားတဲ့uniform
ကိုသံငုတ်မှာချိတ်ရင်းပြောနေတယ်
"ဟာမင်းကလည်းလူဆိုတာ ခုတစ်မျိုးတော်ကြာတစ်မျိုးလေ ချယ်ရီသင်းသီချင်းလို့ပေါ့ကွ"
ဆရာတိုးတတ်အောင်က စာဖတ်ရင်းစာပြောလေးပြောလိုက်တယ် နှစ်ယောက်သားစကားလမ်းကြားထဲသို့ဖုန်းသံလေးတစ်ခုဝင်လာတယ်
🎼🎼🎼Tee. ..Tee. ..Tee. ..🎼🎼🎼
"ပြောရင်းအသက်ရှည်မယ်ဆရာရဲ့ဒေါက်တာဆက်တာကိုင်လိုက်အူး"
"ဟလို"
"ဟေ့ကောင် နိုင်လင်းထက် မင်းကအဆောင်ကိုပြန်အုံးမှာလား ဟိုကလူနာကသေစရာရှိရင်သေနေလောက်ပြီကွ"
ကိုဟိနိးသူရတစ်ယောက်ဖုန်းကိုဘယိသူကိုင်ထားမှန်းမသိ ဇွတ်ပြောနေတယ်😂"
"ကျွန်တော်မသေသေးပါဘူးဗျာ့"
"အော်ဆရာ ကျွန်တော်ကနိုင်လင်းထက်ထင်နေလို့"
"ကျွန်တော် ကိုတိုးတတ်အောင်ပါခင်ဗျာ"
ရီပြောလေးပြောလိုက်တယ်
"ဘာမှထွေထွေထူးထူးအုတ်ပါဘူး မနက်ဖြန် ဆရာတို့အဆောင်နားက Golden Star ဆိုင်မှာစောင့်နေလိုက် အဲ့လာပြီးဖုန်းယူလာခဲ့မယ် မနက်စားရင်းပေါ့"
"ဟု ရပါတယ် အဲ့တာဆိုSee You"
"Oki See you"
ဖုန်းပြောပြီးဖုန်းကိုဘေးကုတင်ပေယ်မှာထိုင်နေတဲ့နိုင်လင်းထက်ဆီပြန်ပေးလိုက်တယ်
YOU ARE READING
သဲငယ်ရဲ့ကိုကို
Romanceကျောင်းဆရာဖစ်ပေမဲ့နှစ်ယောက်ထည်းတွေ့ရင်ကလေးလေးလိုဖစ်သွားတဲ့ကောင်လေးနဲ့ရင့်ကျက်တည်ငြိမ်ပြီးသူ့ချစ်သူဆန္ဒလိုက်ရောတတ်တဲ့ဆရာဝန်လေးတို့၂ယောက်ရဲ့အချစ်ကြောင်း
